Steelfang afwachtend bij de zandkuil... (sorry ik ben waardeloos in titels verzinnen) ¿ Alleen Waz eerst, met Sealpaw/Dewkit?

Steelfang lag een de rand van de zandkuil te wachten of er vandaag mentors met hun leerlingen zouden komen trainen. Hij had wel zin in wat vermaak en afleiding, Steelfang had even geen zin meer om na te denken aan zijn vele bijna dood ervaringen en aan de verdwijning van zijn dochter sealpaw. Hij zuchte even terwijl hij zichzelf afvroeg of hij haar ooit nog zou zien. Hij was de afgelopen dagen nogal weinig in het kamp geweest, eigenlijk was hij er enkel en alleen om even wat prooi op de prooistapel te leggen en vervolgens weerweg te gaan om op zichzelf te zijn. en om dan láát rondom maanhoog aleen even te gaan slapen.
Hij had zich afgezonderd, nadenkend over alles wat was gebeurd.
Maar nu was Steelfang er wel klaar mee hij wilde weer iets zoeken wat hem zijn leven weer plezierig zou maken. Sunpelt had hij al een tijdje niet gesproken, Op een een of andere manier als hijzelf even in het kamp was, was zij er niet en als zij er was was hij er niet... gewoon stomme pech, en aangezien Steelfang de laatste tijd nogal laat naar de warriorsden ging, sliepen de meeste warriors dan al lang. Eigenlijk vroeg hij zichzelf af waar hij in sterrenclansnaam nou mee bezig was. Hij realiseerde zichzelf dat dit hoe dan ook moest veranderen. Hij raapte zijn goede hoop bijeen en probeerde weer positief te denken, hij groef diep in zijn herinneringen van de afgelopen dagen naar opmerkingen en verhalen die hij had gehoord, maar niet bewust naar had geluisterd. Hij dácht dat hij ''íemand'' iets heeft horen zeggen over de kits die terug waren... hmm...
Hij verweet het zichzelf dat hij niet alerter was geweest en misschien al gewoon een aantal dagen zich voor niets nog ongerust maakte om zijn dochtertje, hij besloot te stoppen met zichzelf dingen te verwijten toen hij opeens iemand rook, hij zwiepte even geamuseerd met zijn staart en hij had zo een vermoeden wie dit was. maar wist het niet zeker dus liet verder nog niet merken dat hij haar had opgemerkt.

(sorry waz... héle vage post... maar ik dénk dat ik lter vandaa wel beter inspi krijg ^^)
( t is best wel deprimerend he? xD komt wel goed hoor straks ^^)
(!!)~~eerst~~ alleen Sealpaw/Dewkit (!!)

De jonge poes opende haar blauwe ogen en keek om zich heen. Ze was nu apprentice en ze was terug in ThunderClan. Scourge was dood, alle kittens waren terug en toch voelde ze zich leegjes. Er was iets dat miste, misschien wel de andere kittens die ze had ontmoet in het BloodClan kamp. Maar ze waren stuk voor stuk van andere Clans, dus zien mocht ze hen alleen op gatherings. Vroeger had ze zich altijd afgevraagd of zij ooit de strepen van haar moeder zou krijgen, nu waren die te zien, maar alleen bij haar hoofd, haar staart en haar poten. Een mooie aftekening, al zei ze het zelf. Met een vrolijke tred stapte de ze apprentices den uit. Ze was thuis, iedereen was thuis. Het voelde goed. De schuur in het BloodClan kamp was een vreselijke leefplek. Elk moment konden er gemene BloodClanners binnen wandelen. Wat die te zeggen hadden was vaak niet erg aardig. Wie ze vooral aardig had gevonden waren Sparkkit en Dewkit. Zouden zij nu ook apprentices zijn? Ze hoopte van wel, het was bijna tijd voor de gathering.
Met lichte passen stapte ze de doorntunnel door. Haar ouders waren niet zo vaak in het kamp en ze had haar vader nog helemaal niet gezien sinds ze terug was. Steelfang, haar papa en hij was contant weg. Misschien liepen ze elkaar mis. Dat moest het zijn, want het kon niet zo zijn dat hij haar niet wilde zien. Na en korte wandeling bereikte ze de zandkuil, de plaats waar alle apprentices werden getraint. Bij het zien van een bekende, maakte ze een sprongetje en racete op de kat af. Toen ze vlak bij hem was sprong ze naar hem toe. 'Papaaa!' gilde ze vrolijk, waarna ze op zijn rug landde. Haar mondhoeken krulde zich op tot een vrolijke glimlach.

