Who says...? [Firelion]

Onderwerp: Who says...? [Firelion] vr 20 apr 2012 - 19:34

Het was een prachtige dag, de zon scheen op het zand. Alles paste bij elkaar, tot er een donker silhouet oprees uit de struiken. De zwarte poes liep lenig naar de rand van de zandkuil en ging zitten. Darkvoice keek om zich heen. De zon scheen op haar vacht waardoor het oplichtte. Het was duidelijk Newleaf en dat was ook te merken aan het weer. Darkvoice keek nog een keer om zich heen, ze dacht aan Firelion. Ze had nog nooit echt met hem gepraat. Even kwam er terug in haar gedachte dat ze op twee katers verliefd was, maar van één wist ze zeker dat ze hem nooit zou kunnen krijgen. Bij de andere durfde ze het niet te zeggen, en bij hem kon ze hem al helemaal niet krijgen. Ze zuchtte, iedere poes was haar voor, was zij dan niet leuk? Ze keek op van een paar geluiden, ze snoof even en rook een bekende geur. "Shit!" Dacht ze. Ze bleef zitten waar ze zat en begon met haar staart te bewegen, het was Firelion die eraan kwam! Darkvoice bleef rustig zitten tot de kater haar gezien zou hebben.

Een flut post, i know. Maar Firelion mag reageren ^^

Het was een prachtige dag maar de de kater lette er niet op. Hij liep in gedachten verzonken door het bos. Een warme zonnestraal scheen op zijn vacht, die daardoor goudkleurig werd. Plotseling prikelde de geur van muis in zijn neus. Hij keek om zich heen, en in de verte zag ijn grijs diertje zitten. Hij sloop langzaam dichterbij tot dat er nog maar een staartlengte tusen hem en de muis in zat. Nu kon hij het muisje goed zien. Hij schatte dat het diertje niet bijzonder oud was maar ook niet meer jong. Hij sloop nog wat naar voren. Toen hij vond dat hij dicht bij genoeg was sprong hij. Hij sloeg zijn klauwen uit en zijn nagels belande in het muisje. Dat op slag dood was. Hij raapte het diertje op en liep naar een grote boom. Hij groef een klein gat en legde het beestje daar in. Hij schoof een beetje arde over het dier. Na een tijdje was het helemaal bedekt. Hij keek om zich heen en toen hij niemand zag, zuchte hij opgelucht. Hij had behoefte aan rust en stilte, om alle problemen die hij had te verwerken. Hij was namelijk verliefd op een poes maar Silverleaf verwachte kittens van hem. Hij keek dacht even na, waar was de meeste kans dat hij alleen kon zijn? Plotseling kreeg hij een idee. Hij zou naar de Zandkuil gaan. Voor hij het wist had hij besluit genomen. Hij zette een stap richting de zandkuil. Vastbesloten begon hij te lopen. Toen hij er bijna was rook hij een poes. "Shit!"fluisterde hij. Dit was zo wat het laatste wat hij kon gebruiken. De poes die daar zat was de gene op wie hij verliefd was. Hij aarzelde even, hij kon ook met een wijde bocht om haar heen lopen. Maar dat zou niet leuk voor haar zijn. Dus stapte hij aarzelend de struiken uit en liep verlegen naar haar toe. Ten hij bij haar was haalde hij diep adem en zei "hallo Darkvoice."

