My heart was turning cold

Onderwerp: My heart was turning cold ma 27 mei 2024 - 20:34

Dear Tribe of Rushing Water,

Voorzichtig liep de breedgeschouderde kattin de medicine cat den in. In haar mond hield ze een paar kruiden die ze onderweg gevonden had. Featherspark had geen enorme kennis, maar ze had Remnantwolf hier meerdere keren mee zien lopen, dus misschien had ze er wel behoefte aan. Met haar ogen keek ze even of de grijze poes aanwezig was en zo ja, of ze druk was met een patiënt, maar dat was niet het geval en dus liep ze recht op Remnantwolf af. Ze legde het kleine hoopje kruiden voorzichtig voor haar eigen poten neer. "Hallo Remnantwolf" begroette ze haar met een vriendelijke glimlach. "Ik weet niet of je ze nodig hebt, maar ik kwam deze toevallig tegen" Ze schoof voorzichtig met haar donkere neusje de kruiden iets dichter naar de ander toe. "Hoe gaat het ermee?" Met Featherspark leek het nu wel redelijk te gaan gelukkig. Ze was de afgelopen moons flink gegroeid, zowel fysiek als mentaal. De poes heeft haar verleden langzaam weggedrukt en had zich nu volledig op haar toekomst in ThunderClan gericht. Je zou kunnen zeggen dat Featherspark enorm verandert was, dat was waar ze zichzelf vaak op betrapte. Ze was niet meer klein en enthousiast zoals vroeger. Ze was verhard en afstandelijk geworden door alles wat ze had meegemaakt de afgelopen moons. Natuurlijk had ze zich hard ingezet om ook sociaal bij de Clan te passen, maar toch was het nooit zo gemakkelijk als het vroeger was. Maar bij Remnantwolf kwam soms haar inner child weer naar boven. Immers Remnantwolf de kat die uiteindelijk samen met Eveningstar een goede toekomst voor haar had mogelijk gemaakt. De zwarte poes zou de ander voor eeuwig dankbaar zijn en ze wilde dat ook met de kleinste dingen duidelijk maken aan Remnantwolf.

- Remnantwolf

You'll always be in my heart

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat had zich slaperig opgekruld in haar nest. Soms was het voor een jonge kat alsnog vermoeiend genoeg om elke dag bezig te zijn met de gezondheid van anderen. Een goede Medicine Cat zou zichzelf niet wegcijferen al gebeurde zo iets snel genoeg. De verantwoordelijkheid leren dragen was een van de moeilijkste maar ook belangrijkste lessen. Toch kon Remnantwolf niet ontkennen dat ze zich goed voelde de afgelopen Moons. Dat gezegd hebbende hielden nachtmerries haar zo nu en dan wakker, en dat zorgde er dan voor dat ze af en toe haar nest opzocht om even alleen van de rust in haar den te genieten. Zolang de rust er was.

Dat zorgde er dan ook voor dat ze ietwat loom op stond en in de richting van het openbare gedeelte van de den stapte toen ze door had dat iemand binnen kwam. Het was Featherspark, een kattin die niet geboren was in de Clan maar haar weg de harten van Thunderclan in had weten te wurmen. In ieder geval in die van haar. De kattin bleek zo dan ook weer een aanwinst te zijn, aangezien ze wat planten mee had genomen waar Remnantwolf zeker wel wat Clangenoten mee kon helpen in slechtere tijden. "Hallo Remnantwolf" begroette ze haar met een vriendelijke glimlach. Waardoor de Medicine Cat haar met een kleine zwiep van haar staart begroette. Een warme blik verscheen in haar vermoeide amberkleurige ogen
"Ik weet niet of je ze nodig hebt, maar ik kwam deze toevallig tegen" Ze schoof voorzichtig met haar donkere neusje de kruiden iets dichter naar de ander toe. Remnantwolf snuffelde er even aan voordat een acht goedkeurend geluid haar borstkas verliet. "Hoe gaat het ermee?"

