In first for the end

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settledstar had een hekel gekregen aan open water. Aan riet. Aan zonsopgangen. Alles deed hem te veel denken aan die éne fout die zijn wereld op zijn kop had gezet. Maar hij haatte ook water, omdat hij in de diepten soms meende twee ijsblauwe ogen te zien, wachtend om hem mee onder te trekken. Dus waarom was hij hier? Waarom stond hij aan de waterkant, starend naar zijn spiegelbeeld, waar de humor en warmte met de dagen langzaam steeds meer van leek te verdwijnen. Misschien was het ook gewoon volwassen worden, en met iedere miserie dat hij meemaakte hij ruwer werd. De zachte kantjes werden er afgeschuurd. Maar hij was meester in doen alsof zijn neus bloedde. Dus toen hij geluid hoorde van naderende voetstappen, blies hij de storm in zijn ogen weg en keerde zijn kop naar de naderde kat. Toen hij ook nog een ThunderClan rook, kreunde hij inwendig. Oké, misschien mocht iets van zijn harde kantjes terugkomen. Speciaal voor vandaag. Het was echter niet zomaar een ThunderClanner. De deputy. ‘Spottedrain,’ miauwde hij toen hij de gevlekte poes zag. ‘Wat een aangename verrassing.’ Voor eens mocht hij open en bloot liegen.

Hoewel het niet haar ding was om zich zo ver buiten haar vertrouwde thuis te wagen, had haar interesse toch gewonnen. Er leek haar echter geen rust te worden gegund. De enige echte Settledstar had haar al gespot, en nu kon ze niet meer terug. Met haar gebruikelijke, doorzichtige diplomatische glimlach stapte ze op hem af. Haar schouders ontspanden wat toen duidelijk werd dat hij niet de intentie had om ruzie te maken, voor nu althans. "Is het dat?" Mauwde ze cynisch, maar niet onvriendelijk. Wat hadden hij en Eveningstar er toch een shitshow van gemaakt.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Zijn sarcasme werd direct opgemerkt. Zijn snorharen trilden geamuseerd bij haar vraag en hij lachte kort naar de grond, waarbij hij zijn kop schudde. ‘Nee, dat is het niet,’ miauwde hij nu wel naar waarheid toen hij haar weer aankeek. Hij kantelde zijn kop enkele graden en zijn bestuderende blik ging over haar heen, terwijl hij nadacht hoe hij dit gesprek moest beginnen. ‘Vergeef me voor mijn vooroordelen, maar ik denk dat we ongemeende correctheid maar moeten overslaan.’ Ze had vast wel de strikte controle op hun grens opgemerkt. Dan wel niet de gestoordheid die Eveningstar had bezeten. En zij stond achter die leider, dus helaas stond ze op zijn lijstje van "vijanden".

Een geamuseerde lach - van de oncomfortabele soort - verliet haar bek. "Om eerlijk te zijn, Settledstar, hoopte ik al dat je het zou vragen." Een korte stilte volgde. Ze moest nu bepalen hoe ze zich tot hem ging verhouden, en dat zou allesbepalend zijn. Haar gezicht werd serieuzer. "Dus, is dit echt wat je wilt? Vechten?" Eigenlijk wist ze het antwoord al. Het leek haar dat hij voornamelijk problemen had met Eveningstar.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Alles werd direct aan de kant geschoven. Dat betekende niet dat er vandaag niet meer gelogen zou worden. Maar haar vraag viel bij hem direct al in het verkeerde keelgat, maar hij hield zijn gezicht in een strakke plooi. Ze hadden van hem al de boeman gemaakt, de slechterik in dit verhaal. Misschien was er een kern van waarheid, maar ze moesten uit zijn zaken blijven. Wat ooit zo'n mooi verhaal had kunnen zijn, had Newtspark compleet verpest. ‘Ik denk niet dat je die vraag aan mij moet stellen, Spottedrain,’ miauwde hij ijzig kalm, maar de irritatie was duidelijk zichtbaar. ‘ShadowClan heeft geen teken van agressie getoond. Geen tand of klauw buiten de lijnen. Maar mijn geduld wordt keer op keer getest door ThunderClan warriors over mijn grenzen, valse beschuldigingen en een aanslag op mijn leven.’ Hij keek de deputy strak aan. ‘Ik heb alle reden om inderdaad te willen vechten. Maar ik ga geen levens op het spel zetten omdat één kat d'r verstand verloren heeft.’ Want dat zou het worden als ze zouden vechten. Hij geloofde geen moment dat ThunderClan, met name, Eveningstar eerlijk zou vechten.