Darkvoice voelde hoe Firelion dichterbij kwam, ze voelde zich warmer worden. Toch bleef ze beheerst zitten. "Hallo Darkvoice." Hoorde ze de kater zeggen. Ze keek op en stond even op. "Hallo... Firelion." Zei ze. Haar oren bewogen bij het geluid van zijn adem. "Hoe is het met je?" Ze had hem wel vaak met Silverleaf gezien, maar ze durfde er niks over te zeggen. Misschien was het gewoon goede vriendschap. Toch moest ze een flapuit maken. "Ik zie jou en Silverleaf heel vaak samen, ik zie iets groeien tussen jullie." Zei ze met een andere stem dan normaal. Wat nou als haar gedachten het goed had, wat moest ze dan doen? Dan zat ze daar met haar liefde. Ze liep even rond hem heen. Haar oren bewogen heen en weer, hoe moest ze nou duidelijk maken wat ze voor hem voelde zonder woorden? "Ehm..." Stamelde ze. Ze besloot om te wachten tot Firelion op haar vragen had geantwoord. Darkvoice ging voor hem staan en keek met haar ambere ogen in de zijne. Haar blik was vol en helder. Haar staart zwiepte heen en weer. "We zullen even naar het bos gaan, daar kun je wel antwoorden op mijn vragen." Zei ze. Ze draaide zich om en liep langzaam vooruit. Ze keek even om en tikte met het puntje van haar staart tegen de neus van Firelion, ze glimlachte naar hem en draaide haar kop weer vooruit. Ze minderde vaart om naast hem te komen lopen. Hij zag er zo lief uit.

"Hoe is het met je?" vroeg ze aan hem. Onzeker antwoorde hij "goed, en met jou?."Toen ze verder ging schrok hij even, was het zo duidelijk? vroeg hij zich af. Hij aarzelde even voor hij antwoorde. emh, tja dat klopt"Hij hoorde dat haar stem anders was. Wat moest hij doen? hij wou haar niet kwetsen. Hij hoorde haar "Ehm..." stamelen. Haar ambere ogen keken haar aan hij smolt bijna onder haar lieve blik. Hij antwoordde met zijn ogen.Haar blik was vol en helder zijn blik was eerder onzeker en verlegen. Hij hield van deze poes maar durfde het niet hard op te zeggen. "We zullen even naar het bos gaan, daar kun je wel antwoorden op mijn vragen."Hoorde hij haar zeggen hij knikte langzaam. In gedachten verzonken staarde hij voor zich uit. Hij schrok op toen hij voelde hoe ze met haar staart zijn nues aantikte. Hij schaamde zich dood. Snel stond hij op en liep achter haar aan. Hij merkte dat ze vaard minderde. Hij ging naast haar lopen. Een glimlach kwam op zijn gezicht te staan. Hij keek haar even aan en zei toen heel zachtjes "ik hou van jou."Hij hield omidelijk zijn mond wat had hij nou gezecht. Hij had Silverleaf al. Toch wist hij dat diep van binnen hij van deze poes hield. Dat kon hij niet ontkennen.
(kort! maar goed inspi liedje : https://www.youtube.com/watch?v=HXwMEfkL1f4)

Darkvoice voelde hoe Firelion naast haar kwam lopen. Hij keek haar aan. "ik hou van jou." Zei hij. Darkvoice keek hem aan. "Ik hou ook van jou." Zei ze zacht. Haar ogen stonden gelukkig en verliefd. "Jij bent de prachtigste kater..." Ze ging voor Firelion staan zodat hij wel moest stoppen. Ze ging naast hem zitten en keek hem aan. Haar ogen lichtte op. Ze was nog nooit zo verliefd geweest... Een glimlach rees op op haar gezicht. Firelion lag er zo lief uit. Darkvoice miauwde even naar hem. "Ook al zeg je niets, je bent toch leuk." Haar stem klonk zacht, en alleen Firelion zou het kunnen horen. Hij was dé kater waar ze al lang op wachtte. Alles was nu perfect, het moment, het weer, de liefde... Hij voelde ook veel voor haar, net als zij voor hem voelde. Alles was gewoon perfect geworden.

Flutje...

