Koppie onder

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Badgerpaw wist dat ze eigenlijk niet mocht doen wat ze van plan was. Het was een soort ongeschreven regel dat RiverClanners hun zwemtechnieken niet moesten delen met katten van andere clans. Het was immers datgene wat hen uniek maakte! ThunderClan stond bekend om hun klimvaardigheden, WindClan om hun snelheid, en RiverClan... daar zaten de beste zwemmers van het bos! Niet dat een kat van een andere clan niet kon leren zwemmen, maar het vereiste finesse, iets dat alleen geleerd kon worden door een echte pro als mentor. Hoewel ze zichzelf niet als een professional beschouwde, was ze waarschijnlijk wel het beste wat Eaglepaw kon krijgen. Ze vond dat hij de geheime kennis van generaties RiverClanners moest kennen, omdat hij het nodig had voor later. Voor het geval dat hij ooit moedig genoeg zou zijn om zijn clan te verlaten en alleen de wereld in te trekken. Badgerpaw begreep nog steeds niet helemaal waarom Eaglepaw dat echt wilde - niet dat ze hem niet geloofde, maar eerder dat ze zich niet kon voorstellen dat ze zelf zo'n risico zou nemen. Ze zou nooit durven om eenling te worden, om de gevaren van het grote bos alleen te trotseren.

Ze hadden afgesproken bij de StarClan, zodat ze ongestoord (hopelijk) aan de les konden beginnen. De zwart-witte kattin glimlachte breed toen ze de vertrouwde vacht van de ShadowClanner zag. "Hey Eagle!" begroette ze hem enthousiast terwijl ze snel naar hem toe trippelde. "Je bent het water al aan het testen, zie ik?" Een speelse twinkeling verscheen in haar ogen toen ze zag dat hij zijn pootje in het meer doopte, haar blik vol verwachting gericht op zijn reactie.


+Eaglepaw

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Hij begroette haar terug - ook met alleen haar prefix, Badger - niet Badgerpaw of kit - gewoon Badger. Ze moest toegeven dat het beter klonk, net zoals zijn naam veel stoerder was zonder het suffix. De kattin gichelde zachtjes; het klonk bijna alsof het codenamen waren! En misschien was dat ook wel zo? Dit was wel een geheime missie - soort van.

Hij vertelde haar dat hij geen moment kon wachten om een plons in het water te nemen, maar dat hij zich had weten tegen te houden enkel voor haar. Dit deed haar lachen, haar hoofd schuddend terwijl ze zijn enthousiasme bewonderde. De kater ging snel verder en liet haar weten dat zij de eer had om hem te zien verdrinken, en noemde haar zelfs een heldin. "Jij weet wel hoe je een meisje speciaal laat voelen, zeg," grapte ze terwijl ze hem een speelse por tegen zijn schouder gaf. "Echt, ik voel me vereerd," voegde ze er nog aan toe terwijl ze toekeek hoe hij terug naar de waterrand stapte. Het water was goed te doen, werd er beweerd. "Hmm, dat bepaal ik wel meneertje," zei ze met een zelfvoldane glimlach. Zij was immers de baas van vandaag! Ze stapte naar voren en zette een geconcentreerde en strenge blik op, voorzichtig het water inspecterend met haar ogen, haar neusje en uiteindelijk ook met haar eigen poten. Alsof het een soort ritueel was. Uiteindelijk trok ze zich terug en knikte naar de kater. "Ja, mijn professionele mening is inderdaad dat het water goed is," zei ze met een grijns terwijl ze haar serieuze karakter doorbrak en speels tegen het water sloeg, in de hoop hem nat te maken. Want ja, hij zou toch wel nat moeten worden vroeg of laat - beter dat zij de eer had dan toch?

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Hij beweerde een eerlijke jongen te zijn, iets waarop Badgerpaw alleen maar haar ogen kon rollen. Ze hield zichzelf in om geen sarcastische opmerking te maken. Kom op; hoe eerlijk kon een revolutionair zoals Eagle nou echt zijn? Hij moest dagelijks liegen tegen de oudere katten om hem heen. Het leek bijna geoefend, de manier waarop hij zo geloofwaardig overkwam met zijn poot op zijn borst en alles. Wat een kleine acteur.

