Walk of the ants..

Onderwerp: Walk of the ants.. vr 23 maa 2012 - 10:51

[Het liefste één apprentice]

De zonnerotsen straalden warmte uit, heerlijk. Een jonge, eikenkleurige met witte apprentice lag lang uitgestrekt op het warme gesteente, zijn ogen vergenoegend gesloten en een zacht gespin ontsnappend uit zijn keel. De lente kwam terug, de lente kwam duidelijk terug en hij vond het heerlijk. De zachte warmte van zijn zon verwarmde zijn tengere lijfje en hij voelde slaap al snel aan zijn hoofd kriebelen. Maar nee, hij wou niet in slaap vallen... Hij had nog geen mentor, dus nog geen training, dus had hij niet bijster veel te doen. Later zou hij een mentor krijgen was hem beloofd. Maar zoveel geloofde hij er niet in. Langzaam opende hij zijn hazdelaar kleurige ogen weer om naar het gesteente naast hem te krijgen. Een klein beestje liep vlak langs zijn neus heen en geschrokken stoof Acornpaw weer overeind. Ietwat angstvallig keek hij naar het beestje, het was maar een mier. Het was een hele lijn van mieren. Voorzichtig ging Acornpaw weer liggen, zijn neusje op de grond gelegd. Hij bestudeerde de mieren grondig, wat liepen ze raar... Allemaal netjes in één lijn. Zou dat ook voor katten kunnen werken? Hij dacht bijna van niet. De meeste katten leken niet zoveel discipline te hebben... Vooral niet apprentices. De stille Acornpaw was anders. Hij wou houvast vinden, hij wou leren, maar ook juist minder verantwoordelijkheid. Op dit moment voelde het eerder alsof hij in een groot zwart gat is gesmeten... En het beviel hem totaal niet.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. do 5 apr 2012 - 13:57

Een jonge witte poes waande zich een weg door het bos heen. Ze was al redelijk vertrouwd met het bos geraakt, ondanks dat ze nog geen mentor had gekregen. Ze sloot haar ogen even voor ze ze weer opendeed en haar blauwe ogen het bos door liet kijken. Ze herkende het pad dat ze volgde, het was het pad dat haar leidde naar de zonnerotsen. De grijze rotsen waren nog niet te zien, maar het zou niet lang meer duren. Ze liep rustig verder en genoot van de geur van het bos dat aantoonde dat de lente langzaam maar zeker aan het komen was. Winterpaw zag uiteindelijk de rotsen verschijnen en niet veel later stond ze op een van de lagere rotsen. Maar ze wist dat ze niet alleen was, een beetje hoger op de rotsen zag ze een andere apprentice. Ze kon vanaf hier niet goed zien wie het was, aangezien de apprentice op de rots lag, maar ze kon er wel uit opmaken dat het een apprentice was. Ze klom rustig verder op de rotsen en niet veel later stond ze op dezelfde hoogte als de andere apprentice en herkende ze de apprentice als Acornpaw. "Hey Acornpaw" Zei ze tegen hem en ging een eindje bij hem vandaan liggen. De zon zorgde ervoor dat het nog best wel warm was als je op een plek zoals dit lag, zo op de rotsen. Onder de bomen merkte je het niet echt, maar hier waar het meer open was had de zon vrij spel en kon het ook de warmte geven die je in deze tijd zo graag wou.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. vr 6 apr 2012 - 10:30

De mieren... Eén nette rechte lijn. Op de één of andere manier fascineerde het de kater mateloos. Hoe de discipline daar verliep. Langzaam ging hij liggen, maar zijn neus was nog steeds tegen het warme steen aangedrukt, zodat hij de kleine insecten goed zou kunnen zien. Zouden ze hem door hebben en hem negeren? Of zouden ze hem gewoon niet kunnen zien? Beide dingen waren volgens hem totaal valide argumenten. Maar ja. Hij werd eigenlijk best wel slaperig van de warme zon die op z'n pels neerscheen en kon nauwelijks een diepe gaap onderdrukken. Hij krulde zijn staart om zijn kleine lichaam heen en sloot zijn ogen eventjes. Tenminste, totdat hij pootstappen hoorde vlakbij. Zijn oren schoten meteen de lucht weer in en hij keek op. Nee, niemand te zien. Wist hij veel dat de andere apprentice net uit het zicht verdwenen was omdat hij niet dóór de rotsen heen kon kijken. Hij schrok zich dan ook wezenloos toen Winterpaw de rotsen op sprong.

