Hij kon het niet helpen dat zijn oren groot waren- echt waar, hij kon er niks aan done dat ie gehoord had wat ie gehoord was. Zijn windclan genen hadden hem nou eenmaal hazen oren gegeven en een snelle pas die hem hielp bij het achter na gaan van de apprentice wiens gesprek met haar moeder hij losjes had afgeluisterd.
Frusterend vond hij het, wanneer andere vertelde wat hij doen moest- zeker wanneer hij deze dingen niet zag zitten of onbelangrijk achtte. En zo kon hij het ook niet laten om zijn neus in Silverpaw's zaakjes te steken. Glimlachend benaderde hij haar nu in het dennenbos
"Oi Silver!" zijn poten bewogen hem voorwaards naar haar zeide
"PFFF- wat denkt je moeder wel niet zeg. Dat je iedere seconde van je dag in trainen gaat steken?" hij grinnikte met een schud van zijn kop
"Als zij dat denkt moet ze duidelijk is haar waarde en normen gaan herdenken- want volgens mij is ze ff kwijt hoe het leven in elkaar steekt" Raaar wijf zeg.