Grenzen? Wat zijn dat?

De poes slenterde wat langs de grenzen, misschien dat ze nog zou oversteken. Maar dat had ze niet echt op haar zinnen opgezet vandaag. Ze wilde gewoon even uit het kamp zijn, het voelde zo verstikkend om daar te zijn soms. Vooral in haar den. Mousepaw had gedacht dat ze wel aan de geur van kruiden zou wennen, maar nee. En al die patiënten die ze hadden, het waren er niet veel op het moment. Maar de kattin vond ze gewoon heel snel irritant worden. Dat gehoest en gekreun, ze konden er niks aan doen dat wist ze wel. Maar moesten ze soms zo luidruchtig zijn? De poes trok aan haar snorharen toen ze een bekende verschijning zag staan. Specklepaw- erg goed kende ze de apprentice niet. Maar ze hadden wel genoeg interacties gehad voor Mousepaw om haar als "wel oké" te beschrijven. "Hey," sprak ze rustig terwijl ze met haar ogen over het gebied voor hun gleed. En toevallig genoeg was dat die van Windclan. "Ik zou je weer uitnodigen voor een uitje in de heidens maar ik wil liever niet dat mijn collega nog een keer de kans krijgt om dat te verpesten." Miauwde ze iets wat bitter toen haar gedachtes gelijk omsloegen naar Storkpaw.

De opmerking van de jonge apprentice deden de mondhoeken van de grijze kattin wel omhoog draaien. Mousepaw kon ook precies uitleggen waarom ; het was het feit dat ze haar eigen haat voor de Windclanse collega op een andere had overgebracht. En hoe fijn dat ook was; was één kat niet genoeg, er moesten meer haar gedachtes over de Storkpaw delen. Maar dat zou nog wel komen. Mousepaw zou daar zeker aan gaan werken. "Ik pak d'r nog wel," Beloofde ze, aan Specklepaw. Maar ook aan haar zelf, niet dat ze het gauw zou vergeten. Maar het voelde meer officieel zo; want een belofte was een belofte. "Zullen we anders naar Thunderclan gaan? Dat gebied is heel mooi rond deze tijd van het jaar." Bood ze toen aan. Want Specklepaw was eigenlijk wel een poes die ze beter wilde leren kennen. En samen er opuit gaan was een goede manier om een band te smeden. 

[size=10]

Specklepaw zag uit de hoek van haar ogen de mondhoeken van de ander omhoog schieten. Tja, het was toch ook gewoon de waarheid? Storkpaw was een bitch geweest en dat was dat. Mousepaw beloofde dat ze de andere medicine cat apprentice nog wel zou krijgen en Specklepaw knikte. “Als je daar ooit nog hulp bij nodig hebt, mag je me altijd roepen,” vertelde ze de ander. Nee, ze zou het helemaal niet erg vinden om Storkpaw terug te kunnen pakken. Maar ze zouden dus niet naar WindClan territorium gaan, dus stelde Mousepaw voor om naar ThunderClan te gaan met de toevoeging dat ze had gehoord dat het mooi was deze tijd van het jaar daar. Oh, ThunderClan. “Zolang we de ‘oh zo geweldige’ Eveningstar niet toegekomen, vind ik het prima.” Haar laatste ervaring met de leider van ThunderClan was geen goede geweest. Nou zou ze met Mousepaw aan haar zijde wel een goede reden hebben in de ogen van de leider om op het territorium te komen, maarja Windclan had ook bewezen dat goede reden niet altijd werd geëerd.

[/size/