"Ik hou ook van jou." Zei ze zacht. Hij keek haar in de ogen en las alleen maar gelukigheid en verliefdheid."Jij bent de prachtigste kater..." ging ze door. Firelion keek haar blij aan en zei."Ik kan wel mooi zijn, maar jij bent nog mooier." Ze ging voor hem staan hij werd gedwongen te stoppen, dus ging hij zitten. Darkvoice ging naast hem zitten en miauwde naar hem. "Ook al zeg je niets, je bent toch leuk." Hij keek verast op wie, ik,zeg ik echt niets?"mauwde hij onzeker. Alles was perfect het moment, het weer en Darvoice was perfect. Hij keek haar dromerig aan. De zon scheen op zijn vacht en maakte hem goudkleurig en warm. Hij hoorde achter zich een muisje ritselen. Eigenijk wou hij dit mooie moment niet onderbreken, maar toch stond hij op. Hij sloop naar het muisje toe. Dat niets vermeodend op een nootje knaagde. Toen er nog maar een klein beetje afstand tussen hem en hed muisje zat, sprong hij. Hij kwam naast het muisje neer maar sloeg er hard tegen. Het muisje vloog door de lucht en met een plof viel het neer. Keurig netjes naast Darkvoice. Hij tripelde weer naar haar toe en zij met een lieve klank "voor jou."Verliefd keek hij haar aan. Haar prachtige ambere ogen straalde helemaal. Plotseling moest hij denken aan Silverleaf. Haar ogen straalde ook altijd. Hij bedacht zich dat ze nu ongeveer kittens zou krijgen. Zijn glimlach veranderde in een onzeker boogje. Wat zou ze nu wel niet denken, hij was doodluek met een andere kat een het praten terwijl zei kittens kreeg.

"Ik kan wel mooi zijn, maar jij bent nog mooier." Zei Firelion. Darkvoice lachte zacht. "wie, ik,zeg ik echt niets?" Zei hij waardoor ze weer moest lachen. De zon begon te schijnen en verlichtte zijn vacht. Hij leek wel de zon. Blijkbaar hoorde hij iets omdat hij opstond. Een tijdje later zag ze een muis door de lucht vliegen, het beestje belandde precies naast haar. Firelion kwam aantrippelen. "voor jou." Zei hij verliefd. Je kon duidelijk horen dat hij verliefd was op haar. Darkvoice keek met zachte ogen terug naar hem. Zijn glimlach veranderde in een waterig glimlachje. Ze begon zich een beetje zorgen te maken. "Is er iets?" Vroeg ze aan hem. Haar ogen stonden bezorgd. Had hij ineens ergens pijn? Of was het juist iets anders?

Onderwerp: vergeten vr 20 apr 2012 - 22:16

"Is er iets?"vroeg ze aan hem. Hij keek haar ongemakkelijk aan. Hoe zou ze reageren als hij het vertelde. Hij wist het niet, als ze boos werd zou het niet makelijk zijn om het weer goed te maken. Zenuwachtig begon hij. "Tja, ik moet je iets vertellen, iets wat ik eigenlijk al veel eerder moest vertelen."Hij keek haar aan in zijn ogen viel te lezen hoe stom hij zich zelf vond. Hij keek haar nog een tijdje aan waarna hij zijn blik afwende. Hij begon aan zijn verhaal. "Een tijdje geleden storf Silverleafs haar zus.begon hij met een zachte stem. "Ik trooste haar toen en we zijn verliefd geworden. En ze verwacht kittens van mij."Ongemakelijk keek hij haar aan. Hij ging verder "Ik snap het als je boos bent."Beschaamd keek hij naar de grond. Hij raapte al zijn moed bij elkaar, en keek haar strak aan. Hij wist dat Silverleaf dit hem niet zou vergeven, maar toch deed hij het. Hij keek haar doordringend aan. "Ehm, tja" zei hij zachtjes. Plotseling bedacht hij zich. Deze poes zou het hem nooit vergeven net als Silverleaf. Hij draaide zich in een ruk om. Nog een keer keek hij verdrietig over zijn schouder. Hij keek weer naar voren en liep het bos in. Bij een grote boom stond hij stil. Met een paar lenige sprongen zat hij in de boom. In de verte zag hij Darkvoice staan.(flut&kort)