Acornpaw moest eventjes de tijd nemen om zijn nekvacht weer plat te laten gaan en keek de andere apprentice daarna aan. Hey, was zij niet de andere apprentice die ook bij de border was? Ja, dat moest wel. Het viel moeilijk te missen. "Hey Winterpaw," Begroette hij uiteindelijk maar. Stilte. Maar hoe doorbrak je die? Uiteindelijk stelde hij dus maar een sillige vraag. "Wat doe jij hier dan?"

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. vr 6 apr 2012 - 10:47

Winterpaw wachtte rustig of ze een reactie terug zou krijgen. Ze herinnerde zich nog de keer bij de border niet al te lang geleden, Acornpaw was daar ook geweest. Ze wist toen niet echt goed wat zij moest doen en had dus ook gewoon afgewacht tot er iets gezegd werd dat ze moest doen, maar één ding wist ze wel, ze zou de geur van zo'n kat niet meer vergeten. Het was ook de dag dat ze een paar Riverclankatten had gezien. Één daarvan was de leider geweest. Ze had niet verwacht dat ze een leider van een andere clan zou tegenkomen, eerder een keer op een gathering, maar zomaar bij de border had ze niet verwacht.
"Hey Winterpaw," Hoorde ze de kater uiteindelijk zeggen. Ze voelde de warmte van de zon op haar vacht en ze voelde zich meteen wat meer ontspannen. "Wat doe jij hier dan?" De vraag was een doodgewone vraag, dus antwoorden was niet heel moeilijk. "Ik kwam hier naartoe, omdat ik gewoon even wilde ontspannen, ik kan nog niet trainen aangezien ik geen mentor heb, dus ik moet toch iets te doen hebben." Zei ze rustig. Ze had inderdaad nog geen mentor aangewezen gekregen, dus ze kon ook niet echt trainen met iemand. Ze probeerde wel zelf dingen te oefenen, maar het ging vaker verkeerd dan dat het goed ging. Ze wist niet precies wanneer ze een mentor zou krijgen, maar ze had geduld. "Waarom ben jij hier eigenlijk naartoe gegaan?" Besloot ze de andere apprentice te vragen. Ze was misschien een beetje nieuwsgierig soms, maar het was ook een soort van belangstelling. Ze gaf haar poot een likje, voordat ze het over haar oor heen haalde.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. vr 6 apr 2012 - 11:27

Een nieuwsgierige hazelaar kleurige blik ging in de richting van Winterpaw terwijl Acornpaw zijn koppie ietwat scheef hield in een vragende houding. Hij wachtte duidelijk op antwoord en hij was ook vastbesloten om antwoord te krijgen. Hij was niet heel erg sociaal handig, maar ja. Dat was maar een bijzaak of niet? Ze kwam hier blijkbaar heen om te ontspannen. Iets wat ook wel erg logisch klonk in Acornpaw's oren. Maar hij kon het toch niet helpen om nieuwsgierig te zijn. "Ontspannen?" Echode hij dus, "Maar je kan toch ook zelf proberen om te gaan jagen? Of een andere warrior vragen?" Vroeg hij, zijn koppie iets scheef houdende. Maar langzaam gingen zijn oortjes iets hangen toen hij besefte hoe hypocriet hij eigenlijk klonk. "Sorry... Dat was stom om te zeggen.." Miauwde hij zachtjes, terwijl hij langzaam iets weg ging kijken van Winterpaw uit schaamte, "Ik doe het immers zelf ook niet..." Een kleine zucht ontsnapte uit zijn mond terwijl hij daarover nadacht en hij ging zachtjes zitten. Zijn staart krulde hij netjes om zijn crème witte voorpootjes heen.

