Met het verkeerde been uit bed gestapt

Aah, Hawk was vermoeid. Hij had gister niet in slaap kunnen komen, ondanks dat hij wel moe geweest was. In totaal had hij misschien twee uur geslapen, en voor een energieke kat als hem, was dat bij lange na niet genoeg. Wat resulteerde in een ochtendhumeur, oh jee. Het gebeurde echt maar zelden dat Hawkchase niet vrolijk was, dus dit was nogal een beleving. Zijn mondhoeken wezen naar beneden terwijl hij mokkend richting de uitgang van het kamp liep, om aan zijn taken te gaan beginnen.
- Blazestar

Zijn oren spitsten op toen hij zijn naam hoorde. Vragend keek hij op. Het was Blazestar die hem riep, en uit respect voor de ander nam hij een wat vrolijkere houding aan. Hij glimlachte vriendelijk terwijl hij knikte op de vraag van de ander. "Ja, tuurlijk, ik kan het gezelschap van mijn leider toch niet afslaan?" sprak hij met een klein lachje. Ergens was hij ontzettend nieuwsgierig hoe ver hij kon gaan bij Blazestar. Ze kenden elkaar niet zo goed, dus waren de grenzen van de ander nog niet bij Hawkchase bekend. Hij voelde zich gelijk wat energieker toen hij hieraan dacht. Hmm, ja, leader plagen, dat leek hem nog best leuk.

Ah, Blazestar was een bescheiden man, bleek het! Hawk humde zachtjes op de woorden van de ander, toen deze hem vertelde dat zijn gezelschap niet bijzonder was. "Daar ben ik het niet helemaal mee eens, baas," sprak hij ietwat plagend waarbij hij met zijn poot saluteerde. "Het is niet iedere dag dat de leider aanbiedt om je te helpen met je jacht." Hij rolde met zijn schouders, de vermoeidheid uit zijn spieren dwingend. "Vanwaar de eer?" vroeg hij toen, zijn ogen nieuwsgierig op de ander gericht. Daar was hij oprecht benieuwd naar. Het was immers niet dat Blazestar nu zo bekend stond om zijn, ehh, sociale karakter.

Blazestar grinnikte om zijn opmerking en ergens moest hij opeens zijn best doen om zijn hartslag te kalmeren. Oh nee, oh jee. Dat was niet de bedoeling. Zijn mondhoek was omhoog gekropen en hij deed zijn best om die zo snel mogelijk weer naar beneden te krijgen. Hij vroeg vanwaar de eer was dat hij met de leader mocht jagen, ook al vond de leader zelf dat blijkbaar geen eer. Het antwoord dat hij terug kreeg? Niet heel duidelijk. Hawk fronste kort toen Blazestar opperde dat hij hulp gebruiken kon. Ergens klonk dat, ehh, suggestief, maar hij forceerde dat deel van zijn gedachtes weer ver naar beneden. Hij kon met veel katten spelen, maar hij zou het bij zijn leader niet wagen. Toch, toen hij die stoutmoedige grijns zag.. Hij kreeg letterlijk vlinders in zijn buik. Stop, ho, nee. Hij heeft een mate. Halt. Dit kan je echt niet doen. Dalijk wordt je de clan uitgeflikkerd. "Hmm, en met wat dan?" Hij kon het niet helpen. Zijn stem was duidelijk flirterig en zijn ogen hadden wat uitdagends in zich. Gods. Starclan sta me bij.

Er ging wat mis. Er ging zeker weten iets mis. Hawkchase kon zichzelf wel voor zijn kop slaan toen hij zag dat de ogen van Blazestar zich weliswaar vernauwden. Ach en wee, hij had met één misplaatste opmerking zijn hele positie in de clan verpest. Plots kwam het slechte humeur van vanmorgen weer aan zijn hersenen kietelen. Hij was met het verkeerde been uit bed gestapt, en toen Blazestar serieus inging op zijn vraag, was Hawk er zeker van dat het zijn dag niet was. Hij schraapte zijn keel en ging toen ook maar serieus verder. Hij keek zijn leider (ietwat onderdanig?) aan in diens mooie ogen, waarbij hij knikte. “Met mijn jachthouding,” herhaalde hij, duidelijk eventjes uit het veld geslagen. “Uhm, en dan mijn jachthouding boven of onder de grond..?” vroeg hij met verwarring die niet uit zijn ogen te halen was. Al vond hij het ergens ook een spannende gedachte, eentje die zijn hart wat sneller deed kloppen, om samen met Blazestar ergens onder de grond te oefenen met zijn houding, waarbij de ander hem steeds kleine duwtjes gaf tegen zijn poten, rug of staart om hem in de juiste positie te krijgen.. Hm, wat?