Firelion zag er heel zenuwachtig uit. "Tja, ik moet je iets vertellen, iets wat ik eigenlijk al veel eerder moest vertelen." Begon hij. Darkvoice wachtte nieuwsgierig af. "Een tijdje geleden storf Silverleafs haar zus. Begon hij zacht. Darkvoice knikte. "Ik trooste haar toen en we zijn verliefd geworden. En ze verwacht kittens van mij." Zei hij. Ze keek hem ongelovig aan, maakte hij nou een grapje? "Ik snap het als je boos bent." Hij keek naar de grond. "Ehm, tja" Zei hij nog zacht. Darkvoice had geen woorden, ze bleef hem ongelovig aan kijken. De tranen stonden in haar ogen. Firelion draaide zich om en sprong in een boom. Darkvoice ging zitten en keek hem na. Van wie hield hij nou echt? Ze wilde het hem best wel vergeven, maar dan moest ze dat weten. "W-Waarom?" Mompelde ze. Een steek ging door haar hart als een bliksem. Hij had tenminste kunnen zeggen van wie hij echt hield, dan zou ze het hem kunnen vergeven. Maar hij had dit zo gewild, hij had twee poezen willen verraden, hij had dit in zijn gedachten. Waarom had zij dit verdiend? Ze was daarvoor al heel depressief, en nu zou dat weer gebeuren...

"W-Waarom?"Mompelde ze. Firelion keek haar schuld bewust aan. Hij hield echt van haar maar hij wist niet hoe hij het zou moeten zeggen. Hij hield heel veel van haar maar Silverleaf kreeg al kittens. Hij wou dat het niet zo was. Hij had dit echt niet gewild. Uiteindelijk kreeg hij het voor elkaar te antwoorden. "Het spijt me, ik wil je niet verdrietig maken, ik wil niet dat dit gebeurd."Hij hield van Silverleaf maar zijn liefde voor Darkvoice was ook groot. Wie moest hij kiezen? Hij wist het echt niet. En zouden ze dit hem ooit vergeven? Duizende vragen spookte door zijn hoofd. Hij sprong uit de boom en lande naast Darkvoice. Het liefst wou hij in tranen uitbarsten. Maar dat zou het probleem niet oplossen. Zijn ogen vulde zich met tranen, en met alle kracht die hij had probeerde hij ze tegen te houden. Hij ging liggen. Hij kreeg een idee, hij zou zelfmoord plegen. "Ja, dat ga ik doen"zei hij perongeluk hardop. Dan zou hij van alle problemen af zijn en hoefde hij zich niet meer te schamen. Hij stond op en klom in de boom. Toen hij bijna helemaal boven was maakte hij zich klaar om te vallen. Maar iets hield hem tegen.

"Het spijt me, ik wil je niet verdrietig maken, ik wil niet dat dit gebeurd." Zei Firelion. Darkvoice knikte. Firelion sprong uit de boom en belandde naast haar. Zijn ogen werden tranerig. "Ja, dat ga ik doen" Zei hij ineens. Darkvoice keek hem aan, niet bewust van wat hij zei. Hij sprong in een boom, steeds hoger. Wat wilde hij doen? Darkvoice keek omhoog. "Ik wil het je dolgraag vergeven, maar van wie hou je nou?" Vroeg ze. Haar verdriet werd een beetje gekalmeerd. Ze wilde naast hem zitten en hem haar eeuwige liefde verklaren, maar dat ging zo niet. Ze wilde niet meer leven, en niks meer doen. Maar ze wilde niet weg van Firelion. Dat hield haar tegen. Iets in haar zei dat Firelion meer van haar hield, maar iets zei ook weer van niet. Ze zuchtte, wat moest ze nou? In eeuwige zelfmedelijden en oorlog blijven? De strijd uitvechten met verwondingen? Dat werkte niet, ze moesten het beslissen. Hij kon niet met één leven bij twee poezen zijn, hij moest er één kiezen. Ze keek naar haar poten, ze wilde graag met hem blijven. Maar iets in haar zei dat hij voor Silverleaf ging kiezen...

