Just falling like water

Onderwerp: Just falling like water vr 24 mei 2024 - 20:02

The heart can get really cold if all you've known is winter.

Het geluid van vallend water kon kalmerend zijn. Soms was de storm in gedachten net zo heftig als de geluiden om haar heen, en dan kon het prettig zijn dat deze overtroffen werden door andere geluiden, andere gedachten. Haar blauwe ogen gleden langs het water, de druppels veranderden in een grote hoeveelheid vallend water. Water kon krachtig zijn, en prachtig.

Wellicht dat ondanks het feit dat de jonge kattin er niet klaar voor was, ze net zoals het water zou kunnen zijn. Al was ze er niet naar vernoemd. Haar moeder, of de kattin die ze als haar moeder had gezien, was een goede Riverclanner geweest. Ze zou nooit zo goed kunnen zijn, nooit zo mooi en krachtig als Chivysniff. Haar kittens zou ze alles bijbrengen dat haar ouders hadden gedaan. Ze voelde het in haar buik, alleen wellicht dat ze Icecream kon vragen mee te gaan. Mee te gaan naar de Medicine Cat den om te zien of Shrimpnose het wilde checken, om te weten hoe lang ze nog had. Om vragen te stellen.

De bekende vacht kwam in zich, waardoor de slanke kattin haar kop naar haar vader draaide. Haar blauwe ogen warm en zacht terwijl ze haar staart nerveus heen en weer sloeg. Ze wist niet of de Leader haar fout wel zou accepteren en hoewel ze van plan was het de Deputy wel te melden, was ze bang dat haar fouten doorgetrokken zouden worden op Icecream. "Pap? Ik denk dat je een nieuwe naam gaat krijgen.." Murmelde ze zacht, ze gooide zichzelf in het diepe. Net zoals het water.

& Icecream

Hij lag gewoon eventjes niks te doen. Soms was dat fijn. Rustig kijkend naar het water en verder niks. Het geluid van de kletterende waterval kalmeerde hem. Sowieso was Icecream geen stresskikker, maar hij had ook zijn dingetjes. Zijn pijn en problemen, die hem bezighielden. Al probeerde hij vooral aan de positieve dingen te denken. Hij was er al een keer aan onderdoor gegaan. Toen hij veel te veel bezig was geweest, met wat er allemaal fout ging in zijn leven. Hij kon zich beter focussen op al het goeds, en eigenlijk lukte dat prima de afgelopen tijd. Hij genoot van de aanwezigheid van al zijn mooie pleegkinderen. Eigen kinderen zou hij nooit meer kunnen krijgen, na zijn gevangenschap door twolegs. Al vond hij dat totaal niet erg. Zijn pleegkinderen waren genoeg voor hem. Hij hield zielsveel van ze, van allemaal. Stuk voor stuk. Onderscheid maakte hij niet. Daar was zijn hart veel te puur voor. Het was knap, om geen onderscheid te maken. Het kon gerust gezien worden als een gave. Eentje die altijd een warm thuis voor zijn pleegkinderen had gecreëerd. Hij keek op, toen de stem van Nippybreath de stilte doorbrak. Direct brak er een brede glimlach op zijn gezicht door. “Hallo lieverd.” Hij kwam overeind en groette haar, door even zijn kop zachtjes tegen haar schouder te duwen. Daarna keek hij Nippybreath aan. “Een nieuwe naam?” Zijn helderblauwe ogen hadden een ongeruste blik gekregen. Er was toch niks ernstigs gebeurd, waardoor ze Elder moest worden? Zo ver hij wist niet. Of hij had echt helemaal niet op zitten letten.

The heart can get really cold if all you've known is winter.

Het was geen wonder dat ze net zoals haar vader zo lang naar de omgeving kon staren, op gaande in het simpelweg ervaren van de geluiden, geuren en kleuren. Toch had ze anderen gedachten die als een storm door haar kopje heen raasden. Iets dat enkel zachter werd bij de aanblik van de warme glimlach die ze vanaf haar kitten tijd al had gekend. Een vertrouwde glimlach. "Hallo lieverd." Mauwde de kater terwijl hij opstond om haar te begroeten, zijn kop drukte tegen een schouder aan waardoor ze glimlachend haar neusje even in zijn nek duwde. "Een nieuwe naam?" Zijn helderblauwe ogen leken een ongeruste blik op die van haar te richten. Waardoor Nippybreath even haar staart langzaam liets hangen.

