♡ Too sweet for me [OPEN]

Met een verveelde blik keek Prairiefox naar het water dat continu doorstroomde, continu bleef vallen. Werd het niet ongelukkig van altijd maar hetzelfde? Zijzelf vond haar eigen leven doorgaans al saai, rustig, normaal. Maar water overkwam werkelijk waar helemaal niks. Niet dat het kon nadenken, en ervaren, dus misschien was het dan maar beter om water te zijn dan een warrior. Met een zucht ging ze liggen, op haar rug rollend, om het hele tafereel nu ondersteboven te bekijken. Ze vroeg zich af waar deze gedachtes vandaan kwamen, en bovenal, hoe ze er weer vanaf kon geraken. Wat sensatie in haar leven brengen, misschien. Wat verandering. Zwanger worden, of zoiets? Maar dan had ze kinderen waar ze verantwoordelijk voor was. Een rilling trok over haar rug bij de gedachte - bah, haar niet bellen. Wat dan wel..