Badgerpaw werkte als een echte expert, een professor in haar veld. Ze had de elders wel eens horen praten over echte waterkenners die precies konden proeven waar het water vandaan kwam. Ze wist niet goed wat ze daarmee bedoelden – moest ze het zich voorstellen als 20% regenwater, 50% rivierwater en 30% bergwater? Ze had geen idee. Voor haar was water gewoon water, ze kon er niets anders in proeven. Gelukkig was dat ook niet het doel van dit onderzoek; het ging om de temperatuur van het water. Haar concentratie werd kort gebroken toen ze Eaglepaw achter haar hoorde. Zijn woorden deden haar mondhoeken opkrullen. "Maar natuurlijk," gaf ze eerlijk toe. "Jullie komen uit een moeras – dus je hebt geen idee wat echte kwaliteit water is," merkte ze op. Niet dat er echt veel verschil zou zijn, want zoals we al hebben geconcludeerd: water = water. Na haar zorgvuldige observatie gaf ze haar goedkeuring en natuurlijk had de kater daar weer iets op te zeggen.

Toen hij dicht genoeg bij het water was, besloot ze een verrassingsaanval in te zetten en een vlaag water naar hem toe te slaan. Hij zag het helemaal niet aankomen! Een verrast geluid kwam uit zijn bek, gevolgd door een diepe frons. Badgerpaw grinnikte en stak haar tong uit. "Les nummer één: blijf altijd alert in de buurt van water!" zei ze lachend, al bleef die grijns niet lang op haar smoel zitten. Want Eagle besloot haar terug te pakken, en niet zo'n beetje ook. Hij sprong in het water en creëerde een enorme golf die recht op haar afkwam. Ze gilde, meer uit adrenaline dan angst, terwijl ze snel uit de weg sprong om aan de vernietigende golf te ontkomen. Een koude rilling gleed over haar rug toen het water haar net niet raakte, maar haar wel deed huiveren. Terwijl ze haar evenwicht probeerde te bewaren in het onvoorspelbare water, spatte ze terug met een lach die haar gezicht verlichtte. "Oh, dus dat is hoe je het wilt spelen, huh?" riep ze uit, een mix van opwinding en uitdaging in haar stem

Use whatever is at hand
be it friend or foe

"Oh! Waterprinsesje?" Badgerpaw kon het niet helpen om te lachen. De bijnaam vond ze wel grappig bedacht. Maar ze moest ook een bijnaam voor hem bedenken - hmm, moeraskikker? Nee, dat was te cliché. Wat dan wel? Ze wilde niet iets verzinnen dat te gemeen was, dat zou niet leuk zijn. Dikke pad? Eagle was wel een beetje mollig... Daar zou ze later nog over nadenken. Ze was altijd zo slecht in dingen on the spot bedenken - er zou haar later wel iets te binnen schieten. "Tssk, goed water? In Shadowclan? Daar geloof ik helemaal niks van." Al bonste haar hartje wel iets sneller bij de gedachte dat Eagle haar een keer zou rondleiden. Zowel omdat het tegen de regels zou zijn - maar ook omdat ze steeds meer plezier had in zijn gezelschap. Ze genoot van de tijd die ze samen doorbrachten, zijn aanwezigheid gaf haar een onverwachte vreugde die haar dagen opfleurde.