Remnantwolf glimlachte even warm, al zag het er nog steeds halfhartig uit. "Ik ruim eerst even deze kruiden op. Moment." Dan had ze ook tijd om na te denken over een antwoord. Haar passen waren rustig en zelfverzekerd terwijl ze de planten op pakte en voorzichtig in haar collectie aan helende planten legde. Nu waren enkel de giftige planten - beter bekend als doodsbessen- goed verstopt. Ze kon erbij als ze het nodig had. Al hoopte ze nooit maar dan ook nooit die keuze te hoeven maken.

Starclan wist dat ze het zou doen, als ze geen andere optie had. Chivysniff had haar de juiste ideeën gegeven. Haar ogen sloot ze even voordat ze diep in ademde en vervolgens weer naar Featherspark toe stapte. "Dankjewel, Featherspark. Het gaat wel goed." Murmelde ze zachtjes en warm voordat een kalm gesnor haar borstkas verliet. Ze hield even achterwege dat ze zich nog steeds zorgen maakte om Eveningstar naast de aanwezigheid van het beest.

❅

Dear Tribe of Rushing Water,

Vermoeidheid was iets dat Featherspark ook zolang gevoeld had, en af en toe eigenlijk nog steeds. Het was lastig om zich tussen de Clan te kunnen wurmen en om een vast plekje te bemachtigen. Nu was het officieel, maar nog altijd waren er katten waaraan zij zich moest bewijzen. De zwarte kat liet zich niet uit het veld slaan door die exemplaren, maar ze kon niet ontkennen dat het best vermoeiend kon zijn. Ze was katten gewend geweest die anderen met open poten ontvingen. Die graag meerdere kansen gaven aan vreemdelingen. Echter kon Featherspark ThunderClan begrijpen met dat ze zo voorzichtig waren. Ze had immers zelf meegemaakt wat er kon gebeuren wanneer je vreemdelingen binnenhaalde.

Remnantwolf leek een beetje vermoeid in haar ogen en ook op de lome manier dat ze op haar af kwam. De grijze poes had een hele andere taak dan de meeste Clankatten en dat moest ze samen met haar apprentice zien te regelen. Featherspark kon zich wel voorstellen hoe zwaar dat soms moest zijn om verantwoordelijk te zijn over de gezondheid van een hele Clan. Daarnaast moest je er ook nog eens voor zorgen dat je zelf in orde was, want anders kan je moeilijk je Clan helpen. Tot nu toe leek het nog mee te vallen, maar met het wezen dat in het woud rond leek te lopen en de spanningen met ShadowClan, was het de vraag hoe lang het zou duren voordat er grote aantallen met grote problemen deze den in zouden komen. "Ik ruim eerst even deze kruiden op. Moment." Featherspark knikte en zette zich rustig neer, haar staart netjes voor haar poten geslagen waarna ze geduldig wachtte totdat Remnantwolf haar gevonden planten had opgeruimd. "Dankjewel, Featherspark. Het gaat wel goed.", murmelde de poes toen ze zich weer naar de jonge warrior richtte. "Dat is goed om te horen," mauwde ze terwijl ze vriendelijk met haar ogen knipperde. Ze geloofde het niet voor de volle honderd procent. Ja, alles zag er prima uit, maar Featherspark kon gewoon zien dat de ander vermoeid was. Meestal zaten daar nog redenen achter, maar daar wilde ze niet naar vragen. Het kon van alles zijn waar Remnantwolf mee zat en wat het ook was, waarschijnlijk waren het medicine cat zaken. "Je ziet er alleen wel een beetje vermoeid uit. Kan ik je misschien ergens mee helpen?" Wat ze wel kon doen was misschien een beetje helpen of haar even uit deze saaie, drukke omgeving halen.

You'll always be in my heart

Onderwerp: Re: My heart was turning cold