Hij keek echter weer op toen er een vraag terug gestuurd werd naar hem en hij hield zijn kopje eventjes nadenkend scheef terwijl hij over een antwoord nadacht. Tja... Waarom was hij hier ook al weer. Eigenlijk had hij er helemaal geen idee meer... "Ik.. uhm.. tja.. ik was gewoon aan het verkennen en rondkijken.. Ik had niet zoveel te doen en eigenlijk had ik best wel slaap.." Dat hij er 's nachts op uit was geweest met Tigerpaw en dat hij een kat in z'n dromen ontmoette liet hij maar eventjes buiten beschouwing. Hij vond het niet prettig over één van beiden te praten...

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. vr 6 apr 2012 - 11:49

"Ontspannen?" Winterpaw richtte haar ogen op Acornpaw. Ze had niet helemaal verwacht dat daar een vraag over gesteld zou worden. "Maar je kan toch ook zelf proberen om te gaan jagen? Of een andere Warrior vragen?" Misschien had hij wel gelijk, maar het was niet echt in haar hoofd opgekomen tot nu toe. Ze staarde even naar haar poten, misschien deed ze het dus toch fout. Ze wilde iets terug zeggen, maar Acornpaw was haar voor. "Sorry... Dat was stom om te zeggen." Ze keek op om te zien dat de kater van haar wegkeek, nu was hij waarschijnlijk degene die zich ongemakkelijk voelde en dat was niet iets dat ze wilde. "Ik doe het immers zelf ook niet..." Ze had zoiets kunnen verwachten, eerst iemand kritiek geven en dan bedenken dat je zelf net zo erg was, maar ze zei er niks over. "Het maakt echt niet uit, je hebt ergens misschien ook wel gelijk, misschien zou ik er beter aan doen om ook echt iets actiefs te gaan doen." Zei ze terwijl ze hem rustig aankeek.
Ze was nu alleen nog aan het wachten op een antwoord van haar vraag. "Ik.. uhm.. tja.. ik was gewoon aan het verkennen en rondkijken.. Ik had niet zoveel te doen en eigenlijk had ik best wel slaap.." Het was wel een beetje te begrijpen, hier een tijdje liggen, moest je wel slaperig maken. Ze had geen zin om kritiek te geven op de apprentice, want daar had ze niet echt de recht toe, aangezien ze zelf ook niet veel beters deed. "Ik hoop eerlijk gezegd wel dat ik snel een mentor krijg, ook al heb ik wel het geduld om te wachten tot ik er één krijg." Zei ze tegen hem.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. za 28 apr 2012 - 14:10

Hij zag Winterpaw's schaamte. Had hij dat veroorzaakt? Hij slikte zachtjes uit pure nervositeit terwijl hij met zijn woorden de gedane schade probeerde te verwijderen, of tenminste een beetje te verzachten. Zijn staartpunt zwiepte ongemakkelijk heen en weer, een duidelijk teken van het ongemak dat door de jonge kater heen trok. Zijn schouders had hij iets op getrokken, zijn houding was bijna verdedigend. Maar gelukkig leek het Winterpaw niet zo heel erg veel uit te maken wat hij gezegd had. Zijn adem ontsnapte dus ook als een zachte bries uit zijn mond toen hij uitblies, van opluchting. De mieren liepen nog steeds vlak voor zijn tenen langs. Zij waren wel actief bezig. Misschien moest hij hun voorbeeld eens nemen. "Het maakt echt niet uit, je hebt ergens misschien ook wel gelijk, misschien zou ik er beter aan doen om ook echt iets actiefs te gaan doen." Miauwde Winterpaw naar hem toe. Die woorden waren toch een opluchting. Een beetje schaapachtig grijnzend haalde Acornpaw zijn schouders iets op. "Achja, ik zou eigenlijk ook wel actief bezig moeten zijn," Miauwde hij onschuldig, "Maar de mieren hadden mijn aandacht getrokken met hun loopje," Hij wees eventjes naar de diertjes die rustig voort marcheerden over de rotsen.
Hij rekte zich eventjes uit en plofte weer op het warme steen neer terwijl hij dit aan het doel was. Nieuwsgierig keek hij Winterpaw aan, benieuwd wat voorn respons hij zou krijgen. "Ik hoop eerlijk gezegd wel dat ik snel een mentor krijg, ook al heb ik wel het geduld om te wachten tot ik er één krijg." Miauwde Winterpaw. Begrijpend boog Acornpaw zijn kop iets. "Hetzelfde, ik heb ook nog geen mentor gekregen," Miauwde hij, droevigheid was hoorbaar in zijn stem, maar daarna toverde hij weer een grijns tevoorschijn, "Maar ja, we krijgen vast binnenkort wel een mentor," Miauwde hij vrolijk.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. zo 29 apr 2012 - 17:31

