My brother Soulheart on the edge of the Blood Clan area. [Soulheart and Spotpaw]

Tailpaw werd al vroeg wakker. Ze keek nog even naar Spotpaw en liep toen stil naar buiten. Ze keek om zich heen, was iemand wakker? Tailpaw zag nog geen enkele kat. Ze glipte door de kampingang en keek voortdurend om zich heen. Niemand mocht haar volgen, als een clankat van welke clan dan ook merkte dat ze met een kater uit de Bloodclan omging, werd ze verbannen! Tailpaw ging al snel het Riverclan gebied uit, waarnaar ze langs het Thunderclan gebied moest. Rechtstreeks naar Vierboom, als ze daar nu al was dan was ze er al bijna. Tailpaw zag al snel de vier bomen, ze nam een omweg en liep naar de Twoleg place toe. Nog steeds keek ze om zich heen. Ze kreeg de Bloodclan grens al in de gaten, ze bleef nog op afstand. Voor het geval er een andere Bloodclankat hier in de buurt was. Tailpaw merkte niks en ging dichterbij, tot ze een poot op het Bloodclan gebied zette. Vastberaden stapte ze verder, een Riverclankat had waarschijnlijk gedacht dat ze haar clan had veraden. Maar dat had ze niet, ze kwam hier omdat ze haar broer wilde zien. Tailpaw liep nog even door en ging daarna rustig zitten. Een kat zat in de struiken, maar Tailpaw was heel rustig, ze bleef gewoon zitten.

Soulheart, daarna Spotpaw!]

Soulheart werd wakker. Hoelang had hij geslapen? Hij had geen idee. Toch maar even kijken. Toen hij zijn grot uitging, werd het al bijna licht. Op een noodgang sprintte Soulheart naar de vierboom. Met een ruk bleef hij stilzitten. Er zat daar een kat. Of was het Tailspot? Langzaam liep Soulheart naar de kat, die blijkbaar uit de Riverclan kwam. Ja, het was Tailspot. Nog stiller liep Soulheart naar Tailspot toe. Nog drie stappen, nog twee, nog een... Met een grote sprong landde Soulheart op Tailspot, luid miauwend. "He zus, hoe gaat ie?" vroeg Soulheart luid lachend kijkend naar het verbaasde en geschrokken gezicht van Tailspot. "Heb ik je erg laten schrikken?"

(Het is Tailpaw )

Tailpaw zag Soulheart op haar af springen. "He zus, hoe gaat ie?" vroeg hij lachend. "Heb ik je erg laten schrikken?" Tailpaw schudde haar kop en lachtte naar hem. "Heeft iemand je gevolgd?" vroeg ze. Ze zaten hier toch aan de rand van het Bloodclan territory. "Maar goed, het gaat echt perfect!" Tailpaw keek even verlegen naar de grond. "Ik word bij de volgende ceremonie krijger, en partners met Spotpaw!" Tailpaw dacht aan het rare woord 'partners'. Ze keek weer naar Soulheart en lachtte naar hem. "En hoe is het met jou?" vroeg ze daarna, ze kon het niet alleen over zichzelf hebben. Tailpaw keek naar de zwarte kater, wat was het toch een fantastische broer. Al wist ze niet precies wie haar broers en zussen allemaal waren. "Hebben wij nog andere broers en zussen?" flapte ze eruit.

[Nu nog een keer Soulheart en daarna komt Spotpaw!]

Tailpaw schudde lachend haar kop. "Heeft iemand je gevolgd?" vroeg Tailpaw. Soulheart wou antwoorden, maar Tailpaw ging al verder. "Maar goed, het gaat echt perfect!" Tailpaw keek naar de grond. Haar gezichtsuitdrukking kon Soulheart niet erg goed zien. Tailpaw zei: "Ik word bij de volgende ceremonie krijger, en partners met Spotpaw!". Tailpaw keek Soulheart even aan. "En hoe gaat het met jouw?" Soulheart wou weer antwoorden, maar Tailpaw ging weer verder. "Hebben wij nog andere broers en zussen?" Toen Soulheart zeker wist dat ze klaar was, begon hij met praten. "Met mij gaat het goed! en wat leuk voor je, dat met Spotpaw en dat je Krijgen wordt! Maar je weet dat als we elkaar tegenkomen in een gevecht, dat ik je dan niet kan sparen..." Soulheart ging snel verder, voordat Tailspot iets kon zeggen. "Ik weet niet of we nog andere broers en zussen hebben. Ik denk dat als we ze hebben, ze in jouw clan zitten." Soulheart keek verschrikt om. Hij hoorde iets, iets krassends, zoiets als klauwen tegen een boom. Langzaam liep Soulheart naar de boom, totdat er opeens een tweebener kwam, hij pakte Soulheart op, en liet hem verschrikt weer vallen toen Soulheart hard beet. De tweebener schreeuwde hard, en rende weg. "Pfoe... Dat was eng..." zei Soulheart geschrokken.