'Papaaa!' werd er gegild door Sealpaw, waarna ze op zijn rug landde. Steelfang zag hoe Haar mondhoeken zich krulde tot een vrolijke glimlach. ''Hey kleine meid van me,'' reageerde hij érg opgewekt en alle triestheid vergetend, bij het horen van haar stem. ochjee wat ben je gegroeid, en je hebt dezelfde prachtige strepen als je moeder, Hij pookte haar zachtjes en ging zitten zodat Sealpaw waarschijnlijk van hem af zou tuimelen. Hij raakte haar neus aan, en Hij glimlachte even, Maar was er ook triest over dat hij haar zo lang gemist moest hebben, eerlijk gezegt had hij het somber ingezien maar hij kon het kamp niet uit omdat hij te bang was dat er nog méér kits gestolen zouden worden. én het zou dom zijn om er alleen op uit te gaan hij wilde het zijn kit niet aan doen dat hij zou sneuvelen, want érgens wist hij wel dat ze terug zouden komen en dan kon hij het risico niet wagen om er dan niet meer voor haar te zijn. hij dacht aan hoe zíjn ouders gedood waren... het was niet makkelijk geweest en hij had en heeft er veel verdriet van gehad. hij keek naar het vrolijke gezichtje van Zijn kleine Sealpaw en slikte de terurige herinnering meteen weer weg en kon zelf óók een brede glimlach even niet onderdrukken.'''''Wat ben ik blij dat alles goed met je is'', zei hij terwijl hij haar even goed bekeek, maar hij checkte gedetaileerd of ze geen verwondingen had enzo. ''ze hebben je toch niet pijn gedaan he?'' vroeg hij bezorgd, waarbij hij haar érg dringend bezorgd aankeek, Steelfang likte haar oor even. en hij probeerde uit alle macht zijn tranen binnen te houden, hij was zo ontzettend blij dat hij zijn dochtertje weer zag, hij werd ervan ontroerd, het lukte hem maar nét om het droog te houden. ''En hoe waren de andere kits eraan toe? waren ze een beetje aardig tegen je?!'' vroeg hij licht streng, maar éigenlijk kon hij wel ráden dat dat waarschijnlijk geen probleem was geweest.

((sorry als je het een beetje vage post vind misschien, moet nog ff inkomen met steelfang ^^))

Steelfang was al even vrolijk als dat zij was. Hij had haar natuurlijk net zo veel gemist als zij hem. Toen hij het had over hoe ze gegroeid was verbreedde haar glimlach enkel. Ze wilde graag groot zijn, dan was ze weer dichter bij het warrior zijn. Toen Steelfang ging zitten rolde van zijn rug af en kwam terecht in het zand. Snel schudde ze de korreltjes uit haar vacht en sprong op, om naast haar vader te gaan zitten. 'Ja alles is goed. De BloodClan katten mochten ons geen pijn doen van Scourge, maar ze maakten ons wel bang' sprak ze tegen hem. Een kleine rilling gleed door haar lichaam als ze terug dacht aan de momenten in de schuur. Je kon nooit weten wanneer er een BloodClan kat binnen zou komen en eerst wisten ze niet dat ze niet aangevallen mochten worden. Pas toen Scourge dat een keer zei tegen een kat die een beetje ver dreigde te gaan, kwamen ze erachter dat ze verder niets op zouden lopen. Mits ze bleven waar ze waren. Dit deden ze dan ook netjes. Sealpaw werd even over haar oor gelikt. Ze kon het haar vader ook niet kwalijk nemen dat hij blij was haar weer te zien. Ze had iedereen zelf zo gemist. Toen hij begon over de andere kittens maakte ze bijna een sprongetje. 'De andere kittens waren heel lief! Ik vind het jammer dat ze van andere Clans komen, ik mis ze wel. Soms, als er geen BloodClan in de buurt was, was het heel gezellig met z'n allen' zei ze eerlijk tegen hem. Het liefst vertelde ze hem vanalles over Dapplekit en Sparkkit, maar wellicht wilde hij het niet weten. Het waren immers wel katten van een andere Clan.