"Ik wil het je dolgraag vergeven, maar van wie hou je nou?" Vroeg ze. Firelion keek haar lang en doordringend aan. Dat was het gene wat hij niet wist. Van wie hield hij het meest? Hij sprong uit de boom en ging naast haar zitten. Plotseling drong een viese guer zijn neus binnen. Nog voor hij kon beslissen wat het was kwam een beest uit de bosjes gestormd. Een vos! omidelijk ging hij voor Darvoice staan. Hij zou haar beschermen met zijn leven. Hij haalde uit naar het beest. Daardoor was het even afgeleid, hij sprong op de vos z'n rug. Hij zette zijn nagels in de vos. Meteen begon de vos wilde bewegingen te maken om hem eraf te gooien. Hij zette zijn nagels nog steviger in de vos. En beet hem heel hard. Toch gooide de vos hem van zich af. Met een luide smak viel hij op de grond. De vos kwam op hem afstormen. Hij nam een besluit hij zou zeggen van wie hij het meest hield. Bove het geluid van de vos uit schreeuwde hij "Darvoice ik hou het meest van jou!"

Firelion was uit de boom gesprongen, Darkvoice keek hem aan. Hij keek doordringend terug, wat bedoelde hij daarmee? Een smerige geur drong haar neus binnen. Blijkbaar had hij het ook geroken. Een vos sprong uit de struiken, recht op haar af. Firelion nam het op tegen de vos en sprong op hem. Darkvoice sprong onhandig eromheen, ze bewogen te veel. Het was een helse herrie. Firelion werd van de vos af gegooid. Darkvoice maakte een strijdkreet en sprong op de vos van woede. Ze beet de vos toe. Ze haalde haar klauw over zijn rug en blies van woede. "Darkvoice ik hou van jou het meest!" Hoorde ze Firelion roepen. Dat gaf haar de kracht om in de neus van de vos te bijten. Met een hels kabaal rende de vos weg. Ze werd er vanaf gegooid en belandde naast Firelion. "Pfff." Kreunde ze. Ze keek hem liefdevol aan. Ze kroop naar hem toe en drukte haar neus in zijn vacht. "Ik hou ook van jou." Snorde ze.

Naast zich hoorde hij Darkvoice "Pfff." kreunen. Hij had gezien hoe ze de vos verjaagde toen hij er af was gegooid. Ze kroop naar hem toe en drukte haar nues in zijn vacht. Hij begon te snorren. Hij ging nog luider snorren toen ze zei dat ze van hem hield. Hij gaf haar een liefdevolle lik. "Ik weet dat ik het fout heb gedaan, vergeef me"fluisterde hij zachtjes. Hij vond gewoon dat het allemaal zijn schuld was. Hij had Silverleaf en Darkvoice een soort van bedrogen. Hij staarde naar boven. De lucht was nog felblauw en de zon scheen. Een paar wolken dreven langzaam voorbij, al met al een mooie dag. In de verte hoorde hij hoe de vos nog steeds vluchtte. "Dat heb je goed gedaan" zei hij vrolijk tegen Darkvoice. Hij stond op en klom in een boom. Toen hij redelijk hoog was, wenkte hij met zijn staart naar Darkvoice. Als teken dat ze moest komen. Hij ging op een tak liggen. Hij keek nieuwsgierig om zich heen. Hij klom niet zo vaak in bomen. Daar was hij verreweg van goed in. Hij hield zich dan ook stevig vast. In de verte zag hij een patrouille lopen.

Firelion keek haar aan met een liefdevolle blik. "Ik weet dat ik het fout heb gedaan, vergeef me" Fluisterde hij. Darkvoice knikte. "Ik vergeef het je." Fluisterde ze terug. Hij keek naar de plaats waar de vos op de vlucht was geslagen. "Dat heb je goed gedaan" Miauwde hij vrolijk. Ze keek hem aan. "Niemand komt aan jou." Fluisterde ze. Firelion stond op en klom een boom in. Darkvoice stond kreunend op, na een tijdje gestaan te hebben ging het al weer. Ze klom ook de boom in en ging liggen op de dichtsbijzijnde tak bij Firelion. Ze keek hem aan. Alles aan hem was gewoon leuk. Zijn blik was ook zo lief. Snorrend keek ze naar de zon die haar pels warm maakte. Alles leek weer perfect te zijn, alles leek weer als vanouds. Alles was gewoon weer als eerst. "Ik hou van jou, Firelion." Miauwde ze zacht. Haar zachte woorden vlogen mee met de zachte wind, ja, alles was perfect.

Kort & flut...

Onderwerp: Re: Who says...? [Firelion]