-Mijn behoorlijk vage post-

Spotpaw keek op toen tailpaw weg liep. hij wou haar nog vragen wat ze ging doen maar ze was al weg. Hij stond op en keek naar buiten, hij vond het vreemd wat Tailpaw deed. Het kwam sneaky over, en daar hield hij nou niet bepaald van... Hij zou hetzelfde doen om erachter te komen wat ze van plan was. Toen ze uit het kamp weg was sprong hij uit zijn den en ging dezelfde kant op. Er was nog niemand wakker zag hij, wat deed ze toch in Starclan's naam?! Hij verlaatte ook het kamp, en volgde het verse spoor dat Tailpaw achterliet. Hij bleef uit haar zicht omdat het gevaarlijk en nutteloos was. Al merkte hij dat het spoor door het Thunderclan territory ging! Toch bleef hij het volgen omdat zijn nieuwsgierigheid de baas was. Hij liep sneller dan eerst maar Tailpaw deed dat blijkbaar ook want ze was nergens te bekennen. Al snel zag hij vierboom, waar gingen ze heen? Blijkbaar naar tweebenen want in hun gebied waren ze nu. Opeens herkende hij iets: Bloodclan! Ze kwamen in hun territory en dat was alles behalve slim. Heel langzaam liep hij verder, schrikkend van elk geluid en alles in de gaten houdend. Opeens hoorde hij stemmen, die van een vreemde en die van Tailpaw! hij sloop erheen en begreep wat er aan de hand was: Tailpaw werd aangevallen door een bloodclanner! opeens kwam er een tweebener aan die de bloodclanner pakte, maar die verzette zich en de tweebener vluchtte. De Bloodclanner leek even geschrokken en Spotpaw pakte zijn kans meteen. Hij sprong met een luide brul op de zwarte kater en zette zijn klauwen in zijn rug. " Blijf van mijn tailpaw af !" Hij keek even naar tailpaw " Snel vlucht! ik jaag hem wel weg!" riep hij haar toe, toen richtte hij zich weer op de vijandelijke kater.

wierdo post voor een wierdo tijd xD

Er kwam een tweebeen aanlopen en die tilde Soulheart op, maar Soulheart begon te schoppen en de tweebeen liet hem vallen. "Pfoe... Dat was eng..." zei hij geschrokken. "Als je toch meegenomen was dan was ik er achterna gegaan. En met een Bloodclankat kunnen ze het niet lang aan." zei Tailpaw lachend. Een geluid kwam haar oren binnen en gelijk hield ze op. Op dat moment sprong Spotpaw uit de struiken. "Blijf van mijn Tailpaw af!" schreeuwde hij. Hij belandde op Soulheart. "Snel vlucht! Ik jaag hem wel weg!" riep hij. Tailpaw bleef gewoon stokstijf staan met een geschrokken gezicht. "Nee!" schreeuwde Tailpaw ertussen. "Spotpaw je begrijpt het niet! Val hem niet aan!" de tranen stonden in haar ogen. "Hou op." zei ze snikkend. Ze wist niet of Spotpaw dat wel zou doen, maar het was haar broer! Tailpaw duwde met haar poot tegen Spotpaw's buik. Ze probeerde hem te stoppen. Ze duwde Spotpaw op de grond. "Spotpaw, je begrijpt het niet." Tailpaw dacht dat Spotpaw nu wel zou denken dat ze wilde overlopen naar de Bloodclan. Ze keek even naar Soulheart. "Spotpaw..." begon ze. "Dit is mijn broer... Soulheart." ging ze verder. "Wij ontmoeten elkaar vaak hier. Dat begrijp je toch wel?" Tailpaw zou hem dit toch ooit moeten zeggen, maar het liefst zou ze het nu niet gedaan hebben.