"Achja, ik zou eigenlijk ook wel actief bezig moeten zijn." Hoorde ze Acornpaw miauwen. "Maar de mieren hadden mijn aandacht getrokken met hun loopje." Winterpaw bekeek de diertjes nu ook even. Ze wisten beide blijkbaar wel dat ze beter iets konden doen, maar op de een of andere manier bleef er afleiding komen. Het maakte haar niet heel veel uit, het was dan wel een reden om niet actief bezig te zijn, maar ze wist ook wel dat ze heus wel iets konden doen. Het enige wat er was, was dat ze haar lichaam er niet toe kreeg om ook maar iets actiefs te gaan doen.
"Hetzelfde, ik heb ook nog geen mentor gekregen." Ze hoorde de droevigheid in zijn stem en ze begreep ook wel waarom, het liefste zou je een mentor hebben, want dan had je sneller de kans om een warrior te worden en dat was ook iets waar ze naar streefde, ze wilde dolgraag goede dingen voor haar clan doen en een goede warrior worden, alleen dat kon niet zo lang ze nog geen mentor had, want niemand zou haar een warrior maken zonder dat ze ooit een mentor had gehad. "Maar ja, we krijgen vast binnenkort wel een mentor." Deze keer was de stem van Acornpaw vrolijk. "Ik hoop dat je gelijk hebt." Zei ze. Ze hoopte het echt, maar wanneer het zou gebeuren wist ze dan weer niet. Ze besefte dat ze eigenlijk nog steeds maar hier waren, zonder ook maar iets actiefs te doen, maar als Acornpaw niet iets actiefs wilde doen, dan vond ze het wel goed, alleen ze zou er nooit achterkomen als ze het niet aan hem zou vragen. "Ehm... Zullen we anders iets actiefs gaan doen? Of wil je nog hier blijven." Ze besloot om er nog iets bij te voegen. "Mij maakt het niet echt uit wat je kiest." Het was nu nog afwachten op een antwoord. Ze konden eigenlijk van alles doen en het hoefde niet eens iets actiefs te zijn.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. zo 29 apr 2012 - 21:15

Afgeleid raken, dat was toch wel hetgeen waar Acornpaw heel erg goed in was. Nu ook weer, als je zijn blik kon volgen zag je deze van de ene naar de andere plek schieten. Van de bomen, naar het water, naar Winterpaw, naar de mieren, weer terug naar Winterpaw. Het was iets heel erg subtiels, maar het was wel degelijk daar. Maar hij probeerde zich nu weer op Winterpaw te focussen, om nog een beetje oplettend te lijken. Hij spitste zijn oren en hield zijn kopje een beetje vragend scheef terwijl hij op Winterpaw's antwoord wachtte. Zijn pootjes kneedden ietwat onrustig in het losse zand dat op de rotsen lag. Stilzitten was toch wel een redelijk groot probleem... "Ik hoop dat je gelijk hebt." Miauwde Winterpaw. Acornpaw begon een antwoord te formuleren in zijn hoofd. Terwijl hij dit deed, blies de wind door zijn vacht heen, het gaf een verfrissend gevoel waar hij eventjes van kon genieten. Hij sloot zijn ogen eventjes terwijl hij alles wat de wind hem bracht analyseerde, verse bosgeuren, geluiden van ritselende bladeren. Maar nee, niks interessants. "Ik hoop het ook, maar Thunderclan heeft goed getrainde apprentices nodig, dus als Bluestar weet wat goed voor de clan is, zal ze ons mentoren geven." Miauwde hij met een vrolijke glimlach.
Hij was best wel tevreden met zijn conclusie en rekte zich eventjes rustig uit. Hij richtte zijn hazelaar kleurige ogen weer op de lichte blauwe van Winterpaw. Ze was sneeuwwit als de sneeuw van bladkaal, waarschijnlijk had ze zo haar naam verkregen. Het paste bij haar. "Ehm... Zullen we anders iets actiefs gaan doen? Of wil je nog hier blijven." Vroeg Winterpaw, "Mij maakt het niet echt uit wat je kiest." Voegde ze eraan toe. Vrolijk schudde Acornpaw eventjes met zijn pels. "Ik vind het prima! Zullen we anders gaan racen ofzo?" Miauwde hij met een vrolijke grijns.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. zo 29 apr 2012 - 21:33

