But now I can swear!

De laatste nachten waren weer kort geweest. Zowel omdat de zon steeds langer begon te schijnen, maar ook oomdat Roseflame moeilijk de slaap kon vatten sinds haar traumatische ervaring met een hond. Daarom was ze al vroeg wakker. Aangezien ze toch niet terug zou slapen, besloot de poes om al op pad te gaan. Even gaan jagen zou goed zijn om haar gedachten te verzetten. De zon stond nog laag en deed kleine mistwolkjes, verspreid over de velden oplichten. Het vocht dat nog in de lucht hing van de ochtenddauw zorgde voor een aangename verfrissing telkens als ze ademde.
De bruine kattin liep door de hoge grassen van het veld waar soms Twolegs op werkten met hun Monsters. Hier was ze altijd een beetje extra op haar hoede. Ze spitste haar oren, in de hoop een muis te horen ritselen tussen het gras of misschien was er in de buurt een vogel die op zoek was naar voedsel tussen de planten. Het duurde niet lang tot er een geritsel steeds duidelijker hoorbaar werd. Al snel was het duidelijk dat dit te luid was om een prooi te zijn. Rose stak haar neus in de lucht en probeerde geuren te onderscheiden. Al snel herkende ze de geur, duidelijk Windclan, en niet zomaar Windclan. Ze liep eropaf, en vond Crowpaw, het dochtertje van haar broer, Blazestar. "Dag Crowpaw," mauwde ze een beetje nors, maar niet onvriendelijk. Wat voor haar doen al best vriendelijk was. "Wat doe jij hier al zo vroeg? Heb je zodadelijk training?"

Hoewel ze Crowpaw niet veel zag of sprak en haar broer Blaze ook niet, herkende Rose meteen wat trekjes van hem terug in de houding van de jonge apprentice. Het was jammer dat ze hem zo weinig zag, maar hij had het druk nu hij de clan moest leiden en zelf was ze ook niet vaak aanwezig in het kamp. De drukte stond haar niet aan, net zomin als de katten. Er was niet veel privacy in het Windclankamp en dat had de poes niet graag. Vandaar dat ze vaker ergens in het territorium te vinden was dan in de buurt van het kamp. Dan ging ze wat jagen, rennen, of de grenzen controleren. Net zoals Crowpaw zei, zat ze zelf ook niet graag op haar lui gat. Niets was erger dan katten die zich maar zelden nuttig maakten. "Ik ook niet," reageerde ze kort. Vervolgens ging Crowpaw. Als reactie op wat ze zei, spitste Roseflame haar oren, kneep haar ogen lichtjes samen en keek naar de grond. Met haar neus probeerde ze geuren te vatten. De geur van prooi was inderdaad verser en sterker dan waar ze voorheen had rondgelopen. Dat moest ze de apprentice wel nageven, ze had een goed plekje gevonden. "De muizen hier bouwen vaak gangenstelsels," begon ze. "Dus als je goed kijkt, zie je heel kleine ophopingen waar de gangen zich bevinden. Dan zie je dat je inderdaad een goed plekje hebt gevonden." Vervolgens knikte ze met haar hoofd in de richting van een klein holletje, dat ze maar net had kunnen onderscheiden. "Kijk daar." Rose keek daarna naar de jonge poes. Ze was wel benieuwd hoe die het ervan af zou brengen.