Fame sloop beheerst op een muis af, zijn lichaam was goed in balans en zijn ogen keken gefocust. Met een perfecte sprong sprong hij op de muis. Fame doodde hem snel en begroef hem in een klein konijnenhol. Zijn oren wiebelde toen er een geluid door de struiken raasde. Het geluid stierf weg en hij werd weer rustig. Fame keek even om zich heen en ging toen zitten. Hij begon zijn prachtige grijze pels te wassen. De meeste poezen vonden hem heel aantrekkelijk, alleen sommige van de poezen werden irritant. Ze bleven hem de hele tijd versieren als hij ze afgewezen had. Fame schudde de gedachten van hem af en keek weer om zich heen. Zijn prachtige ogen glinsterden in de zon waardoor zijn ogen flitsten. Weer was er een geluid, knappende takjes. "Kom uit de struiken of ik kom je hoogst persoonlijk halen." Zei hij kil. Toch klonk zijn stem als muziek in de oren van de poezen die hem leuk vonden. Fame snoof en rook een poes. Hij bleef zitten, want hij wist dat de poes er wel uit zou komen.
[Silverleaf, wil je wel op de leestekens en spatie's letten?]