Spotpaw was volop bezig met de bloodclanner, hij hoorde Tailpaw wel maar negeerde haar. waarom vlucht ze niet? Waar is ze mee bezig? Hij probeerde de kat onder zich stil te houden maar het was lastig omdat deze kat veel ouder en sterker was. Hij moest zich totaal op hem focussen als hij nog wou een kans hebben. Opeens voelt hij iets tegen zijn buik een poot. Van wie was die dan? Was de bloodclanner niet alleen? Had Tailpaw hem daarom gewaarschuwd? Hij voelde de grond, hij was erop geduwd. nu is het over.... dacht hij in zichzelf. De kat die hem aangevallen had kon hem nu makkelijk doden. Hij deed zijn ogen open om te zien wie het was. Opeens zag hij Tailpaw staan, met tranen in haar ogen keek ze hem aan. Opeens begreep hij het, Ze was overgelopen en nu moest ze hem doden... Hij kreeg ook tranen in zijn ogen. hij wou schreeuwen, iets zeggen, iets doen maar het lukte hem niet. Hij bleef alleen maar stil liggen en haar aankijken. "Spotpaw, je begrijpt het niet." zei Tailpaw. Spotpaw kreeg zover het kon nog meer tranen in zijn ogen " Ik begrijp het wel... Maar laat me met je meegaan, ik wil niet zonder je..." zei hij. Hij zag hoe ze naar de bloodclanner keek. Hij gokte dat ze hem vroeg met een blik wat ze moest doen met hem. Hier lag hij dan, elk moment kon hij de weg naar Starclan betreden. Waarom was hij zo stom geweest om haar te volgen?! Weer zei tailpaw iets: "Spotpaw..." begon ze. "Dit is mijn broer... Soulheart." Opeens werden Spotpaws ogen groot, een broer? Hij had veel van haar verwacht, maar dit? "Wij ontmoeten elkaar vaak hier. Dat begrijp je toch wel?" Spotpaw knikte braaf, hij begreep het wel. Hij had allebei zijn zusjes in de riverclan, zou ze niet jaloers geweest zijn? Opeens kreeg hij medelijden met haar. " Maar... hoe zit het dan in jouw familie? Hoe kan dat dan?" hij zat vol vragen... maar kon hij ze allemaal vragen?

Opeens werd Soulheart tegen de grond gedrukt. Soulheart zijn gezicht werd geplet tussen de grond en de poten van de vreemde kater. wie was het? Scourge? Nee, die was weg. Zou het Tailpaws toekomstige kater zijn? Nee, want die sliep nog... Of niet. Soulheart draaide zich om en keek recht in de ogen van een rood met zwarte lapjeskat. De lapjeskat riep: "Blijf van mijn Tailpaw af!" De lapjeskat wendde zich tot Tailpaw. "Snel! Vlucht! Ik jaag hem wel weg!" Riep Spotpaw. Soulheart begon terug te vechten, niet verwonden natuurlijk, want Soulheart had door dat de lapjeskat Tailpaw's toekomstige partner was. Tailpaw schreeuwde: "Nee! Spotpaw je begrijpt het niet! Val hem niet aan! Hou op!" Tailpaw duwde de lapjeskat weg. "Spotpaw, je begrijpt het niet!" "Ik begrijp het wel" zei Spotpaw, "Maar laat me met je meegaan, ik wil niet zonder je..." Tailpaw zei: "Spotpaw, dit is mijn broer, Soulheart" Spotpaws ogen werden groot. "Wij ontmoeten elkaar vaak hier, dat begrijp je toch wel?" Spotpaw knikte. "Maar... hoe zit het dan in jouw familie? Hoe kan dat dan?" Tailpaw zei weer: "Het enige wat ik weet is dat Soulheart mijn broer is. Onze familie is een grote vraag. In tegenstelling tot de jouwe. Je vertelt het toch niet door he? Anders word ik verbannen in de Riverclan, en dan ga ik wel hier naartoe." Ze keek naar Soulheart. "Als Scourge weet dat ik Soulhearts zusje ben dan wil hij zeker iets proberen met mij. En dan denk ik dat je me nooit meer terug ziet..." Ze keek weer naar Soulheart. "Dan op een dag, als hij het weet en ik zit lekker te zonnen bij de rivier... Alleen. Dan springt hij uit de struiken en neemt me mee. Daar..." Ze keek weer naar Soulheart. "Ruzie..." Tailpaw schreeuwde en ging zitten. "Misschien zitten mijn andere broers en zussen wel in allemaal verschillende clans." Soulheart zat met open mond naar de twee katten te kijken. Toen kwam hij weer bij zinnen. "He! Lul! Kan je niet eerst even kijken voordat je iemand aanvalt?" Soulheart ging zitten. Hoe dan ook, ik ben Soulheart." Toen kwam er een geluid Soulhearts ogen in. "Vlug! Kom mee!" Hij trok Tailpaw en Spotpaw mee de struiken in. Er kwam een bloodclan kat voorbij lopen. Soulheart maakte een grote sprong en landde op de vreemde kat. Soulheart gromde angstaanjagend en de kat wist niet hoe snel hij weg moest komen. Soulheart liet zijn blik van leinks naar rechts glijden en zei toen: "Oke, kom maar!"