ze viel van Steelfang's rug af en kwam terecht in het zand. Snel schudde ze de korreltjes uit haar vacht en sprong op, om naast haar vader te gaan zitten. 'Ja alles is goed. De BloodClan katten mochten ons geen pijn doen van Scourge, maar ze maakten ons wel bang'hmm dacht hij... wel erg tippish die scourge. gelukkig maar dacht hij. daar ben ik heel blij om, en hij glimlachte nu weer breed uit zeker bij het volgende horende hij zag aan har dat ze nog vrolijker werd toen hij vroeg over de andere kits, ''De andere kittens waren heel lief! Ik vind het jammer dat ze van andere Clans komen, ik mis ze wel. Soms, als er geen BloodClan in de buurt was, was het heel gezellig met z'n allen'''Steelfang was blij dat ze het goed had kunnen vinden met de andere clankits maar was ook bang dat dit misschien in de toekomst problemen zou kúnnen brengen. ách dacht hij wat is nou kit'vriendschap? al wist hij dat Sealpaw een héle goeie vriendin kon zijn.'' DAt is mooi, ik ben blij dat ze aardig tegen je waren. zij hij tevreden en keek trots naar zijn nu iets minder kleine Sealpaw, Het Zal wel moeilijk voor je zijn dat je ze voorlopig niet mag zien zei hij een beetje streng, maar leefde éigenlijk wel met haar mee, En Steelfang hield haar éigenlijk een beetje voor t 'lapje watbetreft zijn strengheid. maar hij wilde eerst even haar antwoord afwachten vordat hij duidelijk zou maken dat hij een beetje grapde in zijn strengeheid, voordat hij t volgende ging zeggen tegen haar:
''Maar ik zal een goed woordje voor je doen bij bluestar misschien helpt het, dat je misschien snel een keer mee mag naar vierboom met volle maan.'' hij knioogde na dit gezegt te hebben naar haar, en keek erg tevreden en trots naar Sealpaw.

Toen haar vader begon over het feit dat het wel moeilijk voor haar moest zijn, knikte ze. Heel bedroeft zag ze er echter niet uit. Ze zou hen vast weer zien, hoe dan ook. Het belangrijkste was nu, dat iedereen weer veilig bij zijn eigen Clan was. Niet meer in dat BloodClan kamp waar hun leven toch niet zeker leek. Steelfang maakte haar humeur weer helemaal goed door te zeggen dat hij een goed woordje zou doen bij Bluestar, zodat zij mee kon gaan naar de gathering. 'Dat zou heel leuk zijn! Ik hoop dat zij dan ook komen' zei ze enthousiast. Een gathering met haar vrienden. Hopelijk werden de andere ThunderClan apprentices en haar broertje en zusje niet jaloers als ze zagen hoe goed ze bevriend was met andere Clankatten. Misschien vonden sommige ThunderClan katten het wel raar als zij graag met hen sprak. Vrienden in andere Clans waren namelijk niet heel handig om te hebben, gezien je hen ook tegen kon komen in gevechten. Bij dat idee hield ze even haar adem in. Straks kwam er een gevecht met een van de andere Clans en moest zij tegen een van haar vrienden vechten. Als ze dat niet deed, dan was ze niet loyaal naar haar eigen Clan, maar deed ze het wel dan verraadde ze haar vrienden. Ze zou hen toch nooit echt pijn kunnen doen, dat wist ze wel. De anderen haar ook niet, daar waren ze veel te vriendelijk voor. 'Ik hoop dat ik hen nooit tegenkom in een gevecht' zei ze zacht.