Shit. Geneerd wendde ze haar blik af. Dit hele conflict ging nergens over, was gecreëerd door Eveningstar's warrige geest, en Settledstar begreep dat. Het ergste was nog dat ze de kater niet kon vertellen dat ook zij aan haar leader twijfelde. Een vermoeide grinnik klonk zachtjes uit haar mond. Wat voelde ze zich plots toch eenzaam. Met gespeeld zelfvertrouwen keek ze hem weer aan. "Als je dit samen met mij wilt oplossen, dan moet je misschien de beschuldigingen laten vallen en mij vertellen hoe het echt zit. Ik ben niet achterlijk, Settledstar. Deze spanning is niet uit de lucht komen vallen," klonk er over het meer, terwijl de gevlekte kattin hem bestuderend aankeek.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

De beschuldigingen laten vallen? Welke verdomde beschuldigingen? ‘Nee,’ antwoordde hij resoluut. ‘Wat voor leider zou ik zijn als ik mijn eigen clan niet bescherm tegen leugens,’ miauwde hij ijzig naar de poes, proberende zijn stem niet te pissig te maken. ‘Iemand zoals jij zou dat moeten begrijpen.’ Een deputy. En hij zou zich verdomme niet laten vertellen wat hij moest doen. Het lef van deze poes, ongelooflijk. ‘Deze spanning is bij jullie zelf begonnen. Wij hebben StarClans wensen opgevolgd en jullie een mentor geleverd.’ Hij had al zo vaak de waarheid verteld. Zijn versie van de waarheid. De waarheid die klopte, het enige punt wat hij weghield was zijn moorddadige ex-medicine cat. ‘Stank voor dank.’

Een zucht verliet haar bek, meer richting 'vermoeide elder' dan 'geïrriteerde tiener'. Hoewel ze begreep waarom hij dacht dat hij hier volledig de goedzak was, wenste ze dat hij gewoon voor één keer iets kon meebuigen. Bovendien hield hij iets achter, iets duisters genoeg om Newtspark in dark forest terecht te laten komen, als ze haar instabiele leader mocht geloven. "Vertrouw je mij niet?" vroeg ze, zijn verklaring negerend. Het zou haar niks verbazen. "Ik weet dat je mij kunt vertrouwen, maar hoe overtuig ik jou?" Haar blik kruiste de zijne en ze liet deze niet los.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Spottedrain kwam met een bijzonder voorstel op de tafel. Natuurlijk vertrouwde hij haar niet. Hij zou stom zijn om haar te vertrouwen. Eveningstar was anders, die was direct en eiste antwoorden, hield niets achter. Het was een thema die zich herhaalde bij hun jonge medicine cat, maar dat was nog uit dommigheid en onervarenheid. Maar hij vreesde dat van de drie, de deputy misschien het meeste brein in haar kop had. En misschien was dat dus ook de enige die dit hele debacle met een sisser af zou kunnen laten lopen. ‘‘Met waarheden,’’ miauwde hij alsof het het meest logische antwoord in de wereld was. ‘‘Wat is nou de echte reden dat ThunderClan het op ons gemunt heeft? Want wat ik denk, is dat jullie een hardere tik hebben gehad van jullie meningsverschil met BloodClan dat jullie willen toegeven. Dit is puur show, of niet? Of hebben jullie Shadowclan grond en prooi nodig om te overleven?’’

Settledstars beredenering kwam zo uit het niets dat een verraste lach haar kiel verliet. Dat mocht hij zelf maar op een manier opvatten. "De klap die BloodClan ons heeft gegeven heeft niks met prooi te maken, Settled," grinnikte ze cryptisch, humorloos. "Maak je maar geen zorgen. Je zult niet hoeven kiezen tussen jouw eigen gebied behouden, óf ons laten verhongeren." Het klonk zo gestoord dat ze haast vergat dat Thornstar voor precies hetzelfde dilemma had gestaan. Ze gaf zichzelf een moment om de onprettige kriebel in haar keel af te laten sterven. In een opwelling besloot ze meer vrij te geven, met de magere hoop dat hij hetzelfde zou doen. "Ik weet dat je niet eerlijk bent over wat Newtspark heeft gedaan, wat dat dan ook mag zijn. En ik voel ook dat dat geen reden is om twee hele clans tegen elkaar op te zetten, maar we kunnen deze situatie niet zomaar meer negeren." Ze voelde die suddering wel, die gestage spanning die zich binnen de muren van het kamp opbouwde. Grootbekkige apprentices begonnen al openlijk te verklaren hoeveel ShadowClanner zij aan zouden pakken. Dit probleem zat diep.