But it Was Just a Dream

De nursery was zijn favoriete plek. Vooral om lekker te ontspannen of met de kittens plezier te maken. Hij had zelf geen kittens, maar hij droomde er wel van. Hyenafang achtte de kans klein dat hij ooit een nestje zou hebben. Het zou hem wel echt geweldig lijken, maar wie wilde nou iemand zoals hem? Een doodnormale warrior die niet eens een Berrykit de baas kon zijn. Eentje die een kinderachtige ruzie had gehad met de deputy. Het was niet helemaal zijn schuld geweest, maar goed, daar ging het niet over. Nadat hij een muisje aan één van de queens had gegeven, ging zijn aandacht naar Wolfkit, één van de peetkinderen van Icecream. "Hallo, Wolfkit," miauwde de kater warm ter begroeting. "Hoe gaat het met je?"

Wolfkit had in zijn nest gelegen met zijn koppie tussen zijn voorpootjes in. Hij had geen zin om te spelen met zijn den genoten. Ze waren toch alleen maar gemeen tegen hem, hij mocht niet van ze meespelen. Dus besloot hij maar gewoon in zijn nest te liggen tot er misschien iemand naar hem toe zou komen. Al betwijfelde hij dat. Hij had niet zoveel vriendjes. Een stem deed hem opkijken van zijn gedachtes. "H-hi" piepte hij naar de krijger die plots voor hem stond. "G-goed" loog hij en legde zijn kop weer tussen zijn voorpootjes. Het ging helemaal niet goed. Hij was boos. Waarom wou niemand met hem spelen?

Hij drukte zichzelf plat tegen de grond om zo wat kleiner te worden. Wolfkit was natuurlijk niet meer de aller jongste, maar het verschil in grote was er nog steeds. De kitten piepte een begroeting terug en zei dat het goed ging. Hyenafang schonk hem een glimlachje. "Mooi zo," snorde de snow bengal zonder precies in de gaten te hebben wat er aan de hand was. De kater merkte natuurlijk wel op dat Wolfkit vaak alleen was, maar zolang de kitten dat niet eerlijk tegen hem zij, kon de kater ook niet ingrijpen. "Wil je niet met de anderen spelen?" vroeg Hyenafang waarna hij knikte naar een paar kittens die samen aan het spelen waren.

Wolfkit was erg down voor zijn doen. Een kit hoorde niet in een hoekje van de nursery te zitten mokken. Maar wat voor keus had hij? Normaal gesproken zou hij zichzelf gewoon kunnen vermaken maar daar had hij nu ook gewoon geen zin in. Hij begreep het niet. Waarom wouden ze niet met hem spelen? Ja hij was anders, maar dat boeide toch niet? Een diepe zucht verliet zijn lippen. "Ze willen niet met mij s-spelen," mauwde hij zachtjes zonder de grijze kat voor hem aan te kijken. Kon de kater niet gewoon weg gaan? Hij had hier geen zin in.