ocean motion

Onderwerp: ocean motion za 11 mei 2024 - 13:29

_{Vandaag was de dag dat ze weer op avontuur wilde. Ze wilde genieten van het zonnetje die haar pels verwarmde. Vandaag had ze zin in de dag en deze zou ze beginnen bij de lily pool.

Aangekomen bij het water stopte ze om een slokje water te nemen. Het was nog niet erg laat, maar ze begon de warmte al te voelen. Ze wist hoe belangrijk het was om goed te drinken op zulke dagen. Littlefin nam nog een paar slokjes voordat ze een stap terug nam en haar ogen even sloot.

Niet veel later voelde ze iets slijmerigs op haar voorpoot. Littlefin voelde haar hart in haar keel bonzen. Heel even leek het alsof alles vertraagde. Er waren maar weinig dingen die ze spannend of eng vond. Vrijwel niks. Het enige waar ze echt de kriebels van kreeg en zo hard als ze kon van wilde wegrennen waren kikkers. Kikkers en padden. Natuurlijk moest zij daar weer als de dood voor zijn terwijl ze geboren was in Riverclan. Of all places. "Oh starclan," haar stem klonk niet meer als die van haar. De rilling die door haar hele lijf racete van staartpunt tot neus verliet haar lichaam door de woorden die ze uitsprak. Het was niet eens duidelijk hoe deze angst was ontstaan. Het leek wel alsof het er gewoon ineens was. Poef. Zo hard als ze kon schudde ze met haar voorpoot, het maakte niet uit hoe ver de kikker door de lucht vloog, al eindigde die helemaal in de bergen.

De kikker vloog en Littlefin rende weg. Ze draaide zich om en rende snel als haar poten haar ver ver van hier konden brengen weg van het water.

Ze eindigde niet ver. Voor ze het wist botste ze tegen iets, eerder iemand, aan.

[icecream]}

Onderwerp: Re: ocean motion za 11 mei 2024 - 14:11

Hij had een poosje gevist. Dat bleef zijn favoriete bezigheid. Hij was daar ook gewoon goed in. Natuurlijk er waren meerdere uitstekende vissers in RiverClan, maar hij was daar wel eentje van. Het was ontspannend voor hem en hij kon er ook nog iets goeds mee doen. Wat was er nu geen betere combinatie dan dat. Hij was ook liever aan de rivier dan in het kamp. Zijn moeder sprak nog steeds niet met hem, dat deed hem zeer. Het stak elke keer weer. Hij was een familieman. Zijn grote hart had plek voor als zijn familieleden. Of het nu biologisch was of één van zijn pleegkinderen. Hij hield van ze allemaal evenveel, en dat was zielsveel. Hij wilde de drie vissen oppakken om naar de prooistapel te brengen. Toen hij ineens iets op zijn kop voelde vallen. Het was niet zwaar en het was nat, daarnaast kwam er een geschrokken kwaak uit het iets op zijn kop. Dus kwam hij tot de conclusie dat het maar een kikker was. Droogjes probeerde hij omhoog te kijken naar het diertje. Toen er ook nog eens iets, of eigenlijk iemand, tegen hem op botste. “Oef” De kikker sprong weer van zijn kop af en hij keek naar Littlefin. De kattin die tegen hem op was geknald. Hij grijnsde vriendelijk naar haar. “Ook hallo Littlefin.” Hij lachte warm naar haar. Geen spoortje boosheid of irritatie te bekennen.