I could let myself be seen, even deeply known

When I break pattern.
I break ground.
I rebuild when I break down.

I could let myself be seen, even deeply known D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzczZTBiMTk2LTdkZTQtNDMwMC1hOGU4LWM1MzIyMTYyYjkxN1wvZDlxZ2Mxay04M2I5MDA1ZS0yYThkLTRlZmItYjcwNC04NjNkOTcwZTllODEucG5nIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Samen waren ze er op uit getrokken om Shinypaw een beetje te helpen. De arme stakker was immers zomaar in de clan gedropt en het kruid dat in shadowclan gebied groeide vereisde vaker dan niet iemand die wist hoe je het moeras betreede moest. Daarbij- Bluejay wist dat de ex windclanner naast hem hun excursie nodig had, zeker nu dat hun kleine ettertjes het nest uit waren en ze vrijwel taakloos door de clan bewoog. Bluejay had het geroddel al weer gehoord- Stormraiser die zijn geliefde met regelmaat afsnauwde, vuile blikken hier en daar van een aantal rasouden conversatisten die het maar inet voor elkaar kregen om meer dan de grenzen te zien.

Bluejay had hen allemaal hun monden doen sluiten, en was er vandaag zeker niet op uit gegaan met Rout om hen het één en ander te bewijzen. Nee in tegendeel, het was rout haar eigen verlangens die de twee er op uit hadden gestuurd, al dan wel niet door de kattin aangegeven. Bluejay wist dat ze helpen wilde, dat ze nut in haar leven nodig had die groter was dan een geweldige moeder en mate zijn. En met vreugde had hij Shiny gevraagd of er iets was dat ze voor hem betekenen konden.

Een glimlach sierde nu zijn gezicht terwijl hij naast haar liep, inmiddels al volledig in de shadowclan geur geslagen, zijn ogen nog altijd glinsterend ieder keer dat deze op haar vielen. Kort liet hij zijn dikke staart over haar heen glijden voor hij zijn kop tegen de hare aan drukte "Je mist ze huh?" grinnikte hij lieftallig "Onze pluisjes" En hij zou liegen als hij dit niet ook deed. Na Bluestorm te hebben zien opgroeien had hij gedacht deze keer sterker in zijn schoenen te staan, maar het tegendeel had zich bewezen op het moment van hun apprentice ceremony toen des ondanks hun vertrek uit de nursery hem toch het één of ander deed. Zelfs al wist hij dat ze niet vertrekken zouden en ong altijd dichtbij bleven, was het zeker een einde van een tijdperk die hij nu nooit meer meemaken zou- wat ook wel goed was als hij eerlijk was. Hoewel hij hield van ze op iedere leeftijd- was het stiekem toch wel weer fijn een nest voor hem en Rout alleen te hebben zonder de doperwten.

+Routnose

I could let myself be seen, even deeply known D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Ze wist dat Bluejay heel bewust dit uitje had opgezet. Tuurlijk, het was ook daadwerkelijk nuttig, maar haar partner (partner, Starclan, zelfs na al die maanden liet het haar hart een slag overslaan wanneer ze hem zo kon noemen) kende haar iets te goed. Wist hoe haar pootjes soms kriebelden om zich weer over plantjes en kruiden te buigen, om iets te doen en weer nuttig te zijn. Hij zag altijd recht door haar heen, zelfs op momenten dat ze nog zo haar best deed om zich sterk te houden. Ze wist dat hij druk was, en hij deed al zoveel voor haar - het laatste was hij hoefde te doen was ieder moment van zijn dag besteden aan haar geluk. Maar sterren, wat was hij er goed in.

Met een zacht gesnor duwde ze haar kop tegen zijn schouder, dankbaar voor zijn pluizige staart over haar rug. Zonder het geroezemoes van de clan op de achtergrond, voelde ze zichzelf altijd net wat meer op d'r gemak om haar affectie voor hem te tonen. Met wat moeite hees ze zichzelf op haar achterpoten om hem een snelle kus op zijn smoel te geven. "Bedankt voor me op sleeptouw nemen," murmelde ze warm, waarna ze haar neus weer in de lucht stak en hem wenkte om rechts af te slaan met haar. De korte stilte tussen hen was comfortabel, maar toen hij hem bracht, zuchtte ze dramatisch. "Oh Starclan, je hebt geen idee," gaf ze toe met een zachte lach. Ze wist ook wel dat het onnodig was, en natuurlijk was ze blij dat haar kindjes zo groot en gezond aan het opgroeien waren, maar... Ze miste hen. Als het kon, had ze ze voor eeuwig in haar poten gehouden. Sliepen ze iedere nacht nog tegen haar aan, hoe oncomfortabel en krap het ook was. "Als ik niet beter wist, zou ik je proberen te overtuigen om meer te nemen," ze gniffelde zachtjes, wetende dat dat niet een heel strak plan was - zeker niet met haar conditie. Bovendien waren ze nog veel te jong om zonder hun ouders te moeten, vond Rout. "Het enige goede is dat ik je nu weer helemaal voor mezelf heb om te knuffelen in ons nest, oude pluizebol,"

When I break pattern.
I break ground.
I rebuild when I break down.

Rout- Bluejay glimlachtte warm toen ze zich weer verontschuldigde, haar mate er aan herinnerend dat hij nog is een verbod moest plaatsen op dat woord. En kort drukte hij zijn kop tegen de hare nadat hij hem dezelfde tederen behandeling gegeven had. Het was oh zo vreemd en oh zo mooi hoe na al die manen, dezelfde vlinders nog altijdin zijn buik op hol sloegen iedere keer dat hun pelzen elkaar raakte. Zonder grenzen tussen hen, zonder factoren die hen uit elkaar wilde hebben. Zij was de zijne en hij was de hare, dag in dag uit. Met iedere ademteug. "Ik jouw op sleeptouw?" mauwde hij warm waarna een vrolijke grinnik aan hem ontsnapte "In tegen deel lief, ik zou jou moeten bedanken voor het geven van een perfecte reden om patrols te ontwijken" loog hij. Alhoewel het wel een geweldige bonus was van zijn liefdevolle daad.

Zoals hun gesprekken vaker deden, ging de kater al snel over naar hun kindjes, gek ook niet. Ze waren een product van hun liefde en zouden hen voor altijd samenbrengen. De grote man grinnikte toen ze opperde meer kindjes op de wereld te zetten, een speels lichtje danste rond op zijn ogen toen hij antwoordde. "Pfff, nu zet je me wel erg voor het blok rout" mauwde hij glimlachend "Is het een goed excuus als ik zeg dat mijn oude arme rug niet nog meer kinderen aankan?" probeerde hij grijnzend waarna hij een lief kusje achter haar oor plaatste. Gelukkig leek de kattin ook wel eenp aar goede dingen in hun kindloze nest te vinden en de warrior grinnikte bij het horen van haar woorden. "Deze oude pluizebol is at your service lief. Ik heb knuffels voor dagen en een jeugdig enthousiasme helemaal voor jou en jou alleen" greens hij trots "Wat zeg je er van als we zo even kort een pauzetje in lassen? Voor mijn oude rug bedoel ik. PFF wat heb ik even het zonnetje nodig" grapte hij vreugdig. Kruiden verdwenen niet in eens. Ze konden wel een korte pauze in het zonnetje gebruiken.