Distorted thoughts

Frostbreath zuchtte terwijl ze door het territorium rende. Haar poten leken haar gewicht nauwelijks te dragen en ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze zich niet op wilde rollen in haar nest als een kleine kitten en wilde wachten tot de ellende voorbij was, maar ze wist dat ze dat niet kon doen. Haar Clanmates die ziek waren rekenden op haar, ook al was ze zelf ook niet helemaal helder meer. Haar gedachten gingen de laatste tijd meer van positief naar negatief en hoewel ze steun vond bij haar Clanmates was zelfs dat soms niet genoeg. Crystalstar en Carrioncough hadden haar een apprentice gegeven, maar nu was ze zo ellendig dat ze niet wist of ze de training wel kon afronden. Maar dat toegeven? Nee, dat nooit. De poes begaf zich naar the gorge om een voor haar onbekende reden. Ze zou hier zeker nooit prooi kunnen vinden en het brullen van het water deed alleen maar pijn aan haar hoofd en oren, maar toch was ze hier. Ze wierp een blik over de rand en de het zicht van de hoogte naar beneden maakte haar nog meer duizelig. Ze stond onvast op haar poten en ze moest haar klauwen diep in de grond boren om te voorkomen dat ze om zou zwikken en naar beneden zou vallen. Dat zou immers voor een zekere dood kunnen zorgen.

Met de dag leek hij minder stabiel op zijn poten te staan en hij wist dat het voor de rest van de clan niet anders was. Door het tekort aan prooi moesten genoeg katten elke dag zonder eten hun nest in en als dat lang genoeg doorging, dan stond je niet meer zo stabiel op je poten. Misschien was het dan ook niet het meest verstandige om naar de gorge te gaan waar een verkeerde beweging ervoor kon zorgen dat je naar beneden zou tuimelen. Hij merkte alleen al snel dat hij niet de enige hier was. Een riverclanner was er ook. Hij liet zijn blik naar haar toegaan, proberende niet te kijken naar de afgrond die niet al te ver van zijn poten af zat. "Wat doe je hier?" Het was een hele normale vraag vond hij voor deze plek op dit moment.

Frostbreath richtte haar blik omhoog toen dat een stem weerklonk. Ze kon het zelfs nog boven het geluid van het water horen en ze knipperde kort met haar ogen om zichzelf te focussen. ”Ik…” Tja, wat deed ze hier eigenlijk? Tallfright zou haar voor gek verklaren als ze nog had geleefd. Ze zou gezegd hebben dat Frostbreath weg moest blijven van the Gorge en dat ze voorzichtig moest zijn. De gedachten aan haar overleden zusje maakte de duizeligheid alleen maar erger. ”Dat kan ik ook aan jou vragen,” maakte ze er uiteindelijk van. Misschien was het ontwijkend gedrag, maar Frostbreath had niet het idee dat ze zichzelf moest verantwoorden aan iemand. Zeker niet aan iemand van een Clan waar RiverClan op dit moment niet op goede poot mee stond.

Had hij moeten verwachten dat hij de vraag terug kreeg? Misschien. Maar ergens had hij eerst op een antwoord gehoopt, een die hij alleen niet kreeg. Hij probeerde niet te kijken naar het water, hij wist tenslotte niet eens of hij kon zwemmen, had het ook nooit geprobeerd. Hij wilde dan ook het liefste niet in het water terecht komen, zeker niet nu het zo koud was. Als hij de val al zou overleven. "Misschien hoopte ik dat het me wakker zou houden?" Sprak hij dan ook vaag, want hij wist zelf ook niet goed waarom hij hier eigenlijk was.