slowly but i will learn it ...

Rustiger dan anders sprong snowfire het bloodclan kamp uit . Hij had eindelijk een clan gevonden waar ze hem waar deerden . Behendig ontweek hij de bomen die op zijn wraak pad lagen . Hij had geen last meer van zijn zusjes , ook al wist hij niet wat er mee gebeurt was . Hij wist alleen dat silverstone in de riverclan zat , dus nu silverkit noemde . Hij trok een raar gezicht toen hij dacht aan de riverclan . Silverkit zei altijd dat ze het prachtig vond hoe die katten zich gedraagde . Hij negeerde de gedachte dat hij misschien tegen haar zou moeten vechten . Hij was nu een bloodclankat , en hij was daar trots op . Rustig sprong hij over een omgevallen boomstam . Hij was veel groter dan de meeste katten op zijn leeftijd , hij had ook al veel spieren . Hij was van plan om vandaag misschien een kat te ontmoeten die in een andere clan zat . Hij wist wel dat hij dan misschien zou moeten vechten . Zijn zand gele ogen rolde toen hij weer kittypets zag die raar naar hem keken . Ik zal ze eens , dacht hij kwaad . Elke keer dat hij langs deze kant van het woud liep keken deze katten raar naar hem . Rustig en op alle gemak sloop hij op de katten af . Ze waren ouder dan hem , dat zag hij meteen . Hij sprong met al zijn spieren op een van de katten . De andere was al weg gevlucht van de schrik . Keer op keer voelde hoe de kittypet naar hem krabe en probeerde zijn buik open te halen . Behendig ontwijk hij die krabben en boorde zijn klauwen in de zachte buik van de kittypet . Hij beet het dier in zijn nek en voelde het bloed zijn mond in stromen . Hij beet hard door tot hij iets voelde schokken onder hem . Rustig liet hij los en keek met een grijns naar de kittypet die iets probeerde te zeggen . Maar het enigste geluid dat het maakte was het gerochel van bloed . Hij zag hoe het dier stierf en liep dan door . Hij keek nog een keer naar achter terwijl er een grijns op zijn gezicht verscheen . Hij proefde nog steeds het warme bloed van de kittypet in zijn mond . Het liet hem herineren hoe hij zijn moeder snowstream een paar manen geleden dood aantrof . Sinds dien had hij gezworen haar dood te wreken . En nu hij in de bloodclan zat zou het hem hoe dan ook lukken . Rustig maar bloeddorstig keek hij naar de vochtige lucht . Het begon te zeveren en zijn droge rosse vacht raakte rustig nat . Het voelde goed om vrij te zijn , niet te luisteren naar een domme kat . Maar te luisteren naar katten die hem begrepen . Hij voelde zich helemaal thuis in de bloodclan en dat ging zo blijven . Wat zou graystorm nu denken dacht hij raar . De grijze kater was familie en probeerde voor hem en silverkit te zorgen . Maar dat lukte niet , hij liep weg zo als zijn zus lighttail die nu verdwenen was . Nog een laatste keer keek hij naar het roerloze lichaam van de kittypet en liep dan voort naar de geur van clan katten .
[ only darkfire ! ]

Het was een grijze dag, aan de lucht lagen grijze wolken. Zacht motregen, daalde neer op de bladeren in het woud. In het woud, liep een grote zwarte kater, zijn lange vacht vochtig van het weer. Zijn ogen, waren vlamkleurig, en een fors liteken sierde zijn oog. Ook in zijn twee oren, zaten twee duidenlijke scheuren. Hij stapte bruusk voort, stap met stap. Het waren de kenmerken, van Darkfire. De duistere kater leefde in het woud, als clankat. Clankat, van The Thunderclan. Grootste gedeelte van de tijd was hij chagereinig, en nors, geen fijn maatje. Zijn staart zwiepte heen en weer. Evenlater, paseerde hij de hoogsparren, en liep nu op tweebeen gebied. Waarom eigenlijk wist hij niet. Zijn gedachten waren duistere schimmen, en niet te ontrafelen. Hij trok met zijn oor, en stak zoekend zijn kop in de lucht. Hij rook iets,' het was een vleug van een favoriete geur van hem, katten bloed. Hij trok zijn bek op, en slikte langs zijn tanden. Darkfire stapte verder, naar waar de geur vandaan kwam. Toen hij dichterbij was,was de geur te ruiken. Maar de geur was vermengd met poesiepoes. Hij trok zijn kop tot een nieuwsgierige frons. Hij zag een schutting staan, en hoorde daar achter geluid. Opeens kwam de geur van Bloodclan, ook zijn neus binnen drijven. 'Het zal ook wel weer niet', dacht hij even. Dark ging voor de schutting zitten, en keek door een kier. Hij zag een jonge rode kater boven een nu dode poesiepoes staan. Een zucht van ergenis ontsnapte uit zijn bek. Hij zakte door zijn poten, en sprong toen krachtig op het hout. Met zijn klouwen, klom hij behendig omhoog. Uiteindelijk zat hij op de bovenste kant van de schutting, en keek argewanend en arrogant naar de rode kater. Hij wist niet of hij was opgemerkt. Het was een jonge kater, met oranje pels gele ogen lagen zijn kop. Darkfire vond het een gewone huis tuinen keuken kat, betekenend, poesiepoes. Maar blijkbaar had de kater zichzelf zo goed gevonden, en was hij bij de Bloodclan gevoegd. Hij kuchtte even, en schraapte zijn keel.'' Heel stoer hoor, een poesiepoes vermoorden. Ik sta bijna te trilln'' Zijn toon brande van sarcasme, en het lijk van kon trok hij enkel zijn neus voor op. Hij was tot nu toe, niet erg van de kater onder de indruk.

