Breath of Air

Zijn amberen ogen staarden voor zich uit naar het bundeltje kruiden die hij net gesorteerd had. Hij was net klaar en het voelde opluchtend om wat orde te hebben. Zeker omdat hij laatste tijd het gevoel had dat er meer gewicht op zijn schouders werd gezet, maar dat kwam waarschijnlijk ook wel omdat hij ouder werd met de maan. Shinypaw was niet meer de Shine van manen geleden en hij zou die waarschijnlijk ook nooit meer echt worden. Des te meer de tijd vorderde, des te meer hij al dat gedoe had proberen te vergeten… zeker nadat hij Feather weer had ontmoet in deze gebieden. Niets leek nog op orde te staan, dus had hij geprobeerd orde voor hemzelf te maken. Nog steeds het mooie te zien in alles, ook al ging dat moeilijker dan hiervoor. Hij zuchtte stilletjes en wandelde vanuit de medicine den tot buiten het kamp om op een wandeling te gaan. Frisse lucht deed soms wel deugd, zeker als je een eeuwigheid met je neus in de kruiden had gezeten, niet? De zwart-witte kater vond in ieder geval van wel; en ademde volop alle lucht in die hij kreeg. Want het voelde als iets nieuws; iets beters.



+Beechresin

Ze had een moment genomen om haar poten te strekken, iets wat ze de laatste weken steeds meer deed. Nu haar kittens ouder werden en eigenlijk zo goed als klaar waren om apprentices te worden, wist ze dat ze ze wel voor even achter kon laten in het kamp. Mocht er wat gebeuren in het kamp, dan zou ze het snel genoeg te horen krijgen wist ze. Het ging echter interessanter worden wanneer ze apprentices waren, want dan zou ze niet meer een oog in het zeil kunnen houden. Dan zouden ze hun eigen weg gaan buiten het kamp en misschien wel net zoals haar van alles uitvreten. Iets waar ze niet op hoopte, want ze wist nu maar al te goed hoeveel problemen ze vroeger veroorzaakte voor anderen. Een bekende geur kwam haar richting uit en ze glimlachte iets toen ze de vacht van de medicine cat apprentice in zicht kreeg. Ze had de kater meegenomen vanuit de bergen en hoopte dat hij ondertussen wel zijn plek gevonden had in de clan. Het was tenslotte niet niks om ineens als medicine cat apprentice aangewezen te worden. Iets waar ze zelf in eerste instantie ook zeker aan had getwijfeld of het een verstandige beslissing geweest was. "Shinypaw," Begroette ze de kater. "Heb je ergens hulp mee nodig?" Ze nam haar warriortaken dan nog niet op zich, maar ze was niet te beroerd om de apprentice te helpen als hij het nodig had.