Not sweet but my mouth still waters

Een eekhoorn! Ze had echt een eekhoorn gevangen! Oh, dit streelde haar ego echt. Ze had er nog bijna nooit een zonder hulp gevangen, hoe sneu dat ook klonk. Maar ze had ééntje gevangen, in de takken van de bloesembomen en het voelde fantastisch. Met een doffe klap wierp ze het beest eerst naar beneden op de grond, waarna ze zelf ook de stam af kwam klauteren. Eenmaal de aarde weer onder haar klauwen, kwam er een grijnsje op haar lippen. Ze likte haar lippen en liep weer naar de grijze eekhoorn om hem op te pakken. Al was er iemand anders in de buurt wat haar aandacht deed verplaatsen.

&Runningwind eerst

Runningwind

Afgelopen maanden heeft Runningwind niet veel kunnen vangen, het kwam voornamelijk door de kou en zijn pech. Maar vandaag is die helemaal fris en fruitig, rustig liep die over de aarde opzoek naar prooi. In de verte zat er een roodborstje rustig takjes te verzamelen, de vogel had hem niet opgemerkt. De kater ging in de sluip houding en kroop voorzichtig richting zijn prooi. Op geven moment sprong hij op en landde op het roodborst, met een snelle beet gaf die de doodsbeet. Binnenin voelde de kater een gevoel van triomf naar boven komen. "Eindelijk is de starclan met ons" fluisterde hij tegen zich zelf. Opeens hoorde hij ergens een plof en daarna een poes naar beneden komen vanuit de takken van de boom. Van nieuwsgierigheid liep Running naar de poes toe "Wat een mooie vangst Clovercloud, heb je dat helemaal zelf gedaan?" Gelukkig had zij de vangst van hem niet weggejaagd met het geluid boven in de bomen.