Donuts

Wolfkit was helemaal in dromenland. Hij droomde over een veertje. Een klein wit pluizig veertje waar hij ontzettend mooi mee kon spelen. Zijn zwarte poten gooide het veertje hoog in de lucht om hem vervolgens met z'n bek weer uit de lucht te vangen. Net op het moment dat hij omhoog kwam op het veertje in z'n bek te pakken werd zijn mooie droom verstoort. Hij voelde hoe er iemand boven op hem sprong. Gelijk verliet een luide kreet zijn bekje. Luid genoeg om de hele nursery te wekken. Zijn amber kleurige open sprongen wijd open van angst. Hij keek direct recht in zijn broertjes ogen. "Lionkit!" huilde hij nog steeds geshockeerd uit.

Wolfkit keek zijn broertje angstig aan. Zijn hartje klopte in zijn keel. En zijn nagels waren diep in zijn nest gestoken van de schrik. Oops. Dat was wel erg luid geweest. Snel keek hij de nursery rond, bang dat hij meer kits had wakker gemaakt. Een boze Queen was het laatste waar hij op zat te wachten. Lionkit suste hem. Langzaam begon de zwarte kitten iets meer te ontspannen. "Je liet me schrikken!" miauwde hij en gaf zijn broer een vriendelijke por in zijn flank.

Wolfkit drukte zijn oortjes plat in zijn nek toen hij toekeek hoe sommige queens wakker waren geworden en waakzaam de Nursery door keken. Dat was helemaal nooit zijn bedoeling geweest! Hopelijk hadden ze niet door dat hij het had gedaan. Wolfkit had er een hekel aan om op zijn kop te krijgen. Het zwarte katertje wiebelde met zijn neus. "Het is oke L-lionkit" mauwde hij naar zijn broer en gaf hem een vriendelijke lik tussen zijn oren. "W-wat wil je spelen?" vroeg hij nieuwsgierig aan de rode kitten.

Gelukkig was zijn broertje niet boos op hem. Dat was het aller belangrijkste voor Lionkit. Zijn familie was alles voor de rood-witte kitten. Daarnaast stonden zijn vrienden en Clan. Hij wilde ze met alle macht beschermen, maar zelf zo'n kater kon foutjes maken. Zoals zijn broertje verkeerd wekken. "Ja, graag!" piepte Lionkit naar Wolfkit toen die vroeg of hij wilde spelen. "Wat wil je doen?" vroeg de pluizige kitten nieuwsgierig terwijl hij zijn kopje kantelde. Lionkit had overal wel zin in, dus zijn lieve broertje mocht kiezen.

Hij kon natuurlijk niet lang boos blijven op zijn broertje. Daarvoor gaf hij te veel om hem. Zijn broer en zus waren de enige twee kittens uit de hele nursery die hem niet leken te haten of hem anders te behandelen dan de andere kits. Hij hield veel van ze. Hij zou ze nooit pijn doen. Wolfkit wiebelde met zijn zwarte oortjes. "T-tikkertje?" stelde hij voor aan de rode kitten toen die vroeg welk spel ze zouden gaan spelen. Tikkertje was altijd leuk om te doen vond Wolfkit. Hij had een goed geslapen dus hij had ook wel zin om zijn poten even goed te kunnen strekken.