Spotpaw luisterde verbaasd naar het verhaal van tailpaw. Hij wist niet wat hij moest zeggen en zei daarom ook maar niets. "He! Lul! Kan je niet eerst even kijken voordat je iemand aanvalt?" zei de bloodclan kat die blijkbaar soulheart heette. " Sorry hoor, ik heb gewoon liever niet dat mijn vriendin word vermoord! Ik heet trouwens geen lul maar Spotpaw" Hij probeerde nog een beetje vriendelijk te zijn, hij had geen zin in nog een gevecht met de bloodclanner. Want nu hij geen voordeel van de verassing meer en dan zou de zwarte kater zeker sterker zijn... "Hoe dan ook, ik ben Soulheart." zei de kater. " Dat zei je zusje ook net... maar goed...Ik ben dus spotpaw zoals ik al zei.." Hij kon net zijn zin afmaken toen hij, net als de anderen, een geluid hoorde. Soulheart zei meteen " vlug kom mee!" En hij trok hem de struiken in. Spotpaw gromde iets en schudde iets los. Hij kon zich net inhouden om iets te zeggen over zijn gedrag. Er kwam een andere bloodclanner aanlopen. voordat Spotpaw kon reageren was de kat al met de staart tussen zijn benen weggerend, de oorzaak was Soulheart die hem had aangevallen. Hij zag hoe hij om zich heen keek om de omgeving te checken op andere "Oke, kom maar!" zei hij. Spotpaw kwam mokkend de struiken uit. " dat had ik zelf ook kunnen oplossen hoor!" hij stak zijn snuit in de lucht en snoof even of het wel echt veilig was, met die bloodclanners wist je het maar nooit. Maar inderdaad, hij rook niets vreemds. Alleen nog de zwakke geur van de kater van zo net. " Zo? wat nu? Wat doen we met dit....dit " hij wees met zijn staart naar Soulheart en Tailpaw. " wat is veilig voor haar?" hij legde nadruk op het woord haar om Soulheart te plagen.

Tailpaw rook een vreemde geur en werd in de struiken geduwd, toen zag ze het. Soulheart had de andere Bloodclankat al weggejaagd en ze stonden nu weer bij elkaar. " Zo? wat nu? Wat doen we met dit....dit " Spotpaw wees met zijn staart naar Soulheart en Tailpaw. " wat is veilig voor haar?" Tailpaw voelde zich een beetje beledigd. "Euhm... Spotpaw, ik kan heus mezelf wel redden hier." Zei ze, zelf wist ze wel dat ze dat niet kon, maar dat liet ze niet merken. "Wat gaan we nu doen? Aangezien jullie het niet goed met elkaar kunnen vinden." Tailpaw keek naar beide katten. "Ik ga wel weg, Soulheart ik zie je nog wel." Ze wierp een boze blik op Spotpaw en draaide zich toen om. "Ik zie jou later nog wel, Spotpaw." Haar leuke dag was in een keer verpest. Waarom moest Spotpaw haar nou volgen? Tailpaw wilde wel graag dat hij er een goede reden voor zou hebben, en stiekem hoopte ze dat hij achter haar aan ging.

