We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Het bleek nog te vroeg te zijn om te juigen. Newleaf stond net in de startblokken maar de modder op de grond deed het eerder lijken op leaffall. Met een zucht ploegde de grote man er door heen terwijl hij één van zijn kids er door heen sleepte, een zachte glimlach op zijn kop.
"Heeft je mentor je al leren sluipen?" vroeg hij kalm, zijn blik nieuwsgierig toen deze het knulletje vonden. Bluejay was een meester in de kunst, Tarragonstride had hem er hard in getraint en hij vroeg zich af of één van zijn kinderen het van hem zou overnemen. Zeker aangezien ze half windclan waren, extra talenten vloeide in hun aderen en het was een ware gok om te zien welke in welk kind zouden opbloeien.
Om redenen die ze niet kon achterhalen vond haar vader het nodig om het zijn kinderen zo oncomfortabel mogelijk te maken. Vandaag had hij haar meegesleept voor een expeditie door de absoluut walgelijke modder, en voor wat? Voordat hij plots stopte en zijn blik de hare vond had ze nog geen controle over de walgende uitdrukking op haar gezicht, en deze vormde ze snel om tot een aangename gemaakte glimlach. En toen kwam de vraag - oh. Haar mentor had het geprobeerd. En ze had nog geen vlieg gevangen. Ze kon niks, en ze wist zeker dat ze heel laat en een waardeloze warrior zou worden. De glimlach verdween zo snel als die gekomen was. "Uh- daar zijn we nog niet aan toe gekomen," zei ze zonder haar vader aan te kijken. Alsjeblieft alsjeblieft alsjeblieft, hou erover op.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
Het was bijzonder om te zien soms. De manieren waarop zijn kinderen zijn trekjes overnamen- al moest hij toegeven dat Sproutpaw wel wat meer oefening gebruiken kon. Haar vader glimlachte zacht toen hij haar uitdrukkingen zag veranderen- hoopte ze dat hij het niet opmerken zou? Wilde ze dat hij dacht dat ze het leuk had ook al had ze het oh zo niet leuk in het moeras met hem? Bluejay beet op zijn wang, zijn meisje hoefde zich niet voor te doen als een ander, nooit. En ook toen hij doorkreeg dat sluipen een gevoelig onderwerp voor haar was, voelde het alsof ze tegen hem aan het jokken was.
Bluejay knikte en liet zijn blik op z'n kleine meid vallen "Je kijkt veel te moeilijk om geen ervaring met sluipen te hebben lieverd" mauwde hij warm "Alles oke?" vroeg hij vervolgens terwijl hij zijn pas door de modder ietwat vertraagde.
Natuurlijk keek papa recht door haar heen, zoals altijd. En op dagen zoals deze maakte dat haar alleen maar kwaad. Hij hoefde haar niet altijd zo te observeren. Ze was geen kitten meer. "Ja," beet ze, wat in contrast was met haar zachte, vriendelijke gezicht. Als ze ergens trots op kon zijn dan was het haar vermogen om conflict te vermijden, normaal gesproken. "Ben jij oké?" Een vraag die goedbedoeld had kunnen klinken, maar nu vooral een duidelijke poging was om de aandacht te verleggen.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
In veel manieren leek Sproutpaw op haar oudere zus. Wat minder zelfverzekerd wel- duidelijk een invloed van haar moeder. Maar Bluejay wist inmiddels hoe hij een stroeve reactie moest wegslikken en het vooral zijn dochter niet te verwijten. De kater knikte, het ging goed, niet dus. Sluipen was iets wat haar niet gemakkelijk afging duidelijk. De kater knikte en liet het onderwerp zijwaards liggen nu. Ieder had zo zijn talenten natuurlijk. "Met mij? Goed, zeker goed. Al groeien jullie veel te snel hoor" greens hij speels ''Stop daar is mee, ik voel me met de dag ouder" snorde hij vervolgens. Zou oud was hij nou ook weer niet natuurlijk. maar het feit dat Bluestorm bijvoorbeeld al weer kinderen kon krijgen deed hem toch echt wel een beetje schrikken.
