I'm a prophet, I PROPHESIZE

Hij had al twee nachten niet geslapen, hij had teveel energie. Gek eigenlijk, want er waren tijden dat hij nooit zijn nest uitkwam en alles te zwaar leek. Maar nu.. Nu voelde het alsof hij de hele wereld aankon. Het was heel fijn, om je zo te voelen. Hij kreeg een glimlach op zijn snuit toen hij Tidepool zag, die was laatst warrior geworden en hij had haar nog helemaal niet gefeliciteerd. Slechte manieren van hem, dus liep hij naar haar toe en tikte hij haar aan. "Tidepa-pool, gefeliciteerd met het worden van een warrior!" sprak hij vlug. Als hij zo naar haar keek leek ze wel een engeltje, er scheen precies een zonnestraal op haar neer. "Starclan vind jou vast speciaal," sprak hij dan ook, doelend op de zon en hoe ze leek te schitteren. Ja, dat moest het zijn. Starclan, hij wist altijd precies wat ze bedoelde, hoe gek dat ook klonk. Alsof hij in directe link met ze stond.
I'M A PROPHET, PROPHET, PROOOPHEETT

Tidepool keek op toen iemand haar aantikte en glimlachte breed toen diegene haar feliciteerde en mauwde dat Starclan haar vast speciaal vond. Wauw! Dat was het grootste compliment dat ze ooit al gehad had! Tidepool kende de jonge elder wel van reputatie, maar had eigenlijk nog nooit echt met hem gesproken. Ze bekeek Whitelip eventjes wat beter. Ze snapte niet goed waarom hij elder was. Hij zag eruit alsof hij wel warrior zou kunnen zijn. En ze had wel fluisteringen gehoord, over hoe hij gekker was dan een vos in een driftbui, maar hij leek haar best vriendelijk en goed aangepast. "Bedankt!", antwoordde ze opgewekt, misschien zelfs een beetje gecharmeerd. "Waarom vind S-Starclan mij speciaal?", vroeg ze daarna, toch wel nieuwsgierig naar wat hem dat had doen zeggen. Ja, ze vond hem eigenlijk wel een interessant figuur. En ondanks zijn schriele gestalte, was hij eigenlijk ook niet lelijk.

Hij knikte vrolijk toen ze hem bedankte. Ze is speciaal ze is speciaal ze is speciaal, hoorde hij constant. Ja, het waren de fluisteringen van zijn voorouders, dacht hij zo. Die spraken tot hem zoals ze dat bij de medicine cats deden. Tidepool vroeg hem waarom ze dan speciaal was en hij glimlachte breed. "Dat hebben ze mij verteld," sprak hij naar waarheid waarna hij haar ietsjes dichterbij wenkte en hij bij haar oor fluisterde; "Ik heb contact met Starclan, maar aan niemand doorvertellen, hoor."

Tidepool's ogen werden groot bij zijn verklaring dat ze hem dat zelf verteld hadden. Wauw! Ze mocht het aan niemand vertellen. Hij was een beetje zoals een medicine cat dan, maar dan, zonder het medicine cat deel? Ze zette een stapje dichterbij, zodat ze in hun eigen geheime bubbel leken te zitten, waar al deze dingen echt waar waren. "Kan je ook b-berichten terugbrengen naar Starclan?", vroeg ze fluisterend, hoopvol. Misschien was dit haar kans om opnieuw met Newtspark te praten, ook al was ze geen medicine cat en kon ze Starclan niet rechtstreeks bereiken. Maar hij kon dat wel, en dat was heel bijzonder; dat was een gift.

Tide kwam wat dichterbij. Goed, goed, dan konden ze goed in het geheim overleggen. Misschien moesten ze een prive plekje opzoeken ergens, dan werden ze sowieso niet overhoord. Hij keek om zich heen op zoek naar waar ze heen konden, waardoor hij zich halverwege pas besefte dat de warrior hem wat vroeg. "Huh..? Oh, ja, ja dat kan ook," sprak hij wild knikkend. "Hoezo, heb je een vraag?" ging hij toen verder waarna hij met zijn oren trok. Hij zag een soort schim om haar heen hangen nu, ja, er was iets wat ze nodig had. Hij fronste.

Ook dat kon hij. Wauw, het was net of hij perfect was, alsof Starclan hem effectief gezonden had naar haar! Tidepool glimlachte breed. "Wil je N-Newtspark zeggen... Dat ik haar mis?", fluisterde ze, niet helemaal zeker welk bericht ze moest overbrengen. Er was zo veel dat ze wou zeggen, zo veel dat ongezegd geweest was. Maar ze had niet verwacht ooit de kans te krijgen nog eens een bericht over te brengen, en dus had ze daar nooit echt over nagedacht. Ze hoopte wel dat de kattin vanuit Starclan nog naar haar keek en over haar waakte, maar ze wist niet in hoeverre ze alles kon zien of horen. Een rechtstreeks bericht was toch altijd veel beter, nietwaar?