Sealpaw knikte op het feit dat ze de andere kits voorlopig niet zou zien, maar reageerde niet al te bedroefd eigenlijk, Steelfang wist dat het helemaal goed zou komen met haar, ze wist héél goed wat de warriorcode inhield en begreep deze ook goed had hij het idee. Hij zag hoe ze weer vrolijk werd nadat hij zei dat hij een goed woordje zou doen. Dat zou heel leuk zijn! Ik hoop dat zij dan ook komen' zei ze enthousiast. Hij lachte even en en keek érg trots, zoals hij eigenlijk altíjd kijk naar Sealpaw. Dat hoop ik ook voor je Sealpaw, dat hoop ik ook. maar terwijl hij dit zei dacht hij ook aan de mógelijke consequenties die deze vriendschappen met zich mee zou kunnen brengen. nog voordat hij er iets over kon zeggen begon Sealpaw er zelf over ''Ik hoop dat ik hen nooit tegenkom in een gevecht' zei ze zacht. en Steelfang knikte, en zocht een manier om haar weer op te vrolijken van deze gedachte. maar wíst dat hij niks wist want de kans was erg groot dat dit een keer zou gebeuren. ''dat hoop ik ook niet sealpaw, maar als jullie vriendschap écht is dan zal de situatie ich wel een weg vinden. en dan hoop ik dat ze respect zullen hebben voor onze clan, en enkel alleen écht hun clangenoten verdedigen en hopelijk niet een van ons fataal aan zullen vallen, wat jou reden zou kunnen geven dat je ze móet aanvallen, maa zoals ikal zei ik hoop dat jullie vriendschap hecht genoeg is dat dit niet hoeft te gebeuren.'' hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen en dacht ook niet dat het écht een duidelijke zin was wat hij zei tegen haar maar hij hoopte dat het haar een beetje hielp. Na dit gezegt te hebben bedacht hij dat hij helemaal niet bij de ceremonie was geweest van haar apprentience worden. ''hoe verloopt je training eigenlijk? ben je al veel op pad geweest net Nightwish?'' vroeg hij belangstellend en ontzettend nieuwschierig, hij zat te bedenken dat het wel leuk zou zijn om een keertje mee te gaan.

(- sorry beetje flut... vind ik, vooral die uitleg wat betreft gevecht met andre clankatte maar goed ^^ -)

Sealpaw luisterde aandachtig naar wat haar vader haar vertelde. Hij had wel gelijk. Als ze allemaal respect voor elkaar hadden, dan zouden ze elkaar niet hoeven aanvallen in een gevecht. Misschien dat, als ze hen al tegen kwam, ze gewoon een andere kant op kon sprinten om tegen een andere kat te vechten. Dat één van hen een kat van haar Clan zou doden leek haar sowieso onwaarschijnlijk. Geen van hen had ooit zulke bloeddorst getoond. Ze waren allemaal aardig geweest en niemand van hen zou willen lijken op zo'n gemene BloodClan kat. 'Je hebt gelijk. We zullen zien, maar ik vertrouw erop dat ze gewoon de warrior code zullen volgen. Geen van ons wil lijken op die gemene BloodClan katten' sprak ze op een wat serieuze toon. Het was ook een serieus onderwerp, maar dat weerhield haar er niet van weer enthousiast te worden toen hij begon over haar mentor. 'Al een paar keer, maar we gaan vast snel weer' sprak ze vrolijk. Nightwish was een goede warrior en ze keek heel erg tegen haar op. Het was geweldig om haar als mentor te hebben en Sealpaw wist dat de poes haar vele dingen zou kunnen leren. Genoeg om een goede ThunderClan warrior te worden, dat was zeker. En misschien kon Steelfang haar ook nog wat bijbrengen.

Sealpaw was wijs dat wist Steelfang al maar dit klong wel érg wijs, 'Je hebt gelijk. We zullen zien, maar ik vertrouw erop dat ze gewoon de warrior code zullen volgen. Geen van ons wil lijken op die gemene BloodClan katten' Steelfang knikte, Inderdaad,ach het zal ook wel goed komen, stemde hij tevreden met haar in. Ze had behoorlijk sirieus geklonken en dat deed hem goed, Hij was blij dat ze zo goed verstand had. Toen hij was begonnen over har mentor zag hij haar weer helemala opklaren, '''Al een paar keer, maar we gaan vast snel weer' sprak ze vrolijk. Mooi daar ben ik blij om. Hij keek omhoog en zag dat het bijna maanhoog zou worden en dat ze misschien nog even konden gaan jagen en dan maar eens terug moesten gaan naar het kamp. ''hey ik denk dat we someteen maar eens terug moeten gaan naar het kamp, ik heb honger en het word ook wel eens tijd.'' zei hij tegen Sealpaw. ''maar als je zin hebt kunnen we misschien nog wel even kijken of we nog wat kunnen vinden voor op de prooistapel'' Zei hij tegen Sealpaw. En hij snoof even de lucht op om even te kijken of hij nu misschien al iets rook. al wist hij niet zeker of Sealpaw nu zin zou hebben. ze zal wel moe zijn van alle gebeurtenissen en het weerzien van iedereen.