I want to know

Met zijn oortjes in de lucht geprikt en met een licht nieuwsgierige blik in zijn ogen keek Cloudkit naar het mosballetje dat voor zijn poten lag. Hij had het niet zelf gemaakt, maar hij had wel gezien hoe dat een andere, oudere kitten het voor elkaar had gekregen. Hij wilde dat ook kunnen! Maar de kitten die het balletje had gemaakt, lag momenteel te slapen en Cloudkit wilde hem niet storen. En dus staarde hij maar naar het balletje, zich afvragend hoe dat hij ook zoiets kon maken. Hij tikte er zachtjes met zijn pootje tegen en giechelde toen het ding een eindje verder vloog. Niet overdreven ver, maar toch wel een klein beetje weg van hem. Cloudkit dartelde naar voren en gaf er nog een tik tegen. En zo bleef hij bezig, totdat hij net iets te hard sloeg en het balletje de nursery uitrolde. Zijn oortjes zakten beteuterd naar zijn nek toen dat hij het balletje in de sneeuw zag liggen, precies waar hij niet mocht komen. Ah, dat was echt jammer!

Een stukje door het kamp lopen zou normaal zonder al te veel problemen moeten kunnen, zelfs met de sneeuw die er op het moment lag. Wat hij dan ook niet verwacht had was dat er plots een mosballetje vanuit de nursery voor zijn neus zou belanden. Hij liet zijn blik van het balletje naar de ingang van de nursery gaan en zag dat een kitten naar het balletje zat te staren, maar deze niet oppakte. Mocht hij nog niet buiten de nursery komen? "Is deze van jou?" Vroeg hij dan ook, terwijl hij met zijn poot naar het mosballetje wees. Als dat zo was, dan kon hij hem zo de nursery inbrengen als dat was wat de kitten wilde.

Cloudkit’s oren prikten net zo snel opgewekt naar boven als dat ze naar beneden hingen toen dat een kater in zijn gezichtsveld verscheen. De kater oogde veel jonger dan zijn vader en zag er ook niet zo breed uit, maar Cloudkit kon wel zien dat hij spieren had. En groter was dan Cloudkit, maar dat was ook niet zo heel moeilijk. ”Ja!” antwoordde hij en hij knikte heftig. ”Mag ik hebben?” vroeg hij toen zo beleefd mogelijk. Zijn blik gleed nieuwsgierig naar de ander, hopend dat hij zijn mosballetje terug zou brengen en ook nog even bij Cloudkit zou blijven. Cloudkit vond het immers fantastisch als hij andere katten leerde kennen. Hij wilde het liefste zo snel en zo veel mogelijk vriendjes maken met iedereen!

De kitten bevestigde dat de mosbal van hem was, waardoor er een glimlach op zijn gezicht verscheen. Hij pakte het mosballetje op en liep vervolgens de nursery binnen. Hij legde het balletje voor de kitten neer en wachtte even. Hij zou het tenslotte niet erg vinden om wat te spelen met de kitten als deze dat wilde. Het was het minste dat je kon doen als warrior, om van tijd tot tijd met de kittens te spelen. Hij wachtte dan ook of de kitten hem zou uitnodigen of dat er van hem verwacht werd dat hij zou vertrekken nu dat hij de mosbal gebracht had.