Expering

he's not a villain, he is just a boy

Aegir was ver, ver, ver van huis. Als je dat al een thuis kon noemen. Zijn huis was bij Cheriey op dit moment en verder niets. Geen Riverclan, geen Elite, geen StarClan. Nergens leek meer plek voor hem te zijn, en de beloftes die hem waren gemaakt dat hij de wereld beter zou maken, leken ook in het niets te vallen. Want alles wat hij aanraakte leek stuk te gaan. En iedere keer als hij zijn best voor iets deed, wist iemand er wel een draai aan te geven dat hij waardeloos was. Brave Aegir die luisterde naar wat er tegen hem gezegd werd. Hij had de laatste tijd niet eens meer de energie om Skadi weerwoord te geven. Wat had het voor nut?
Dus was hij bij Starlake. Het dichtste plekje bij Starclan dat hij maar kende. Als er nog iets waar was.. Nee, het was waar. Hij had ze gezien. Hij mocht zijn geloof erin niet ook nog verliezen. Misschien hadden ze een ander pad voor hem in gedachten. Misschien.. Hij hoorde plotseling een geluid en voor hij het wist stond hij in een defensieve houding. Nagels uit hun hulzen en tanden bloot.

&Lilypool

Ze wist dat ze eigenlijk niet buiten riverclangebied meer moest komen. Dat het beter zou zijn als ze dat niet zou doen voor het geval er iemand haar in de gaten zou houden. Maar na hoe het de laatste keer was gegaan, moest ze hem nog een keer zien en dat betekende ook dat ze buiten riverclangebied moest gaan. Ze had toch een aantal keren over haar schouder gekeken en de lucht geroken om er zeker van te zijn dat niemand haar zou volgen en ze had zelfs een sterk ruikende kruid gevonden om haar geur te verbergen. Waarom deed ze zoveel om niet ontdekt te worden? Dan zou ze niet kunnen zeggen dat het toeval was wanneer ze wel betrapt werd. Ze had haar weg gemaakt naar het oude skyclan gebied, naar de starlake. Ze kon tenslotte moeilijk direct richting Bloodclan gaan en misschien had ze hier al geluk. Ze had alleen geen idee of ze klaar was om hem weer te zien, na de vorige keer en het antwoord daarop had ze nog steeds niet toen ze hem dan ook echt zag staan naast het meer. Hij had een defensieve houding aangenomen. Zou hij haar aanvallen? Voor een moment twijfelde ze eraan en vroeg ze zich af of ze terug zou vechten. "Aegir," Zijn naam voelde bijna vreemd na de moons die voorbij waren gegaan. Wat moest ze hem zeggen? Dat hij een zoon en een dochter had? Dat ze nu apprentices waren? Zou het hem überhaupt interesseren?

i did bad things to survive

Het was niemand anders dan Lilypool die hem had beslopen. Ze rook niet eens naar zichzelf, maar naar.. de medicine cat den. Hij fronste en keek haar kort aan. Zijn bek opende om iets te zeggen, maar sloot daarna weer. Wat moest ze tegen haar zeggen? Hij was zo ontzettend lelijk tegen haar geweest. Naar alles waar ze doorheen waren gegaan. Naar alles wat hij voor haar.. nee, voor hén had gedaan. En toen had hij haar laten stikken toen het te moeilijk werd. Toen hij had moeten kiezen haar of zichzelf, en hij voor zichzelf had gekozen. Hij beet op zijn lip en keek naar de grond. ‘Sorry,’ bromde hij. Hij meende het. Het was het minste wat ze verdiende. Hij durfde haar alleen niet meer aan te kijken.

Ze klemde haar kaken stijf op elkaar, niet goed wetende hoe te beginnen. Een deel van haar wilde gewoon dat ze om zou draaien en weer weg zou lopen. Doen alsof dit misschien gewoon niet gebeurd was, maar het andere deel zorgde ervoor dat ze als aan de grond genageld bleef staan. Voor een moment keken ze elkaar aan, maar al snel genoeg leek Aegir haar blik niet meer te willen ontmoeten en kwam er een 'sorry' uit hem. Ze bleef stil voor een tijdje, niet goed wetende wat daar nu mee te doen. Hij leek het te menen en ze wist dat ze nu twee opties had. Ze kon boos worden of ze kon voor iets anders gaan. Ze had de puf er eerlijk niet voor om boos op hem te worden, dus nam ze een keer diep adem. "Je hebt een zoon en een dochter." Begon ze dan toch maar. "Ze zijn nu apprentices." Dat was de hele reden dat ze zover hierheen had kunnen komen. Ook al stopte ze voor nu daar. Hij kon wel sorry gezegd hebben, maar gaf hij iets om de informatie die ze hem net gegeven had?

i did bad things to survive

Het duurde niet twee tellen voordat hij met zijn neus op de feiten werd gedrukt. Uiteindelijk wist hij zijn blik van de grond los te werken. Nooit zou het meer kunnen worden zoals het was. Hij was veel en veel en veel te ver gegaan. Stom vooral. Zo ontzettend stom. En nu had hij een zoon en dochter rondlopen. Apprentices. Hij keek weer naar de grond, zijn kaken op elkaar. ‘En?’ sprak hij uiteindelijk. ‘Zijn ze gezond?’ Alsjeblieft, Starclan. Het was zijn fout geweest, straf niet degene die er niets mee te maken hadden. Hij was zelf nog nauwelijks een meer dan een kind. Hij was misschien ouder, maar zijn daden bewezen het niet. Hij schaamde zich. Enorm.