"Euhm... Spotpaw, ik kan heus mezelf wel redden hier." zei tailpaw, je merkte dat ze beledigd was. En Spotpaw begreep dat het geplaag naar Soulheart verkeerd bij haar was gekomen. "Wat gaan we nu doen? Aangezien jullie het niet goed met elkaar kunnen vinden." Zei ze weer, voordat Spotpaw kon reageren en zich kon verontschuldigen. Weer wou hij iets zeggen maar tailpaw was hem weer voor "Ik ga wel weg, Soulheart ik zie je nog wel." zei ze met de blik op Soulheart gericht. Spotpaw schaamde zich diep voor zijn gedrag net. Hij probeerde contaxt met haar te krijgen en haar smekend aan te kijken maar het enige wat ze nog zei was: "Ik zie jou later nog wel, Spotpaw." Ze gunde hem amper een blik en verdween uit hun zicht. Spotpaw staarde haar na, zijn ogen liepen bijna vol tranen en zijn oren stonden laag. wat nu? dacht hij bij zichzelf. Waarom had hij haar gevolgd?! Deze mooie dag was daardoor alleen maar ellendig geworden! Hij vergat even alles om zich heen maar besefte toen opeens weer dat Soulheart er ook nog moest zijn. Hij keek naar hem maar ontweek zijn ogen, daarna keek hij naar de grond. " s...sorry... van net..." murmelde hij. Was hij haar nu kwijt? Was hij zo gemeen geweest omdat haar broer in de Bloodclan zat? Dat was ontzettend stom van hem geweest! Hij had moeten begrijpen waarom Soulheart zo boos reageerde toen hij hem aanviel. Hij zou zelf toch hetzelfde gedaan hebben?! Hij keek weer naar de plek waar Tailpaw verdwenen was. Ze mocht niet weg gaan nu, hij moest sorry zeggen! " i...ik denk dat ik je nog wel eens zie... S...Soulheart. En als je wilt volg je me.... " stotterde hij weer voordat hij een sprint maakte naar de struiken. Weer volgde hij Tailpaws fijne geur, maar dit keer veel sneller. Hij rende en rende. De geur werd sterker en hij hoopte haar te vinden. opeens zag hij een poes staan, hij kon niet goed zien wie het was maar hij hoopte dat het tailpaw was. Hij hield zijn hoofd laag en zijn oren ook. Hij wou sorry zeggen op een beleefde manier en haar vertellen wat hij voelde. Hij wou de tijd houden van blijdschap en geluk samen. Die broer kan hij best aardig vinden voor haar. " Tailpaw? " murmerde hij zachtjes. " Sorry.... van net.... het spijt me echt heel erg, ik had niet zo onbeschoft moeten zijn..." hij liep er langzaam heen maar zag nog steeds niet wie het was. opeens kreeg hij een naar gevoel, zou het tailpaw nou wel of niet zijn? hij liep nu iets sneller maar meer op zijn hoedde.

flutpost xD Nu Scratch toch?

Hoorde geritsel en gekraak van de takken. Ze hoorde een paar stemmen, maar kon niet verstaan wie of wat ze zeiden. Opeens zag ze een kat uit de struiken schieten en keek naar het onbekende beest. Stilletjes bleef ze zitten en bleef naar de waas kijken, die steeds dichterbij kwam. Opeens hoorde ze hem iets zeggen "Tailpaw" hoorde ze hem zeggen en daarna nog erachteraan "Sorry.... van net.... het spijt me echt heel erg, ik had niet zo onbeschoft moeten zijn..." Hoorde ze daarna uit zijn mond vallen. Wie was Tailpaw? Dacht ze gelijk. Het spookte door haar hoofd heen. Nog steeds bleef ze zitten waar ze zat. Kleine takjes knapten toen ze de kat verder op haar af hoorde komen. Ze kende hem niet. Langzaam kwam uit haar mond "Wie ben je en wie is Tailpaw?" Kwam langzaam sissend uit haar mond. Ze bleef naar de waas kijken, waarvan ze langzaam de kleuren begon te zien van zijn vacht. Doordat er een straal licht tussen de bomen tegen hem aankwam. Ze zag verschillende tinten kleuren op zijn vacht. Langzaam kwam ze overeind, terwijl ze bleef staan waar ze stond. Ze zou geen angst tonen, voor een vreemdeling. Vooral niet voor een vreemdeling die niet van haar soort was.

