Are we really free?

Onderwerp: Are we really free? ma 10 jun 2024 - 22:57

Gisteravond was hij zonder prooi teruggekeerd. Hij was na zijn training eropuit gestuurd door zijn mentor om zijn eigen avondmaal te vangen. Zoals een échte Warrior. Tijdens de jacht was hij Eaglepaw tegen het lijf gelopen, een andere Apprentice uit Shadowclan. Hij bleek de zoon te zijn van Routnose; Windclan’s ex Medicine cat. Niet dat het uitmaakte, néé, wat pas echt uitgemaakt had was hun gesprek die avond. Ze hadden tot de sterren de hemel hadden gevuld met elkaar gesproken. Hij had geluisterd naar de dromen van de tom en zijn dromen hadden het vuur over gewoekerd naar de Windclan heides. Nu stond hij in vuur en vlam. Hij leek niet weg te kunnen komen van de woorden die Eaglepaw gesproken had. Hoe oneerlijk alles was in hun wereld, hoe.. normaal hij was. Destined to be nothing more. De speciale katten waren al gekozen, hoe hard je ook werkte, je zal altijd maar aan de zijlijn staan. Hij was er oké mee, om minder te zijn dan de rest, maar hij wou dat andere wel de kans hadden om meer te zijn dan ze verteld waren. Moest hij dit met iemand bespreken? Met Ravenbeak? Nee die zou het vast niet begrijpen, zijn oom was de ultieme Windclan Warrior. Zijn moeder misschien? Of zijn vader? Ze zouden vast naar hem luisteren maar begrijpen.. Hij wist het niet. Hij wist het niet. Het was zijn lege hongerige maag dat hem terugbracht naar de wereld. Een rommel geluid doorklonk de stilte. Hij was een metertje of twee verwijderd van het kampingang, wachtend op Ravenbeak voor de ochtendtraining. Hopelijk was de zwarte tom nog niet in de buurt om zijn lege maag te horen.

-Ravenbeak

Onderwerp: Re: Are we really free? za 3 aug 2024 - 14:29

Zijn gele ogen stonden kalm. Toen hij uit de nursery gewandeld kwam. Hij was al vroeg uit de veren geweest, om alvast een prooi te vangen en die naar Raptor en de kittens te brengen. Voordat hij ging trainen met Whitepaw. Daar kon hij een check bij zetten, dus dan was het nu tijd om aandacht aan Whitepaw te geven. Zijn gele ogen stonden kalm terwijl hij naar de plek liep waar ze vaak op elkaar wachten. Whitepaw was er al en hij hoorde nog net zijn maag rommelen. "Goedemorgen Whitepaw. Was dat jouw maag?" vroeg hij droogjes, aan de jonge kater. Had hij gefaald gisteravond? Er ontstond een strenge uitdrukking op zijn kop.

[Telefoonpost]