De leader zuchtte en eventjes bedacht Hawkchase zich dat dit mogelijk de meest ongemakkelijke interactie was die hij ooit gehad had. Hij deed hem ergens ook wel een beetje pijn in zijn hartje dat zijn leider vond dat hij niet goed genoeg jaagde, auw. Maar toen Blazestar hem plots vertelde dat hij een grapje aan het maken was, kwam er een klein stoutmoedig grijnsje op zijn gezicht. Oh, ohhhh! Dat was wat er aan de hand was. Hawk deed zijn best om niet te lachen, echt waar, maar hij kon er niks aan doen dat het echt heel grappig was dat Blaze zo gefaald had met het uithalen van een grap dat het toch weer grappig werd. Hij grinnikte zacht en schudde zijn kop. "Ik was zo in de war!" uitte hij toen, zijn toon ook wel opgelucht want als hij serieus op zijn vingers getikt werd, vond hij dat oprecht heel ongemakkelijk. Al helemaal omdat hij de dochter van Blazestar trainde. "Maar dat zal toch wel meevallen? Met je jachthouding?" vroeg Hawk vervolgens met een lachje. "Ik zou bijna zeggen laat het me is zien, maar ik denk dat ik dan alsnog niet genoeg kennis heb van het jagen in de tunnels om te weten of hij nou echt zo slecht is."

Het verhaal dat uit Blazestar kwam verbaasde hem. Ze waren immers niet tegelijkertijd apprentice geweest, dus dit soort verhalen wist hij niet van de ander. Misschien dat hij wel het één en ander gehoord had, wat nu een beetje op zijn plek viel. Blaze was een problemen apprentice geweest, net als hijzelf! Hij grinnikte zacht mee met de ander, en met een geamuseerde grijns hoorde hij aan hoe de ander bromde dat hij de tunnels nog steeds niks vond. "Als je de tunnels zo erg haat, waarom school je je dan niet om tot runner? Je bent de leader, wat jij zegt gaat," sprak hij vrolijk, waarna hij met zijn wenkbrauwen wiebelde. "Ik leer je met liefde alle kneepjes van het vak."

Meneer de leader leek door te hebben hoeveel invloed hij had in het leven van alle Windclanners. Niet alleen Windclan, eigenlijk, al zijn beslissingen weerspiegelden ook weer naar de andere clans. Een hele verantwoordelijkheid, waar ze nu luchtig over spraken. Blaze leek helaas ook niet helemaal enthousiast te zijn over omscholen naar moor runner. Teveel rennen. Die uitspraak deed Hawkchase doen grijnzen. “Gewoon goeie poten,” sprak hij lachend waarna hij de zijne ernaast hield, die duidelijk langer waren. “Alleen anders.” besloot hij toen. “Hoe ziet strijden in de tunnels er eigenlijk uit? Veel graven?” vroeg hij toen, want in alle eerlijkheid had hij geen idee wat tunnelers zoal deden. Samenwerken klonk hem goed in de oren, dus knikte hij vrolijk instemmend.

Hij deed zijn uiterste best om de grijns van zijn gezicht af te halen toen Blazestar zijn ogen samen kneep, maar hij slaagde er niet heel goed in. Er werd aan hem gevraagd of hij de ander uitlachte en snel schudde hij zijn kop. "Ik zou niet durven!" uitte hij, met nog dezelfde grijns op zijn gezicht. Hij zette zijn poot naast die van de leader en glimlachte warm toen hij zag dat ook Blazestar moest lachen. Hawk knikte met een frons op de woorden van Blaze over het weg wassen van zand. Hij had ook wel is modder onder zijn nagels, maar vast niet zoveel als een tunneler dat had. "Ik moet zeggen dat je het inderdaad niet heel aantrekkelijk beschrijft," grinnikte hij toen waarbij hij zijn tong kort uitstak. "Ik blijf wel boven de grond. Ook al is dat ook niet altijd leuk - vooral wanneer het regent kan je beter onder de grond zitten!" Ja, wanneer het stormde en je moest alsnog je warriortaken doen? Niet echt een pretje.

Het was grappig om te zien hoe hij Blazestar.. Verwarde? Eerlijk gezegd was het niet dat hij dat nou expres deed, maar hij vond het eigenlijk ook wel grappig. De frons op Blaze z'n gezicht zag er schattig uit en hij moest zich inhouden niet een flirterige move te maken -- dit was immers wel zijn leader! Uiteindelijk stemde Blazestar met hem in over dat het toch wel fijn was in de tunnels te zijn wanneer het weer slecht was. De volgende opmerking deed hem hard doen lachen. "En hoe!" beaamde hij vrolijk waarna hij de ander een zacht schouderduwtje gaf. "Niks zo lekker als de hele dag in m'n nest te blijven liggen - als het kon kwam ik er nooit meer uit." Hij wiebelde een aantal keer met zijn wenkbrauwen. Net per se suggestief, maar wel een klein beetje.

Citaat :

De luidkeelse reactie van Hawkchase en het tegen elkaar aan botsen van hun schouders lieten Blazestar even schrikken maar met een korte lach keam hij er al gouw weer boven op. Nou kijk, nu sprak de warrior in een taal die de leader begreep.  Nooit je nest uit hoeven, het klonk als een droom. Knikkend stemde de leader maar al te graag in. Al ontging de wenkbrouw wiebel van de warrior hem totaal niet. Hij kantelde ietwat zijn kop. Wat? Was er iets waar de warrior naar suggereerde? Vroeg hij hem om toesyemming on nooit zn nest uit te hoeven? Blazestar fronste " Watttt??" 

♔ nickdiazfan