"Opa?" Mauwde ze terwijl ze vaag naar haar buik gebaarde terwijl haar oortjes trilden. Haar ogen stonden onschuldig, maar ook een tikkeltje afwachtend. Ook al was ze ervan overtuigd dat de kittens niet twee ouders nodig hadden. Icecream was meer dan genoeg alleen geweest. Voor haar en de anderen.

De bezorgdheid verdween als sneeuw voor de zon. Door het volgende, kleine, maar o zo veel zegent woordje. Er brak een brede lach op zijn snuit door. Zijn helderblauwe ogen begonnen te sprankelen. Zijn snorharen trilden enthousiast. “Echt?” Vroeg hij blij. Hij wreef zijn wang langs de hare. “Wat fantastisch Nippybreath! Ik kijk er naar uit om opa te mogen zijn van jouw wondertjes.” Hij gaf haar een lik over haar wang en deed weer een stap achteruit. Zijn oren wiebelden nieuwsgierig. “Hoe voel jij je?” Hij keek even naar haar buik. “Heeft Shrimpnose al naar je gekeken?” Hij stond op en liep een rondje om zijn dochter heen.

The heart can get really cold if all you've known is winter.

Het leek erop dat het ene woordje voldoende was voor de kater om te stralen. Het was een opluchting, het gevoel dat ze een kat aan haar zijde had staan die de kittens warm zou verwelkomen. Ook als zijzelf wellicht vermoeid was, of misschien een beetje onrustig werd van de vele piepstemmetjes die lief maar ook druk konden zijn. Dat gezegd hebbende was ze al duidelijk beschermend over haar ongeboren kroost. De warme blik in haar blauwe ogen was veelzeggend. “Echt?” Vroeg haar vader terwijl zijn snorharen enthousiast trilden. Blij drukte hij een wang tegen die van haar waardoor ze grinnikte. “Wat fantastisch Nippybreath! Ik kijk er naar uit om opa te mogen zijn van jouw wondertjes.” De kattin knikte even voordat ze zachtjes sprak. "De vader is niet hier. Hij is.. een Rogue. Maar zijn zachtheid leek zo erg op die van jouw." Haar stem was zacht en kalm, ze had er niet bewust voor gekozen, zich in het moment van begrip en warmte, waardering mee laten slepen. Een lik over haar wang en nieuwsgierig wiebelende oren later sprak haar vader weer. “Hoe voel jij je?” Vroeg de kater waardoor ze zuchtte en hem een tikkeltje gespeeld nors aan keek. "Emotioneel, gespannen, opvliegerig, dik. Misselijk bij sommige soorten prooi." Mauwde ze droogjes terwijl ze hem onschuldig aan keek, het was duidelijk dat ze de humor van dat wel in zag.

“Heeft Shrimpnose al naar je gekeken?” De kattin schudde haar kopje. Haar blauwe ogen keken hem met een krachtige vastberaden blik aan. "Nee, ik wilde dat jij het eerst wist en... Ehm... Vragen of je mee wilde." Murmelde ze zachtjes. Haar stem kalm, haar houding ontspannen en haar buik duidelijk ronder dan het was geweest en niet alleen door voedsel. Wellicht dat anderen dachten dat ze teveel had gegeten. Of te weinig gezwommen.

Nippybreath ging verder. Dat de vader niet in RiverClan zat. “Ssshhhttt..” miauwde hij zachtjes. “Een queen hoeft nooit te vertellen wie de vader is. Natuurlijk is het leuk als er een vader is, maar het is niet noodzakelijk. Jij bent genoeg voor de kittens Nippybreath en ik ben er altijd als ze graag katerdingen willen leren.” Hij stak even zijn tong naar haar uit, om zijn grapje nog wat aan te dikken. Al had hij het wel gemeend. Hij zou een zo goed mogelijke opa voor ze zijn. Als Nippybreath dat ook wilde, maar zij was de baas. Het waren haar kittens. Zij wist wat het beste voor ze was. Toen vertelde Nipyybreath hoe ze zich voelde. Hij had het wel eerder gehoord van katinnen, maar hij had zelf nooit kittens in zijn buik gehad. Dus meepraten kon hij in dat stukje niet. Hij fronste wel toen ze aangaf dat Shrimpnose nog niet naar haar had gekeken. “Natuurlijk wil ik mee. Laten we dat maar snel doen dan.” Hij glimlachte naar haar. Het voelde voor hem fijner als ze gecontroleerd was. Shrimpnose was de beste en als zij haar had nagekeken, dan was hij er pas gerust op.

Onderwerp: Re: Just falling like water