"Ik hoop het ook, maar Thunderclan heeft goed getrainde apprentices nodig, dus als Bluestar weet wat goed voor de clan is, zal ze ons mentoren geven." Ze wist dat dit waar was. Winterpaw wilde wel dat ze getraind werd, het was belangrijk voor de clan, maar het was gewoon afwachten op wat Bluestar zou gaan doen. dat zou ze dus nog wel afwachten, het was nu alleen nog afwachten wat Acornpaw op haar vraag zou zeggen. "Ik vind het prima! Zullen we anders gaan racen ofzo?" Ze werd meteen enthousiast toen ze dit hoorde. Het leek haar namelijk een leuk idee om te doen. Haar staart ging enthousiast heen en weer en ze probeerde om niet meteen een gat in de lucht te springen van enthousiasme.
Ze bedacht zich ineens dat ze nog niet geantwoord had. "Het lijkt me een leuk idee!" Zei ze terwijl ze op sprong. Ze kon zichzelf nauwelijks inhouden voor ze besefte dat ze nog niet eens een doel hadden gezet. "Zullen we naar de Shadowclan border racen?" Besloot ze uiteindelijk maar om te vragen, alleen ze wilde het liefst al vertrekken, maar dat was natuurlijk weer niet eerlijk voor Acornpaw, dus ze bleef staan waar ze stond, wachtend op een antwoord van de andere apprentice. Ze probeerde haar staart te stoppen van heen en weer te gaan, maar het puntje wilde niet naar haar luisteren en bleef heen en weer gaan. Ze besteedde er verder geen aandacht meer aan en richtte zich volledig op het antwoord van Acornpaw, zodat ze kon vertrekken zodra het kon.

Onderwerp: Re: Walk of the ants.. zo 29 apr 2012 - 21:54

Een schaapachtige grijns verscheen op Acornpaw's gezichtje terwijl hij op Winterpaw's reactie wachtte. Hij zag haar lichaamstaal veranderen van neutraal naar enthousiast. Bingo! Hij voelde enthousiasme ook in hemzelf opborrelen en hij sprong alvast overeind. Hij keek alvast om zich heen, zoekende naar de beste plek om van de rotsen af te springen om de race te starten. Maar eerst zou hij een reactie moeten hebben van Winterpaw, want anders zou het oneerlijk zijn. Wie weet wou ze toch niet racen? Het was nou niet echt het meest sociaal verantwoorde plan... "Het lijkt me een leuk idee!" Miauwde Winterpaw echter enthousiast toen ze opsprong. "Mooi!" Snorde Acornpaw vrolijk terwijl hij met een staartzwiep alvast wou beginnen. Hij bleef echter met een verwarde blik op zijn gezichtje staan, toen hij zich besefte dat hij nog helemaal geen doel had verzonnen om uberhaupt heen te rennen. Winterpaw had het echter al wel bedacht. Gelukkig maar. "Zullen we naar de Shadowclan border racen?" Vroeg Winterpaw terwijl Acornpaw zich omdraaide. "Prima!" Miauwde hij vrolijk met een zwiep van zijn staart. Hij zette zich schrap op de rotsen. "Klaar... AF!" Miauwde hij terwijl hij zichzelf de lucht in propelleerde. Met een zacht plofje kwam hij in het zand van de rotsen terecht en begon hij te rennen, het zand achter hem optrappende in zijn haast.

Het gegrom van de voorbij razende monsters kwam hem tegemoet en de stank sloeg hem in zijn gezicht. Hijgend kwam hij tot een halt bij het donderpad, zijn best doende om op adem te komen. Het was een heel eind lopen geweest, en hij voelde zijn longen om lucht schreeuwen en zijn poten brandden. Hij keek om zich heen, was Winterpaw eerder of later dan hij?

{Wordt vervolgd in: The Race to the Shadowclan Border}

Onderwerp: Re: Walk of the ants..