Ondanks dat ze zijn eerste aanval wist te ontwijken, duurde het niet lang voordat ook zij nat werd. Maar ze was niet zo nat als hij! Dus in haar ogen was zij aan het winnen. Ze gierden van het lachen, hun stemmen van plezier klonken door het hele gebied als een symfonie. De zon glinsterde op het wateroppervlak terwijl ze elkaar nat spetterden, de stralen zorgden voor een betoverend schouwspel. Totdat hij opeens stopte. Badger keek hem eerst even verbaasd aan, tot ze zijn woorden hoorde. "Oh zeker wel, kom maar op prinsesje." En met dat sprong hij boven op haar. Het ging allemaal zo snel - ze had geen tijd om te ontkomen. Dus wist hij haar tegen de grond te krijgen, in het water, al waren ze gelukkig in een ondiep stuk. De koude aanraking van het water tegen haar pels deed haar even rillen, maar het plezier dat ze had, overwon snel haar ongemak. "Jij - Jij blokhoofd!! Wat denk je wel niet dat je aan het doen bent?" zei ze terwijl ze hem wat lichte klappen tegen zijn onderkant gaf. Haar ogen glinsterden van plezier, zelfs terwijl ze deed alsof ze boos was. De grote grijns op haar gezicht verraadde haar. Elke klap die ze uitdeelde, was doordrenkt met speelse tederheid, en ze voelde een warmte in haar borst die niets met de zon te maken had.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Badgerpaw rolde met haar ogen terwijl Eaglepaw haar uitlachte. "Ja, blokhoofd," mompelde ze, haar beste poging tot een belediging, hoewel ze wist dat het meer lachwekkend was dan beledigend. Het feit dat Eagle's lach zo aanstekelijk was, deed haar eigen frustratie al snel verdampen. Ze liet haar poging om hem van zich af te duwen varen en liet zichzelf gewoon meegaan in het moment - een zeldzaam vrolijk moment. "Toegegeven, je bent eigenlijk best grappig als je doet alsof je boos bent," merkte Eaglepaw op, zijn lach nog steeds in zijn stem terwijl hij zijn tong uitstak. Badgerpaw kon een glimlach niet onderdrukken en draaide zich om, zichzelf omhoog hijsend in het ondiepe water. Ze was nu doorweekt, maar het kon haar weinig schelen. Haar blik ontmoette die van Eaglepaw. "En wist jij dat je lacht als een geschifte hyena?" kaatste ze terug, ook haar tong uitstekend. Twee konden dat spel spelen!

Ze zette een paar stappen achteruit om de waterdruppels te ontwijken die Eaglepaw veroorzaakte met zijn plons en keek toe hoe hij zichzelf volledig onderdompelde, behalve zijn kop die boven het water uitstak. Nu zag Badgerpaw pas hoe slank en klein zijn hoofd eigenlijk was, in tegenstelling tot de pluizige verschijning die hij normaal leek te hebben. "Denk je dat ik op een RiverClanner lijk?" vroeg hij terwijl hij met zijn kop boven water bleef. Badgerpaw knikte. "Niet helemaal; de meeste RiverClanners zien er niet zo uit na een duik in het water - dankzij onze waterdichte vacht." Ze kon het niet laten om een beetje trots haar neus in de lucht te steken toen Eaglepaw suggereerde dat RiverClanners naar vis roken en dat hij er ook zo bij moest ruiken om erbij te horen."Dat is onzin!" reageerde ze snel, haar toon iets defensief. "Gewoon een oude mythe!" Nou ja, misschien zat er wel een kern van waarheid in, maar dat zou ze nooit toegeven!

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Badgerpaw schudde haar hoofd bij zijn woorden. "Oh ja?" zei ze met een speelse grijns. "Vind je het dan niet erg om eruit te zien als een natte rat?" Niet alleen dat, maar zijn vacht zou heel lang nat blijven, en hoe langer je nat bleef, hoe groter de kans dat je ziek werd! Bovendien maakte een waterafstotende vacht het zwemmen gemakkelijker, omdat je dan minder zwaar was in het water. De vacht van RiverClanners was dus niet alleen om hen tegen het water te beschermen, en zeker niet omdat ze mietjes waren, zoals Eaglepaw beweerde. Het had gewoon veel praktische voordelen! Iets wat hij vast en zeker ook wel wist. Hij wilde gewoon een reactie uitlokken zodat hij haar weer kon uitlachen. Zo ondeugend was hij wel. Maar dat was ook wat hem zo leuk maakte.

