Robin, Robin, oh Robin

Met volle trots en borst recht vooruit marcheerde de jonge apprentice door het gebied heen, weg van haar mentor wie haar eindelijk vrij gegeven had. De twee konden het totaal niet met elkaar vinden en ruzies tijdens de trainingen was erg gebruikelijk, ook al had ze hem pas net als mentor gekregen. Vandaag leek hij echter een keertje tevreden te zijn over haar en had hij haar zelfs een complimentje gegund. Daardoor was Lightningpaw erg in haar nopjes nu en kon niks haar dag nog stuk maken. Deze gebeurtenis nam trouwens niet weg dat ze verlangde naar een andere mentor en ze wist zeker dat Lemontongue er ook zo over dacht. Desondanks voelde ze zich goed in haar vel zitten en als ze zo goed haar best gedaan had mocht ze wel eens lekker van het mooie weer van vandaag genieten. Lemontongue nam de gevangen prooi mee terug naar het kamp, dus dan had zij geen reden om alweer meteen terug te moeten. Met geen verdere verplichtingen meteen wou de poes nog even een ommetje maken in het territotorium en misschien zelfs wel even de grenzen checken en indringers betrappen zodat ze die kon wegjagen. Ze hoopte stiekem ooit een lelijke Bloodclanner ofzo te kunnen betrappen en die dan een lesje te leren. Dan kon men zien hoe goed ze was. Wie ze echter zag een stukje verderop was geen indringer, in elk geval was de poes dat al een tijdje niet meer als alles waar was wat er gezegd werd over haar. Lightningpaw zelf was nog jong en alles wat er gebeurt zou zijn met die Shatteredice was voor haar geboorte, maar ze hoorde katten wel eens er over hebben dat de poes eigenlijk geen Riverclanner was. Ze zou uit Windclan komen, had Lightningpaw de verhalen gehoord. Dat vond ze wel vreemd stiekem, maar niemand leek echt kwaad te zijn wegens de Windclanner in hun midden. Waarschijnlijk waren ze er al aan gewend, gokte Lightningpaw. In elk geval liep de Warrior daar op haar gemak met zo te zien een prooi tussen haar kaken, wat al genoeg moest zeggen. Lightningpaw had zich inmiddels al begeven naar haar, er was weinig wat de apprentice tegen kon houden in het doen van een actie als ze haar zinnen er op gezet had. Toen ze de afstand genoeg verkleint had stond ze half schuin voor de Warrior "Hoi''begroette ze haar, ze probeerde een volwassene toon aan te nemen maar de lichte opwinding was nog steeds te merken in haar stem. Tenslotte was ze nog pas net de Nursery uit.