stand up when it's all crushing down

Groene oogjes staarde recht naar het scharrelende muisje voor haar. Slechts enkele staartlengtes verweiderd van haar prooi dook Lilythorn in jaagpositie. Haar ogen gefixeerd op haar doel. Ze was een jager in hart en nieren. Haast nooit miste ze haar prooi. Haar groene ogen knepen samen terwijl ze haar poten nog dichterbij bracht. Te laat merkte het muisje haar op en nog voor het een kik had kunnen of de spiertjes had kunnen aanspannen om een poging tot vluchten te ondernemen had Lily haar klauwen al om het beestje heen geslagen en een eind gemaakt aan het leven zonder het diertje met veel pijn achter te laten.

[b]"Starclan zegene je."[b] Klonk haar stem zacht waarna ze haar kop even naar de hemelen wierp. [b]"Starclan zegene ons alle.."[b] Klonk haar stem zacht waarna ze even zuchtte en de prooi bij de rest van wat ze daarnet al gevangen had begroef. Starclan.. Zou ze het ooit kunnen laten gaan.. Zou ze haar ouders ooit kunnen vergeten en haar leven leiden zoals hun hadden gewild dat ze het zou leven.. Haar geloof in die wereld nam af met elk leven dat eindigde. Dicht bij haar, vrienden.. Kennisen, Clangenoten.. Allemaal geloofde ze dat Starclan op hen wachtte. Maar hoe kon Starclan hun bij hen roepen.. Hoe kon zoiets moois en puurs levens zo laten eindigen.. En Lilythorn had wat levens beeindigd zien worden. En elk leven liet weer een gat in haar hart achter.

De kilte die zich door deze gedachtes weer in haar hart had genesteld deed haar trillen. Met kleine stapjes probeerde ze haar warmte weer in haar lichaam terug te krijgen. Met een ietwat waterig glimlachje herrinerde de poes zich dat ze vlak bij Sunningrocks was. Het plateau vlak bij de grens met Riverclan wat bekend stond om de heerlijke warmte van de zon die deze stenen deed verwarmen. De plek om tot rust te komen en te genieten van je leven. Interessant.. Vooral omdat er niet echt veel was in dr leven om van te genieten.. Doch hielt ze zich sterk voor haar zusje. Lightningrush. Haar oudere zus wie het ouderschap voor haar had overgenomen. Ze hielt van haar zus maar af en toe leek het wel alsof haar zus hun ouders was vergeten. Lily wou de tijd terug dat het gewoon haar moeder, vader en haar zus en zij was. Maar die tijden waren nietmeer.. Haar zus had haar naam veranderd en leek door te vechten door dingen die Lily juis neerhielden. Ze was wel trots op haar zus. Trots op hoe sterk Lightning was en trots op hoe haar zus voor haar zorgde. Trots dat zich samenvoegde in een slecht gevoel over zichzelf.. Ze stond in de schaduw van haar zus. Ze was niet goed in vechten zoals Lightning. Ze kon haar emoties niet zo onder controle houden zoals haar grote zus kon. Langzaam sloot ze haar ogen terwijl ze Sunningrocks bereikte. Met een paar sprongen was ze op het grote plateau. De warmte omhelste haar en drong binnen door in haar lichaam. Haar oren schoten naar voren en haar ogen opende zich toen er een figuur van een kat haar naderde. Even gleden haar oren naar achteren maar toen weer naar voren terwijl ze op de stenen ging zitten en rustig afwachtte op haar aankomende gezelschap.

[OPEN]

Zijn ogen stonden vriendelijk , vooral de laatste dagen . Vrolijk jolde hij het kamp uit richting de Sunningrocks . Het was daar altijd gezzelig , en warm . Hij rook en bekende en al te leuke geur . Muis ! Snel dook hij in sluiphouding en sloop op het diertje af . Hij had het dier nog maar net gezien of het was alweer weg . Snel ging hij in de achtervolging . Hij haalde het dier natuurlijk makellijk in en dode het snel . Een beetje trots liep hij verder met de muis geklemd tussen zijn kaken . Hij bereikte ondertussen de sunningrocks en zag een mooie poes . ¨ ha lilythorn ! , en hoe gaat het met jou ¨ klonk zijn stem vriendelijk . ( flut maar moet weg ) ( morgen post ik langere posts )