Badgerpaw baande een weg door het water om dichter bij hem te komen. Hij was immers helemaal ondergedoken, en ze wilde wel dat hij weer boven water kwam. Gelukkig gebeurde dat ook snel; ze stonden oog in oog toen hij het water van zijn gezicht schudde. De poes draaide snel haar hoofd weg en hield haar poot voor haar gezicht om zich tegen de spetters te beschermen. "Ah, Eagle! Kijk eens uit," lachte ze terwijl ze wat water naar hem toesloeg. Hij vond het toch niet erg om nat te worden, hij was toch zo stoer? Plus, hij was toch al doorweekt, een beetje meer zou niet uitmaken. Althans, dat zei hij wel, maar ze zag hoe zijn neusje kriebelde van het water.

Hij beweerde dat ze geurenblind was en daarom de vissenstank niet rook. Badgerpaw stond op het punt om dat te ontkennen, hoewel ze wist dat het een beetje klopte. Maar voordat ze dat kon doen, kwam de kater naast haar staan en begon luid te snuffelen. "Hmmm, ja, ik ruik toch echt vis, prinses," concludeerde hij. De apprentice schonk hem een overdreven geschrokken blik, alsof ze niet kon geloven waar hij de brutaliteit vandaan haalde om dat tegen haar te zeggen. Maar toen hij haar een speelse por gaf, begon ze weer te lachen. "Ja ja, eerst beweren dat ik stink en dan het goed proberen te maken met een complimentje, huh?" zei ze met een grijns. "Je hebt geluk dat ik zo vergevingsgezind ben; elke andere RiverClanner had daar geen genoegen mee genomen." Toen knikte ze en verzachtte haar blik. "Maar dank je - jouw vacht is ook heel mooi, Eagle." Misschien niet op dit moment, maar normaal gesproken wel.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Hij had echt een stomme smoel - een stomme, maar toch ook wel leuke smoel; vooral als zijn gezicht versierd was met die grijns. Die grijns van ondeugendheid en plezier. "Ha! Een natte rat?" zei hij, waarna hij speels naar haar oren hapte. Een geluid ontsnapte uit haar bek terwijl ze hem probeerde weg te duwen. Hij vond het blijkbaar erg leuk om met haar te sollen, want nadat hij weer gesproken had, schudde hij gewoon zijn vacht op haar uit. Badgerpaw reageerde onmiddellijk, en zo leken ze steeds heen en weer te gaan, verwikkeld in een dans van eb en vloed, trekken en duwen. En Badgerpaw was er helemaal in opgegaan; het ging ook gewoon zo soepel, zonder enige moeite. Iets wat niet altijd vanzelfsprekend was. Hoe vaak had ze niet het gevoel gehad dat een antwoord krijgen van leeftijdsgenoten net zo moeizaam ging als tanden trekken? Te vaak. Dus was dit gewoon een hele fijne en verwelkomende verandering. Ze wilde dat meer katten zo vrij en open waren als Eaglepaw - het maakte alles gewoon zoveel leuker, zoveel makkelijker.

Ze waardeerde zijn woorden dan ook heel erg. Complimentjes waren altijd fijn om te krijgen, maar dankzij de onmisbare klik die ze hadden, voelde het toch specialer. "Je verdient het ook, sprak ze oprecht terug. In haar ogen verdiende hij wel meer dan enkel haar hulp, maar meer kon ze hem niet bieden. "Ik mag dan misschien niet zoals elke RiverClanner zijn, maar jij, Eaglepaw, bent zoals geen enkele kat in het hele bos; en misschien wel daarbuiten. Jij bent pas echt uniek." Haar lichtblauwe ogen glinsterden warm terwijl ze hem een zachte glimlach schonk. Ze volgde zijn blik naar het diepere gedeelte van het water. Hij beweerde het niet makkelijk voor haar te gaan maken, en zij grinnikte. "Ik had ook niet anders van je verwacht."

