Right now

Ze kwam niet vaak meer buiten riverclangebied. Misschien dat ze dat bewust deed om Aegir niet tegen te hoeven komen, maar ook om geen andere bloodclanners tegen te komen. Fourtrees voelde ergens veiliger dan dat ze naar de twoleg place of lost territory zou gaan, maar ze wist dat dit misschien ook niet het verstandigste was. Toch was ze hier naartoe gegaan, misschien omdat ze een van de andere clans hoopte tegen te komen, maar misschien ook stiekem wel omdat ze Aegir nog een keer zou willen zien na alles. Ze had besloten hem niet meer te zien, maar zo makkelijk was het eigenlijk allemaal nog niet.

[Skadi]

Ze kwam hier niet heel vaak meer. Vooral toen ze jonger was, en nog graag de nieuwe grenzen die tussen haar en de clans waren opgezet had willen testen en breken. Nou wist ze hoe ver die grenzen gingen, tussen de clans maar ook tussen haar en haar oude familie. Eentje die ze gewoon niet meer als familie beschouwde maar als een doorn in haar poot. Zij had alles kunnen loslaten, iets wat ze niet van iedereen kon zeggen. Maar dat was nu niet waarom ze hier was. In ieder geval, niet helemaal. Ze was er nog steeds helemaal voor om de grenzen op te zoeken en het de clankatten zo moeilijk mogelijk te maken terwijl ze haar eigenlijk niets konden doen, maar nu was ze hier om misschien iets van informatie te verzamelen. Er was een grote kans dat als ze een klein kind uit een van de clans tegenkwam, ze haar geur niet als die van de Elite zouden herkennen en ze dus makkelijk wat zou kunnen lospeuteren. Helaas was dat niet het geval, want in plaats van een piepjonge apprentice kwam ze die heks weer tegen. Lilypool. Het was echt een vreselijk irritant wijf en ze had er totaal geen zin in, maarja, om nou weg te lopen zou ook niet haar stijl zijn. "Zo zo, durf je je kamp nog uit ja?" Besloot ze dus maar te zeggen als begroeting.

Ze had wel verwacht dat de kans klein was dat ze hier lang alleen zou zijn, maar deze kat had ze niet verwacht en het liefst ook niet gezien. Ze konden beide tenslotte niet overweg met elkaar, iets dat al was gebleken toen ze nog kittens waren en niet beter was geworden toen Skadi naar Bloodclan ging. De poes was duidelijk tegen hetgeen geweest wat zij en Aegir hadden gehad, ook al was dat allemaal voor niks geweest, want nu waren ze niks. Op de een of andere manier wist de poes meteen hetgeen te zeggen dat een zekere irritatie bij haar opwekte. Ze wist dat ze een tijd het kamp niet uit was geweest, maar of dat was waar Skadi op doelde wist ze niet. "Heb je me gemist?" Het was een opmerking waarvan ze wist dat het een reactie uit zou lokken of dat probeerde ze tenminste.

Ach, mevrouwtje was weer uit de hoogte hoor. Skadi snapte niet hoe de ander zo arrogant kon doen, denken dat ze beter was, terwijl ze totaal niets in het leven had bereikt behalve een lastpost zijn. Niet alleen voor haar. “Zoveel als een meer een egel zijn vleugels mist.” Niet dus, want het bestond niet. Haar blik was ijzig naar de kattin voor haar neus toe. “Maar ja, misschien heb je eindelijk een slimme keus gemaakt door Aegir op te geven, want het nieuwe regime is niet heel blij met jou of met hem,” ging ze rustig verder. Tja, het was ergens wel een bedreiging, maar alleen omdat al die domme clankatten ook wel wisten dat als de Elite je niet leuk vond, je vroeg of laat wel uit de weg geruimd zou worden.

Het was een vrij voorspelbare reactie die ze terug kreeg, althans het eerste deel. Over het tweede deel kon ze niet helpen maar wat fronsen. Hoe wist de poes dat ze Aegir achter zich had gelaten? En als ze dat wist, wist ze dan de reden ervoor ook? Ze hoopte van niet, want dat zou haar kittens in gevaar brengen. Ze had dus maar een keuze en dat was het doen lijken alsof zij en Aegir niet om die reden gestopt waren met elkaar te zien. Er was dan ook maar een ding dat ze kon gebruiken. "Hij was nogal duidelijk met het feit dat een ander hem meer interesseerde." Het was niet eens een leugen, ze had hem samen gezien met die Cheriey. "Een nieuw regime dat niet blij is met mij of hem? Bloodclan is er nooit blij mee geweest voor zover ik weet." Dat was iets dat altijd al vrij duidelijk gemaakt was, maar toch leek ze erop te doelen dat er wat verandert is. "Maar wat is er dan verandert met het nieuwe regime?" En waarom waren ze niet blij met haar, ondanks dat ze niks meer te maken had met Aegir?