Adrenaline to rewire my mind

Iets wat doelloos liep de grijze kattin langs de stroom water die Thunderclan en Riverclan gescheiden hield. Voor een paar momenten wilde ze de oversteek maken naar de overkant. Puur omdat ze het leuk vond om de territoria van andere clans te zien. Maar dat leek haar niet zo slim; ze had wel eens vaker de "ik kom kruiden" kaart gebruikt. En het begon zijn waarde een beetje te verliezen. En hoewel ze normaal gesproken wel zin had in een beetje herrie schoppen, moest ze daar ook voorzichtig mee zijn. Ze wilde niet dat ze een reputatie door het bos zou krijgen voor roekeloos gedrag. Dat zou haar acties op de lange termijn enkel ondermijnden. Mousepaw schudde lichtjes met haar vacht terwijl ze stug door liep. Het was een prachtige dag vandaag; de zon had de aarde gezegend met een overvloed aan licht en warmte. Maar toch was het niet snikheet, een licht koud briesje wist er balans in te houden. De vogels lieten hun zang talenten horen; ja het was een typische zomerdag. Toen de high-rank een bekende vacht in de verte spotte draaide haar mondhoeken gelijk omhoog. "Hey Remnant! Alles goed?" Schreeuwde ze luid om de aandacht van haar collega te trekken.

De ander leek blij haar te zien; wat Mouse wel verwacht had. Ze hadden elkaar al zo lang niet meer gesproken. Maar dat kwam ook wel omdat ze het beide druk hadden met andere dingen. Remnant vooral, Mousepaw wist niet goed wat er allemaal aan de hand was in Thunderclan. Maar van wat ze allemaal had meegekregen klonk het als veel gedoe. Iets wat Remnant wel wat veranderd had, er hing een soort sfeer van volwassenheid om haar heen. Ondanks het feit dat haar thunderclanse collega jonger was dan zijzelf. Man; wat was er allemaal wel niet in de clan gebeurt als zo'n kat zoals Remnant zo snel zelfstandig moest worden? Ze wilde er niet eens over nadenken. "Nou ja, gewoon zijn gangetje. Er gebeurt niet zo veel bijzonders in Riverclan." Lachte ze terwijl ze met haar ogen over de rivier gleed die hun apart hield. "Maar is het geen idee dat ik naar jouw toe kom? Dat praat wat makkelijker vind je niet?"

'Natuurlijk!' Dat was nou wat ze graag hoorde. De grijze kattin betrad het meertje en zwom op een rustig tempo naar de overkant. Het was verfrissend om het koude water tegen haar lichaam aan te voelen, zeker nadat ze al die tijd in de zon had gestaan. Toen ze de overkant had behaald klom ze zonder weinig elegantie het land op. 'Hier is het wel wat onrustiger maar misschien ook omdat ik alleen sta.' Hoorde ze de ander zeggen toen ze volledig met al haar poten op de over stond. Mousepaw trok aan haar oor en keek haar collega strak aan. "Je zult snel een apprentice toegewezen krijgen Remnant, dat weet ik zeker." Er zou ook vast een tijd komen waar zij ook in de zelfde positie zou staan. Shrimpnose kon er immers niet voor eeuwig zijn. En eerlijk? Keek de grijs gestreepte poes er wel tegen op, ze wilde helemaal geen kleuter om haar heen hebben dansen. Als het aan haar lag zou ze de kar gewoon alleen trekken. Maar natuurlijk stond iedereen anders hierin. Toen de Riverclanner een paar grote eiken bommen in de verte zag staan, kon ze het niet helpen om er naar toe te lopen. Thunderclan stond bekend om hun geboomte. Maar van dichtbij waren ze wel heel indrukwekkend. Mousepaw draaide haar hoofd terug naar haar collega. "Kan je klimmen?" Vroeg ze toen met een twinkel in haar ogen. In hoge bomen kunnen klauteren was wel een vaardigheid die ze graag zou willen beheren.