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Badgerpaw voelde haar hart een sprongetje maken toen Eaglepaw's ogen glinsterden van trots. Ze kon niet anders dan breed glimlachen. Zijn warme grinnik en de fierheid waarmee hij zijn kop ophief, maakten hem alleen maar charmanter. "Hmm, ik weet niet hoor, Badgerpaw - er is ook niemand in ShadowClan die zoals jij is. En tot nu toe ben ik ook nog niemand tegengekomen die precies hetzelfde als jij is in WindClan, dusss..." vervolgde hij. Zijn woorden brachten een warmte in haar borst die ze niet kon negeren. Toen hij knipoogde en zei: "Ik ga niet voor niets helemaal hierheen om jou te zien als ik thuis er nog eentje had," voelde ze een warme blos op haar wangen verschijnen.

Ze keek hem na terwijl hij zich dieper het water in waagde. Ze bewonderde zijn moed en nieuwsgierigheid, vooral omdat ze wist dat het water in ShadowClan veel minder uitnodigend was. Hier was het water helder en constant in beweging, wat voor hen als RiverClanners als thuis voelde. Ze kon het niet helpen om trots te zijn op haar clan en de voordelen van hun leefgebied. Eaglepaw's nerveuze lachje trok haar aandacht en ze zag hoe zijn schouders bijna geheel onder het wateroppervlak verdwenen. "Oh-oh, oke," mauwde hij terwijl hij zich onhandig omdraaide om haar aan te kijken. "En nu? Gewoon er dieper in springen?" Badgerpaw glimlachte bemoedigend en stapte naast hem in het diepere water. "Niet zomaar springen, Eaglepaw," zei ze met een zachte, geruststellende toon. "Het gaat erom dat je je lichaam leert vertrouwen in het water. Voel hoe het je draagt. Begin met je poten te bewegen alsof je loopt, maar dan in een ronde beweging, net zoals een vis zijn vinnen gebruikt. Je zult merken dat je vanzelf blijft drijven." Ze demonstreerde het voor hem, haar bewegingen vloeiend en moeiteloos. Ze hield haar ogen op Eaglepaw gericht, klaar om hem te helpen als hij het moeilijk vond. "En onthoud," vervolgde ze, "het belangrijkste is om rustig te blijven. Paniek zorgt ervoor dat je zinkt. Vertrouw op het water en vertrouw op jezelf." Ze schonk hem een bemoedigende glimlach. "Je kunt dit, Eaglepaw. En wie weet, misschien word je wel de beste zwemmer in ShadowClan." Met een speelse sprankeling in haar ogen stapte ze nog een beetje dieper het water in, haar vacht die glinsterde in het zonlicht. "Kom op, laat me zien wat je kunt," daagde ze hem uit, haar stem gevuld met zowel humor als oprechte aanmoediging.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Badgerpaw voelde de zachte deining van het water tegen haar vacht terwijl ze zij aan zij met Eaglepaw stond. De rivier wiegde hen als een liefdevolle moeder, en Badgerpaw merkte op dat alleen haar aanwezigheid Eaglepaw al meer op zijn gemak deed voelen in dit diepere stuk van het water. Ze hoopte dat te versterken met haar uitleg, die ze kort maar krachtig probeerde te houden zodat hij goed begreep wat hij moest doen zonder dat het een eeuwigheid zou duren. Haar eigen mentor deed dat wel, en dat was altijd zo vervelend. Waarom een heel verhaal vertellen als het in een paar woorden gezegd kon worden? Badger grinnikte zachtjes, niet zozeer om zijn grap, maar meer om de blos die zijn gezicht kreeg. Zijn blozende wangen waren vergelijkbaar met die van haar eerder. Ze had dus hetzelfde effect op hem als hij op haar had. En die wetenschap alleen al deed haar goed. Terwijl ze haar uitleg gaf, voelde Badgerpaw de zon op haar vacht schijnen, haar zwart-witte strepen verlichtend met een gouden gloed. De glinstering van het water om hen heen leek te dansen in het zonlicht, en Badgerpaw werd even afgeleid door de schoonheid van de natuur om haar heen. Maar ze herstelde zich snel, gefocust op de taak die voor hen lag.