opeens drong er een andere geur dan die van Tailpaw in zijn neus: bloodclan! Zou het de kat zijn die zonet was aangevallen? Zou die zoekend naar wraak zijn gebleven en nu zijn kans grijpen? Hij liep dichterbij en stond opeens stokstijf, voor hem stond een prachtige grijze poes die ongeveer even oud was als hem. Ze was mooi, van top tot teen. Maar hij wist dat hij zich niet op het uiterlijk moest laten verleiden. "Wie ben je en wie is Tailpaw?" kwam sissend uit de mond van de poes. Hij liep dichterbij verleid door haar charme. Hij bleef voor haar staan en zag haar groenblauwe ogen nu goed, en ze waren gericht op hem. Hij wist dat ze een getrainde bloodclanner moest zijn maar toch bleef hij staan, hij was niet bang voor haar en zij ook niet voor hem. " Ik ben Spotpaw uit de Riverclan en Tailpaw is.... was... is mijn vriendin" hij dacht na over hoe het nu zat met tailpaw maar hij had geen zin om het aan de vreemde uit te leggen. En al helemaal niet omdat Tailpaw dan gevaar liep, dat zou nooit mogen gebeuren. Nooit! Toch bleef hij dapper voor de poes staan, wetend dat zij elk moment kon uithalen en ze in een dodelijk gevecht konden komen. Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren als hij om hulp zou roepen. Wie zou dan wie helpen? Zou Soulheart voor zijn clan of zijn nieuwe kennis kiezen? En tailpaw, wat zou zij doen na wat er gebeurd was? Zou ze hetzelfde doen als haar broer? of zou ze hem ondanks alles helpen? Hij wist het niet, maar veel maakte het hem ook niet uit. Hij voelde zich intens gelukkig met deze poes. Het was hetzelfde gevoel als de eerste dag met Tailpaw bij de waterval, toen ze gelukkig stoeiden langs de kant en vissen vingen in de zonsondergang... Was dat nu voorbij? Hij keek recht in de ogen van de she-cat " Mag ik ook aan jouw vragen hoe je heet?"

Zat nog steeds op de zelfde plek, enkele meters van de kat van de riverclan verwijderd. Ze was totaal niet bang voor de andere kat. Haar staart zwiep sierlijk over de grond heen, terwijl ze weer was gaan zitten. Ze zag dat hij ook niet bang voor haar was. Ze wilde wel uithalen, maar wachtte nog even, met wat hij zou doen. Ze hoorde dat hij antwoord gaf op haar vraag. "Ik ben Spotpaw uit de Riverclan en Tailpaw is.... was... is mijn vriendin" kwam uit de mond van de kat. In zijn oranje/gelen ogen kon je zien dat hij nadacht en er niet helemaal met zijn gedachten bij was. Als ze wilde uithalen, dan moest ze dat nu doen, maar toch wachtte ze alweer. Langzaam kwam ze weer overeind en stapte een rondje om de vreemde kat, die voor haar een bedreiging leek. Ze hoorde dat er weer een vraag uit zijn naam mond rolde. "Mag ik ook aan jouw vragen hoe je heet?" hoorde ze uit zijn mond komen. Even was het een moment van stilte, waarna ze toch maar antwoord gaf op zijn vraag. Haar hoofd was leeg, het enigste waar ze aandacht was een gevecht met hem, wie zou er winnen? "Ik ben Scratch, en wat is jou naam dan wel niet?"

Tailpaw ging zitten en begon te huilen. Waarom was Spotpaw haar niet gevolgd? Was Soulheart nu maar bij haar. Ze dacht de hele tijd aan hem, ze kon niet zonder hem. Tailpaw besloot om terug te gaan naar Soulheart, daar zou ze hem vinden. Ze stond op en liep terug, ze hoorde stemmen. Van Spotpaw en een andere poes! Tailpaw begon te rennen met de gedachte dat haar neus zich had vergist. Ze minderde vaart en liep door de struiken. Een grijze poes maakte sierlijk een rondje om Spotpaw en hij vond het leuk! "N-Nee!" Riep ze geschokt. Ze barstte in tranen uit, hoe kon hij dit haar nou aandoen? Tailpaw draaide zich huilend om en rende richting vierboom, daar stopte ze. Ze ging zitten en wist niet wat ze had gezien. Spotpaw was met een poes en hij viel voor haar! Had Tailpaw het mis? Wilde Spotpaw haar niet?

