Little Pistol

Mushroomkit rolde over haar rug door de Nursery heen. Aan haar nagels bungelde een bolletje mos dat ze uit haar nest had geplukt. Ze had het al eerder gedaan, en mosballetjes waren by far haar favoriete speeltjes. Ze gooide het groene balletje hoog in de lucht. Ze ving hem weer op met haar spierwitte pootjes en sloeg hem direct weer weg. Oh oh. Ze zag hoe het balletje met een vaart bovenop een andere kit belande. Ze drukte haar oortjes wat naar achteren. Hopelijk had ze hem niet boos gemaakt. Aarzelend trippelde ze naar hem toe. "Terwug?" piepte ze vragend, hopelijk kon de andere kit haar begrijpen.

@Thornkit.

Wat slaperig zat Thornkit voor zich uit te staren. Hij was meer aan het dagdromen dan aan het letten op Mushroomkit die achter zijn rug met een mosbal bezig was. Normaal gesproken had hij wel zin om mee te spelen, maar hij was nog niet heel lang wakker en eigenlijk was de zwart witte kitten nog steeds een beetje slaperig. Echter duurde het niet lang voordat de kitten uit zijn gedachtes werd gehaald door een mosbal tegen zijn rug aanvloog. Thornkit sprong geschrokken overeind met zijn ogen groot en zijn haartjes recht overeind. Wat was dat? Snel draaide de jonge kater zich om met duidelijke schrik in zijn amberkleurige kijkers. Thornkit zag aarzelend een kitten naar hem toe trippelen. Had zij dat gedaan? Wat had ze gedaan? Al snel herkende hij Mushroomkit in de ander en dwong de kater zijn haartjes om te gaan liggen. Er was niets aan de hand... Gewoon een vriendelijke kitten die wat per ongeluk had gedaan. Thornkit had geen idee wat hem geraakt had, maar het zal wel. Toen de ander vragend het woord 'terug' piepte kantelde Thornkit zijn kopje. Wat 'terug'? De zwart witte kitten keek even om hem heen waarna zijn blik stopte bij een mosballetje vlak in zijn buurt. Was dat het ding dat tegen hem aan was gegooid. Thornkit legde zijn pootje op de mosbal. "Dweze?" vroeg de kitten twijfelend aan de ander.

De kitten op wie de mosbal was geland sprong geschrokken omhoog. Mushroom drukte haar oortjes nog iets verder in haar nek. Hopend dat ze hem niet boos had gemaakt. Gelukkig leek hij al iets meer te ontspannen. Waardoor Mushroomkit ook relaxter werd. Ze hield er niet van als katten boos op haar worden. Niet dat ze haar bek niet open zou trekken. Als je een argument wilt winnen dan had je aan de kleine kit echt de verkeerde. Ze was niet op haar mondje gevallen. De calico kitten knikte toen Thornkit vroeg of ze het mosballetje bedoelde op zijn manier. "Mijn" mauwde Mushroom. Ze hoopte dat hij hem nog terug wou geven. Anders had hij een klein groot probleem. Het was immers haar mosballetje. Niet die van hem.

Thornkit gaf de mosbal een kleine duw met zijn poot zodat het balletje richting de eigenaar rolde. Het katertje was niet iemand die mosballetjes zou stelen. Hij had geen zin in ruzie zoeken. Al helemaal niet terwijl hij zijn eigen mosballetje in elkaar kon knutselen. Nou was de zwart witte kitten niet heel erg handig, maar proberen kon altijd. En anders had hij mama wel. Of andere kittens zoals zijn siblings. Niet dat hij perse een mosballetje nodig had, maar de optie was natuurlijk altijd leuk.