Eaglepaw nam uiteindelijk zelf ook de plons, in het diepste gedeelte - zijn hoofd verdween even onder water en een moment van paniek schoot door haar heen. Maar toen kwam hij weer boven water, en ze slaakte een zucht van opluchting. Hij had plukjes vacht voor zijn ogen waardoor hij tijdelijk verblind leek, en ze wilde naar hem toe gaan om te helpen. Maar na enige moeite wist hij zelf ook de haren uit zijn gezicht te krijgen. De jonge poes snoof speels en schudde haar hoofd. "Oh dat is zeker waar, helemaal waterproof ben jij - ontworpen voor een aquatische levensstijl; je mist alleen de vinnen en de kieuwen," plaagde ze hem terug. Zijn inspanningen raakten haar diep, en ze voelde een golf van trots haar hart vullen terwijl hij worstelde om zijn hoofd boven water te houden. Hij bleef volharden, zijn vastberadenheid als een flikkerend vuur dat niet kon worden gedoofd. Ze zwom dichter naar hem toe, haar eigen krachtige slagen hem naderend. "Je doet het geweldig, Eaglepaw," moedigde ze hem aan, haar stem gevuld met geruststelling en steun. "Blijf rustig ademen en blijf je poten bewegen. Je bent sterker dan je denkt." Ze strekte haar poot uit naar hem, haar aanraking zacht en bemoedigend. Samen zouden ze dit overwinnen, daar was ze zeker van.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Badgerpaw kon haar ogen bijna niet geloven terwijl het toch echt gebeurde. Hij deed het gewoon, hij zwom! Ja, zijn techniek was nog roestig en sloom, maar wat maakte dat ook uit? Dat konden ze samen wel verfijnen. Het ging erom dat hij de eerste stap had gezet, dat hij tegen zijn instinct was ingegaan en het water vertrouwde. En dat was het allerbelangrijkste als het om zwemmen ging - als je dat had, had je de moeilijkste stap al gezet. Badgerpaw gilde enthousiast met hem mee toen hij riep dat hij het kon. Als ze zich nu niet in het diepe water hadden bevonden, had ze hem van blijdschap omhelsd. "Kijk me gaan, Riverclan uitkijken, Eagle komt eraan!" Ah, kijk, hij was zelfs zo comfortabel geworden dat hij weer stomme grapjes kon maken. Als dat niet zei dat hij zijn zelfvertrouwen had teruggevonden, wist Badgerpaw niet wat dan wel. Ze begon langzaam van hem weg te zwemmen, heel voorzichtig terug naar de rand van het meertje. Maar ze hield haar ogen strak op hem. Ondanks hoe goed het allemaal leek te gaan, wist ze dat één grote golf en een verkeerde beweging alles konden veranderen. En als dat gebeurde, wilde ze in staat zijn om hem te helpen. Hij volgde haar door het water, zij bewoog moeiteloos en sierlijk, terwijl hij aan het trappelen was als een hond. Maar ze bereikten samen weer wat vastigheid. En dat zorgde ervoor dat de laatste restjes van haar angst verdwenen.

Maar niet voor lang. Eaglepaw had een speelse blik in zijn ogen en dat kon alleen maar ondeugendheid voorspellen. Hij tikte haar tegen haar schouder en verklaarde daarna dat "zij het was." Badgerpaw probeerde snel de torch weer terug aan hem over te dragen, maar hij was haar al een stap voor. Hij bewoog weer het diepe water in en toen hij dat deed, zette haar angst weer op. "Hey! Niet te hard van stapel lopen, jongeman," zei ze, haar lach iets nerveus. Ze zwom snel naar hem toe, haar ogen scherp op zijn bewegingen gericht. "Eaglepaw, serieus, het is geweldig dat je zo snel vooruitgang boekt, maar laten we het rustig aan doen, oké? Het water kan verraderlijk zijn, vooral als je nog niet helemaal gewend bent aan de inspanning. Heb je ooit gehoord van spierkrampen? Ze kunnen je echt in de problemen brengen, zelfs als je denkt dat alles onder controle is."