Ze poes stond op en begon rondjes rond hem heen te lopen. pas na een lange stilte kwam er een antwoord van de mooie poes "Ik ben Scratch, en wat is jou naam dan wel niet?" hield ze het bij. Een mooie bloodclan naam vond Spotpaw, en zeker toepasselijk want toen hij haar ogen ontmoette zag hij haat en vooral de drang om te vechten. Dit was de reden waarom Spotpaw zich ook gereed maakte voor een gevecht. Maar eerst besloot hij te antwoorden op de vraag die zei alweer gesteld had. " Ik heet nog steeds Spotpaw..." zei hij met een beetje gespeelde verveelde toon in zijn stem. Hij rolde met zijn ogen en keek weer naar haar. Hij begon te denken aan een gevecht, zou ze als hij won hem ook leuker vinden? Of zou ze hem als een ding, een vijand blijven zien? Ach... dat kon hij alleen maar zien als hij haar ook werkelijk kon verslaan. En die kans kon niet groter zijn dan 50 % tenzij hij om hulp zou roepen. Zouden de roddels over de bloodclan waar zijn? dat ze katten zonder medelijden vermoorden? Zou hij zo ook ten onder gaan? Moest hij Tailpaw wel roepen en haar onnodig in gevaar brengen? Nee, besloot hij. Hij zou dit zelf moeten oplossen. Mits het een gevecht zou worden... Daar was nog steeds geen zekering in. " Kan je ophouden met om me heen lopen? Ik word er duizelig van..." lachte hij naar haar. proberend de stemming meer normaal te krijgen inplaatst zo dreigend... hij had niets door dat er 2 paar ogen naar hun keken...

Bleef rondjes om hem heen lopen. Hij gaf eindelijk eens antwoord op haar vraag " Ik heet nog steeds Spotpaw..." zei hij met een verveelde toon. "Spotpaw dus he" bromde ze zachtjes. Ze hief haar hoofd een klein beetje omhoog. Terwijl haar staart sierlijk heen en weer zwiep. De naam paste bij de kat waar ze rondjes omheen liep. Ze zat nog steeds in haar hoofd met een gevecht. Langzaam stak ze haar nagels uit en zette die met elke stap die ze zetten in de grond. Haar groen/blauwe ogen stonden nog altijd moordend. Ze had geen angst om iemand te vermoorden. Ze hoorde tenslotte bij de Bloodclan. Nog altijd hoorde ze de verveelde toon in zijn stem. Ze keek naar zijn staart, die roekeloos op de grond lag, zonder te bewegen. Ze hoorde zijn vraag en keek toen op naar hem. "Kan je ophouden met om me heen lopen? Ik word er duizelig van..." zei Spotpaw lachend. Ze had niet meer het gevoel alsof ze bedreigd werd door hem. Dus stopte ze met lopen. Ze zette haar voorpoten op zijn staart, terwijl ze haar nagels introk en naar hem keek. Ze had de andere kat niet gezien en had niet het gevoel of er twee ogen op hun waren gericht. De koele houding van haar bleef om haar heen.

