I would never turn back time

Als je haar een aantal manen geleden gevraagd had of ze kittens wilde, dan was het antwoord geweest dat ze haarzelf niet als een moeder zag. Nog steeds vroeg ze zich af hoe goed ze zou zijn als een moeder en ze hoopte dat ze goed genoeg zou zijn. Ze wilde niet weer falen, niet zoals ze de vierde kitten had gefaald, die niet eens een keer adem had mogen nemen en mogelijk was dat haar schuld. Zij had de kittens tenslotte bij haar gedragen. Ze liet haar blik op de kittens rusten en wist dat het gevoel dat ze voelde deels schuld en deels iets van liefde was. Ze voelde zich schuldig om wat er allemaal mis was gegaan, maar aan de andere kant gaf ze wel om de kittens en wist ze dat ze ervoor zou zorgen dat ze goed op zouden groeien.

[Newtkit]

Newtkit - Windclan

“There are no strange creatures.
Only blinkered people.”

Newtkit lag op zijn rugje. Zijn blauwe oogjes keken omhoog. Hij zag zijn moeder en dan voornamelijk haar kin. Newtkit knipperde soms om zijn visie wat te versterken. Hij merkte dat zijn beeld soms weer onscherp werd als hij te lang naar iets keek. Gelukkig had hij al snel ondervonden dat als hij goed knipperde het beeld weer even scherp was als eerst. De jonge kitten likte een keertje nadenkend over zijn neusje heen. Hij zag ook zijn moeders snorharen. Al wist hij nog niet helemaal precies wat ze waren. Het enige wat hij ervan afwist was dat ze wit glinsterend waren en erg lang. De kleine tom reikte met zijn voorpootje naar zijn moeders snorharen. Hij kwam er nét bij als hij heel erg zijn best deed om zijn poot zover mogelijk te strekken. Newtkit gaf er een speels tikje aan. En toen nog is een keer. Ha, dat was best wel leuk! Nu probeerde de kitten het met beide pootjes; waar hij natuurlijk nu het liefst zoveel mogelijk snorharen tegelijk aantikte. Elke snorhaar was 1 punt!

Playing - Nursery - One moon

Haar aandacht werd getrokken toen ze iets aan een van haar snorharen voelde. Ze draaide haar kop iets om neer te kijken op de kitten die er duidelijk een spelletje van aan het maken was om haar lange snorharen te raken. Ze trok dan ook kort met haar snorharen, puur om te zien wat voor een reactie het van de kitten op zou wekken. Zolang het bij aantikken blijf vond ze het niet erg, als Newtkit eraan ging trekken dan was het een ander verhaal. "Lukt het?" Toch kon ze het niet helpen om ernaar te vragen. Afwachtende of de kitten gewoon door zou gaan of zijn aandacht nu verder op haar zou richten.

Onderwerp: Re: I would never turn back time