Ze keek hem aan, probeerde te achterhalen hoe hij zich erbij voelde. Hij wist zijn blik toch van de grond te halen, maar het was maar van korte duur. Ze wilde hem bijna forceren om haar aan te kijken, maar ze deed het niet. Ze waren beide jong geweest nog, niet veel ouder nu. Maar oud genoeg dat ze wist dat ze niet overnieuw konden beginnen. Dat dit het zou zijn. Hij vroeg of ze gezond waren, was dat toch iets dat hij om ze gaf? Aan de ene kant wilde ze hem er niks over zeggen, maar zo wreed was ze niet. ”Ze zijn gezond,” Er was niks mis met ze, iets dat toch wel een wonder geweest was. Vooral met hoe ze beide regels hadden gebroken. Maar konden ze er echt wat aan doen? Zij hadden er niet om gevraagd om het te laten lopen zoals het nu was gegaan. ”Ik heb er een naar jou vernoemd.” Ze wist dat het misschien stom was geweest. ”Ravenpaw heet hij nu en de ander heet Mellowpaw.” Maar er was eigenlijk maar een reden waarom ze de namen gaf. Haar blik werd wat harder. ”Ik hoop dat wanneer je ze tegenkomt, je niks zal laten merken over de relatie die jullie hebben en dat je ze met rust laat.” Dit was het minste dat ze kon doen. Ze moest ze beschermen van het mogelijke gevaar dat er kon zijn als er katten achter kwamen wie hun vader was. Skadi bijvoorbeeld mocht het gewoon niet weten. Ze wilde niet weten wat de poes zou doen met de informatie.

i did bad things to survive

Ze waren gezond. Ergens voelde hij zich opgelucht. Niet dat hij ooit een vader voor die kinderen zou zijn, dat recht had hij lang geleden al opgegeven. Geweigerd. Hij probeerde het zichzelf wijs te maken om hen te beschermen, maar hij beschermde niemand anders dan zichzelf. Maar toen ze begon te praten, voelde hij toch iets in het opborrelen. Naar hem vernoemd? Wat?! Zijn blik schoot weer ophoog en hij keek haar aan, met compleet ongeloof. En daarna ook nog het lef hebben om te vragen om zijn identiteit bekend te houden. Ze met rust te laten? ‘‘Ik dacht dat ik dom was, Lilypool,’’ miauwde hij schor. Hij was niet één om snel kwaad te worden. Hij had ook ergens het recht niet om kwaad te worden. Maar kom op.. Ravenpaw? Was er een grotere hint. ‘‘Als hij er zelf al niet achter komt, Lilypool. Ravenpaw? Serieus?’’ Wat had ze gedacht. Dat hij vereerd zou zijn? Dat zijn zoon degene kon zijn die hij niet was. Hij keek weg. Hij wilde niet met deze kittens te maken hebben. Hij zou hun levens ruïneren. Want dat gebeurde als hij iets aanraakte. Maar.. ‘‘Ik heb al gezegd. Ik zal deze kittens niet.. Ze zullen geen last van me hebben.’’

Het was misschien overduidelijk wie de vader was voor sommigen door de naam die ze aan haar zoon had gegeven, maar aan de andere kant waren zij en Aegir als kittens goed bevriend geweest, iets wat ook bekend was in de clan, dus was het echt zo raar om te doen? Haar vacht zette zich op toen Aegir haar dom noemde. Hij had geen enkel recht om haar daarover aan te spreken, dat had hij opgegeven het moment dat hij zijn kittens niet erkende. "Misschien ben ik dom, maar denk niet dat het een verwijzing is naar je huidige zelf. Het is als herinnering aan wie je was als een kitten." Niet de kat die nu voor haar stond, nee, dat was niet waar ze haar zoon naar vernoemd had. Een steek onderwater naar de kater was het zeker, maar ergens verdiende hij het ook. "Dat is je geraden ook. Als ik Skadi moet geloven is dat nieuwe regime van bloodclan niet goed voor ze als het bekend wordt dat ze onze kittens zijn." Ze wilde er niet eens aan denken wat er met ze kon gebeuren wanneer Bloodclan daarachter kwam.