There once was a ship that put to sea

Roku. Hij wist niet eens meer precies hoe dat hij op die naam was gekomen en waarom hij de naam had uitgekozen. Hij kon de naam Flamepact niet meer verdragen na wat er gebeurd was en dus had hij een nieuwe naam voor zichzelf uitgekozen, eentje waaraan niemand zou herkennen dat hij in een Clan had gezeten. Zijn voormalige Clanmates zouden hem hopelijk vergeten en hopelijk zou hijzelf uiteindelijk ook vergeten wat er was gebeurd, al dacht hij niet dat hij dat ooit zou kunnen. Hij zou die levenloze ogen van Loveheart nooit meer vergeten of de wraak in de ogen van zijn voormalige beste vriend. Hij was aangetroffen bij het dode lichaam van de poes en zijn Clanmates, die al eerder opgefokt waren geweest door de leugens die Tigerblood over hem verspreid had, geloofden het direct toen dat hij opnieuw beschuldigd werd van moord. Zonder pardon was Roku de Clan uit gegooid. Maar de kater voelde geen wrok naar zijn voormalige leader, naar zijn voormalige Clanmates of naar andere katten die er volledig buiten stonden. Nee, dit lag enkel aan Tigerblood. Hoewel Roku een thuis had gevonden in het rogue territorium was hij er niet content mee om daar rond te blijven dwalen en dus ging hij op onderzoek uit. Hij bevond zich in de buurt van Twolegplace en hij trok kort met zijn oortje toen hij de geur van BloodClan rook, maar zijn blik bleef neutraal. Hij had immers geen reden meer om vijandig tegenover ze te zijn. Niet meer.

Myval vernauwde zijn bruine ogen toen een onbekende geur zijn neus binnendrong. Waarom moesten die katten nou steeds hun territorium intrekken? Hoe moeilijk was het om hier uit de buurt te blijven? Myval moest Orchis wel gelijk geven door hier en daar wat botten neer te leggen. Die irritante snuiters waren veel te nieuwsgierig. Het moest eens tijd worden om ze een lesje te leren. Met een vastberaden blik volgde de kater sluipend de vreemde geur. Hij mocht dan misschien klein zijn en alles behalve intimiderend, maar dat boeide Myval niks. Hij was door en door Elite en uiterlijk veranderde daar niks aan. Het ging om het innerlijk en die had hij. Honger naar macht, bloed en was zeker niet bang voor een gevecht. Al snel kwam een zwart witte kater in zijn vizier. De kleine kater sloop achter een container vandaan en ging vastberaden voor de ander staan. "Je bent op Elite territorium," miauwde de young-one met een koude, emotieloze stem. Hij was niet bang voor de ander. Myval was nergens bang voor.

Roku wist perfect op welk gebied hij zich bevond. Hij wist dat de BloodClan katten die gebied claimden als die van hun, ook al was het voor zover Roku wist nog steeds onderdeel van de Twolegs. Hij keek er dan ook niet van op toen dat een jonge kater achter een container tevoorschijn kwam en hem op een dreigende toon aansprak. Roku scande hem onopvallend met zijn ogen, concluderend dat hij deze kat best wel aankon in een gevecht als het er op aan zou komen. Maar hij wilde niet vechten en dat was ook zeker niet zijn intentie. ”Het is niet omdat jullie een deel van het gebied claimen, dat het ook daadwerkelijk van jullie is,” antwoordde Roku op een rustige toon. ”Voor zover ik weet, is dit gebied nog altijd van de Twolegs.” Hij kneep zijn ogen licht samen terwijl hij op de jonge kat neerkeek. ”Ben jij niet wat jong om dreigementen te gaan uiten naar een oudere, meer ervaren kat, mijn jongen?” vroeg hij vervolgens op een rustige toon, maar de uitdaging erin was onmiskenbaar. Als dit jonkie hem aan zou vallen, zou Roku zich niet terugtrekken. Hij behandelde anderen immers zoals ze hem behandelden.

Myval snoof bij de worden van de vreemdeling. Dat de twolegs hun stomme nesten hier bouwden, wilde niet zeggen dat het gebied van hen was. Voor zover Myval wist, brachten ze nergens hun markeringen aan. Je kon het wel een beetje zien aan de plekken waar hun nesten stonden, maar uiteindelijk was het de Elite die hier hun markeringen hadden achtergelaten. "Als dit gebied van de twolegs is, wat doe jij hier dan hm?" kaatste de young-one terug. De kater mocht misschien klein en jong zijn, maar hij was vastbesloten zijn territorium te verdedigen. Ja zijn. Hij zal de volgende Elite General worden en hij moest als young-one zijnde zich bewijzen als een perfecte nieuwe leider. En naast dat was zijn territorium ook alvast wat opgeschoond. "Ik mag dan misschien wel jong en klein zijn, maar dat wilt niet zeggen dat ik niks kan," spuugde Myval boos. "En naast dat is het mijn plicht om dit territorium te verdedigen!" De kleine young-one keek de vreemdeling boos aan en alles behalve bang. Nee, Myval hier was de beste. De sterkste. En kreeg hij de ander niet weg, dan waren er nog genoeg andere Elite members die hier rondliepen. Zou wel beschamend zijn, maar ze konden in ieder geval niet zeggen dat Myval niet zijn best had gedaan.