"Spotpaw dus he" bromde ze zachtjes terug. Ze veranderde van houding en leek nog trotser, ze bleef lopen en lopen. als een kat die zijn prooi bestudeerd keek ze hem aan. Hij WAS haar prooi, dat was duidelijk. Ze bleef even moordend kijken, ze moest wel een goed bloodclanner zijn. Zou ze Soulheart ook goed kennen? hij wist het niet. Hij zwiepte met zijn staart om af te koelen. Pas na zijn vraag stopte ze met lopen alsof ze besloot dat hij geen bedreiging meer voor haar was maar nu gewoon een stukje prooi. Opeens schoot er een pijn scheut van zijn mooie staart door zijn lichaam heen. Hij keek razend snel om en zag dat ze op zijn staart stond. Ze bleef er gewoon koel staan alsof ze niets deed. Wel werd de pijn minder omdat haar nagels, of beter gezegd messen, uit zijn staart werden gehaald. Toch deed het nog steeds pijn. Hij had geen zin om onderdeurtje te zijn en en stond op, hij probeerde de pijn van zijn staart te negeren en draaide zich naar haar toe terwijl zijn staart leek te worden uitgerekt. Hij haalde uit naar haar poten in de poging om die van zijn staart te halen. Toen hij met zijn klauw iets raakte zette hij zijn klauwen er diep in. Daarna maakte hij zich er los van en sloeg naar het hoofd van de poes om haar nog meer te verwarren. Hij trok ondertussen uit alle macht aan zijn staart zodat die als ze verslapte in veiligheid zou zijn. Hij gromde omdat hij bloed over zijn staart zag lopen en voelde. Het belande in de grond die er van dronk om nog groener te kunnen worden. Het zou net Nieuwblad zijn, in elk geval de grens tussen die en kaalblad want er lag bijna nergens sneeuw meer en de zon scheen aardig. Zeker op deze dag. zou deze dag ellendiger kunnen? Eerst Tailpaw en nu dit? dacht hij bij zichzelf. Opeens slaakte hij een kreet, een harde kreet. Het was een mengeling van een gevechtskreet en een kreet die al zijn ellende eruit haalde. Hij had geen doel met de kreet, misschien zou het hem helpen en zou de poes vluchten of anderen hem te hulp schieten, misschien zou het haar juist helpen. Het boeide hem niet. Het boeide hem uberhaupt niet of hij nou leefde of stierf. Hij wou gewoon die kreet.... en... " Tailpaw?" Hij zei het zacht, heel zacht, zag hij visioenen ofzo? wou hij haar hier hebben? hield hij van haar en wou haar nog 1 keer zien voordat hij stierf? hij wist het niet. Hij wist niets... zijn hoofd was een grote zwarte leegte. Saai, te saai voor hem...

Bleef hem aanstaan te gapen, met haar blauw/groene ogen. Ze zag gewoon hoe hij de pijn voelde. Doordat ze op zijn staart was gaan staan. Ze hield ervan om andere katten die niet bij de Bloodclan zaten pijn te doen. Ze was diep in gedachten, wat ze bij Spotpaw ging doen. Tot ze opeens een stekende pijn in haar poot voelde en voelde hoe vlijm scherpen nagels haar vel door boorden. Even slaakte ze een kleine kreet en sprong opzij, langzaam bereikt rood bloed haar vacht en werd die langzaam rood, van het bloed, wat over haar vacht van haar poot heen gleed. Het bloed druppelde langzaam op de grond, tot er een kleine plas bloed ontstond. Ze leunde op haar andere poot en had niet in de gaten, dat hij nog een keer zijn poot uit zwaaide. Ze voelde een harde klap tegen haar kop aankomen en was even uit evenwicht, waarna ze om viel. Snel krabbelde ze weer overeind en stond weer op 4 poten. Ze negeerde de stekende pijn die ontstaan was in haar linkervoorpoot. Opeens hoorde ze een harde kreet uit de mond van Spotpaw komen, waardoor ze wel even haar ogen moest sluiten. Even later toen de kreet ophield hoorde ze "Tailpaw" heel zacht uit zijn mond vallen. Ze zette zich af met haar achterpoten. Waarna ze boven op hem sprong en haar nagels uit zette. Je hoorde wat gesis uit haar mond vallen en langzaam zette ze haar vlijm scherpe nagels in zijn vel. Ze was er klaar mee, terwijl ze de pijn negeerde in haar poot zette ze haar nagels langzaam in zijn rug. De moordende blik in haar ogen kreeg ze weer terug. Het enigste waar ze aan dacht was. Om hem uit de weg te ruimen en dat zou ze zeker op dit moment doen. Katten van andere clans moesten haar niets doen, of ze zijn zelf de pineut en zullen de pijn moeten ondergaan die ze werkelijk verdienen. Steeds dieper en dieper drukte ze haar nagels in zijn rug, tot ze niet meer verder konden. Ze siste nog iets, terwijl ze haar staart vlug heen en weer liet zwiepen. Ze was in een moordende positie, telkens als Spotpaw iets terug zou doen, zou zij verder gaan, tot hij uit de weg was geruimd.