Growth comes in different paces

_{De bruin-witte Warrior was vaak te vinden tussen de bomen gepland door de Twolegs, hier was tenslotte de reden voor haar suffix te vinden. Nu echter was die reden nergens meer te bekennen en was het een kale bedoeling. De grond onder haar poten voelde hard aan, de klompen zand bevroren. Pricklypear manoeuvreerde zichzelf tussen de boomstammen heen, onder de lege takken door. Al mocht er geen voedsel meer zijn wat prooi zou interesseren en ze naar deze plek lokken, ze wist zeker dat er vast wel wat muizen te vinden waren ergens. Zolang ze maar genoeg geduld zou hebben en eventueel hun holletjes vinden indien ze geluk had. Die beestjes hadden ook tijdens de koudste tijd holletjes verstopt ergens. Met haar halflange gekrulde vacht had Pricklypear gelukkig niet zo snel last van de kou, waardoor ze het lang kon volhouden te blijven zitten wanneer ze gevonden had wat ze zocht. Enkel haar kussentjes zouden wat gevoelloos kunnen worden en met de vrieskou te lang op haar tenen kon ze daarmee problemen krijgen. Tenminste, dat was wat ze van anderen gehoord had, maar ze wou toch liever niet Remnantwolf en Jasminepaw storen met een onbenulligheid zoals dat. De poes bleef lopen, turend naar de grond. Tot nu toe helaas nog niet zoveel succes, maar dat gaf niks. Ze moest simpelweg genoeg geduld hebben en dan wist ze zeker dat ze wat zou vinden.

-Jasminepaw}