'' Heel stoer hoor, een poesiepoes vermoorden. Ik sta bijna te trilln' zei iemand plots . Hij keek niet onder de indruk omhoog en zag een langharige zwarte kater staan . Gemeen begon hij zacht te lachen om die stomme opmerking van de zwarte kater . Rustig stond hij op en waren zijn grote spieren zichtbaar . Hij was groter , veel groter dan de meeste katten van zijn leeftijd . Zijn zand gele ogen flitste kil naar de zwarte kater . Hij stond vol met litekens , zelfs bij zijn oog was een litteken begraven . Met grote stevige passen liep hij door , en met gemak sprong hij op de hogere beschutting . Zijn lange rosse staart zwiepte nijdig , hij was duidelijk niet bang of beledigt . Hij snoof even de doffe lucht op en keek dan weer naar de dode kittypet . Nu hij zo zat leek hij al een volwassen en volgroeide kater . Hij was maar 7 manen , maar leek al sterker en dat was hij ook . In het bloodclan camp kon hij makkelijk alle apprentices aan . Hij had al vaker katten vermoord , en zou het nog vaak doen ook . Zijn gele ogen vlamde kil en moorddadig naar de zwarte kater . Hij likte zijn lippen alsof hij net een lekker hapje had gegeten . ¨ wat kom jij hier doen ¨ zei hij schor en kil . Hij deed moeite om zijn kille lach in te houden . Het maakte hem niet uit wat de zwarte kater van hem dacht , het maakte hem niets uit wat katten van hem dachten . Zijn hart was voor goed zwart en duister sinds hij alleen als kitten zijn moeder dood aantrof . Zijn vader was een clan kat maar geen bloodclan kat , die was al gestorven voor hij geboren was . Zijn moeder was een spierwitte rogue , genaamd snowstream . Hij zou de kat vinden die zijn moeder had vermoord . En bij elke kat die hij dood zal hij denken dat hij zijn moeder wreekt . Zijn zussen mochten voor zijn part stikken in hun eten .

Hij zag hem omkijken. Darkfire's blik was nog steeds arrogant, en keek op hem neer. Zijn staart zwiepte, en zijn oren trokken. De vreemdeling, liep op de schuuting af, en sprong er nu ook op. Hij was groter dan je zou schatten, maar Darkfire zag in zijn ogen. Hij was nog jong. Hoogstens een leerling, zou hij zijn in de clan. Darkfire was daar in tegen een volgroeid warrior, van 27 manen. De kat was mischien groot, zag er gespierd uit, Zijn vacht zat onder de litekens,en hij zou bij een ander heel mischien angst hebben opgewekt. Maar Darkfire was van andere markten thuis. Hij was geen warrior, die overal bang voor was, of ergens voor terug week. Hij voelde de stemming van dominantie, de ogen van de vreemdeling waren kil. Maar die van Darkfire ook. Zijn oranje ogen, lagen dreigend in zijn kop. Net als de litekens, en gehavende huid en vacht. Hij was een strijder, vechter. Hij steeg evengoed nog dreigend boven de kater uit, en liet zich niet kisten door een zo'n opdonder.¨wat kom jij hier doen¨ zei hij schor en kil. Darkfire keek om zich heen. '' Het is hier voor mij een vrij land. Ik kom waar ik wil, waneer ik wil. Wat in je keel ofzo, dat je zo schor praat ofzou?'' De stem van Darkfire was kil, en laag. Zijn diep zwarte vacht, stak af tegen het hout. Hij zag dat de kater bijna moest lachen, waarom wist hij niet. Maar dat boeide hem ook niet.

*insp loos, maar boeiend ^^''*

'' Het is hier voor mij een vrij land. Ik kom waar ik wil, waneer ik wil. Wat in je keel ofzo, dat je zo schor praat ofzou?'' zei de zwarte kater kil . Hij ontweek zijn blik en zocht een antwoord . ¨ mijn stem is altijd al zo geweest , probleem mee ?¨ zei hij kil en schor . Hij keek niet op naar de grote zwarte kater . Het maakte hem totaal niet uit dat hij ouder of groter was , alsof het hem zou moeten intresseren ? . In een grote sprong ging hij af de beschutting en ging naar buiten . Het was ondertussen al gestopt met regenen . Snel sprong hij wilde wegs in een struik en kwam terug met een grote duif . Hij liet het dode dier vallen en keek er niet naar om . Hij keek kil naar darkfire en zei ¨ doet altijd goed , weer een levend wezen weg van de aarde ¨ . Hij was nog jong maar dacht alleen maar aan de dood . Kil ging hij terug naar de kittypet en sleurde hem naar buiten . Snel sprong hij weer op de beschutting en wachtte af . Hij wist dat hier soms tweebeeners kwamen met hun hond . De tweebenen droegen altijd oranje met blauw en controleerden samen met een grote bruine hond die altijd losliep de bossen . Zo als hij al dacht kwamen er tweebenen aan met een los lopende hond . Het kwijl drupte uit zijn grote muil . Toen hij zag dat de hond de dode kittypet in de gate had kreeg hij een valse glimlach op zijn kille gezicht . Hij keek toe hoe de grote hond de kat verslond en mee nam . Snel sprong hij weer van de beschutting en snuffelde eens goed of de hond verdwenen was .