Haar lichaam ontspande wat toen het leugentje leek te werken. Ze was blij dat haar vader over zichzelf vertelde. Het was veilig en gaf haar de ruimte om voor even niet alles wat ze deed en zei te micromanagen. Geamuseerd dacht ze aan hoe alle volwassenen weleens zoiets zeiden. Om eerlijk te zijn kon het groeien haar niet snel genoeg gaan. "Je kunt altijd nieuwe kinderen nemen," grapte ze wat onzeker, haar ogen direct op zoek naar geruststelling.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
Zelfs kwa grapjes liets ze hem aan haar prachtige moeder denken. De grote kater grinnikte toen zijn dochter ongeveer dezelfde grap als Routnose maakte en met een schud van zijn kop antwoorde hij op dezelfde gegrapte toon. "En minder tijd hebben om jullie lastig te vallen met mijn geweldig goede grappen?" De kater glimlachte vermaakt "Dat zou ik zelfs in mijn stoutse dromen jullie niet durven aan te doen spruitje" ging hij verder met een knipoog, waarbij een zacht gesnor zijn plezierige stemming onderstreepte. Hij hield er immers ontzettend van om zo tijd door te brengen met al zijn kindjes, het waren deze 1 op 1 wandelingetjes waarin hij ieder de aandacht kon geven die hij zelf ook graag van zijn eigen ouders had willen gehad.
Man, het was zo vreemd om terug te denken aan de eerste dagen met Bluestorm en hoe lastig hij het had gevonden om zich aan te passen zodra de zwangerschap van zijn goede vriendin destijds bekend was geworden. Destijds had hij zichzelf niet kunnen zien als vader, bang dat hij was voor de verantwoordelijkheid. Maar tijd had hem goed gedaan..en al vrij snel was hij gehecht geraakt aan zijn dochter die hem een totaal andere kant van zichzelf had laten leren kennen. De kater die hij nu nog altijd met trots was. Een vader.
Een verlegen glimlach ontspruitte op haar gezicht. Hij klonk oprecht. Het nerveuse gevoel dat haar vaak zo beknelde begon plaats te maken voor warmte - een verlossing die ze echt alleen bij haar familie kon vinden, en dan sommige familie. Ze vroeg zich af of dat normaal was, een gedachte die ze snel wegdrukte met een ja. "Gelukkig maar," lachte ze vriendelijk, waarna er een dringende vraag ik haar op kwam. "Maar had je dat niet ook al bij Bluestorm?" Vroeg ze zonder haar toon te veranderen.
Bluejay
Member
Sannemander 615 Actief Always flying high and falling down
Een glimlach- het was een gods gegegeven. De zilveren kater glimlachte warm terug bij het zien van zijn dochtertjes blije koppie. Hij was haar mentor niet, er was geen enkele reden tot regenwolken tussen hen. Dat was het voordeel van een ouder zijn in de clans, het was aan hun mentor nu om ze in de ban te houden. Niet dat hij veel rebellie verwachten van zijn lieverdje. Zijn rebelse geen was duidelijk uitbesteed geweest aan Eaglepaw en Pasnippaw wat dat betreft.
"Oh neuh- ik heb precies genoeg grappen voor 6 kinderen en ongeveer 2 apprentices" verzekerde hij zijn dochter "Maar ik ben niet van plan om mijn arsenaal uit te testen met nog een nestje. Stel je voor- nog meer broertjes en zusjes" grapte hij vervolgens plezierig 'Das een kans op nog een herrieschoppers zoals Bluestorm en Eaglepaw- weet niet zeker of Shadowclan dat wel aan kan" grinnikte hij tenslotte terwijl hij lenig over een omgevallen boom heen sprong.
Onderwerp: DNA 
wo 8 mei 2024 - 13:16
