Empty paws

Maroonwhisker sloop door de zachte sneeuw heen. Doodstil bewoog hij zich voort. Enkele staartlengtes verderop zat een magere spitsmuis tussen wat dorre bladeren te zoeken naar voedsel. Het puntje van zijn staart wipte heen en weer. Hij moest deze muis vangen. Hij had vanochtend ookal een mus tussen zijn poten uit laten glippen en gisteren was hij ookal met lege poten terug gekeerd naar het kamp. Maroonwhisker maakte zich klaar voor de sprong en- net op dat moment kreeg de muis hem door en was binnen een tel tussen de bladeren verdwenen. "Vossenstront," siste de rode kater en hij ontspande zijn spieren weer. Vlug keek hij om zich heen, hopend geen van zijn clan genoten de afgang hadden gezien.

@Foulpaw

Er was niks leuker dan toezien hoe iemand anders op zijn bek ging. Figuurlijk, dan. Het zou grappig zijn geweest als de rode kater ook nog eens letterlijk op zijn bek was gegaan, maar dit was ook al wel amuserend voor de cyperse kater om te aanschouwen. Het leek erop dat hij niet de enige was die moeite had om prooi te vangen. Foulpaw maakte er geen geheim van dat hij de afgang van de rode kater had gezien en kwam met een lichte spottende grijns om zijn lippen tevoorschijn. ”Geen zorgen,” sprak hij op een toon alsof hij de kater écht een hart onder de riem wilde steken. ”Het gebeurt de beste.” En dan nu de final blow. ”Ook al ben je dan al enkele manen warrior en zou je verwachten dat je het nu al wel goed zou kunnen,” volgde er nonchalant, waarna hij met een hard lachje wegliep. Hij had betere dingen te doen dan zijn tijd aan dit te verspillen, maar voor nu was dit wel even leuk geweest. Afwisseling. Of zo iets.

Een diepe zucht rolde over zijn lippen toen Foulpaw tevoorschijn kwam met een grote grijns op zijn lippen. Er waren weinig katten waar Maroonwhisker een hekel had binnen zijn clan, maar Foulpaw was een uitzondering. Hij kon de leerling niet uit staan. Hij had altijd een grote bek en vond het maar als te leuk om iemand belachelijk te maken. Iets waar Maroonwhisker zeer slecht tegen kon. Hij drukte zijn oren in zijn nek door de opmerking van de kater. "Ik ben tenminste al warrior," snoof hij terwijl de leerling alweer de benen nam.

Foulpaw maande zichzelf tot stilstand toen hij de opmerking van de warrior hoorde en hij keek over zijn schouder naar de kater. ”En ik begin me toch echt af te vragen hoe veel dat waard is als ik jou zo zie sukkelen,” sneerde hij naar de kater. Het was misschien niet erg netjes van hem om zulke opmerkingen te maken tegen iemand die ouder was dan hijzelf, maar ach. Er was zo veel niet netjes in de wereld. ”Ik hoop dat je aan je apprentice wel betere dingen leert dan dit,” kon hij niet laten om er nog aan toe te voegen, nog even na genietend van zijn eigen opmerkingen. Altijd leuk als je anderen het bloed onder hun nagels vandaan kon halen.

Maroonwhisker drukte zijn nagels uit in de grond. Hij was krijgers waardig! En hij zou dat wel even laten zien als dat moest. Pff, wie dacht die Foulpaw wel niet dat ie was. Maar door de tweede opmerking van de leerling versteende hij. Apprentice? Oh Starclan. Hij zou toch niet binnenkort al een Apprentice krijgen? Hij ging er niet vanuit dat hij daar zich nu al druk om zou hoeven te maken. Nee, daar was Maroonwhisker nog lang niet klaar voor. Hij had het al veelste druk met zijn standaard krijgers taken. No way dat hij er een leerling bij kon hebben! Hij moest misschien maar eens een woord spreken met Settledstar om dat te verzekeren...

Foulpaw had half en half verwacht dat hij weer een snauwerige opmerking van de kater zou krijgen, maar dat bleef uit. De apprentice wierp een verbaasde blik over zijn schouder naar de warrior en zag dat hij als verstijfd stond. Wat was dit? Vond Maroonwhisker het idee om een apprentice te krijgen maar eng? Foulpaw wiebelde met zijn oortjes. De kater leek er nooit zo happig op te zijn om zijn taken uit te voeren, maar dit bracht zijn onwil wel naar een heel nieuw level. De meeste warriors stonden juist de popelen om hun eerste apprentice te ontvangen. ”Misschien had je beter als vrouwtje geboren kunnen zijn,” merkte hij schamper op. ”Dan had je je kunnen verschansen in de nursery zonder dat een kat daar zich vragen bij stelde.” Hij rolde met zijn ogen. ”Luister, als je het idee van een eigen apprentice hebben zo eng vindt, waarom ga je dan niet gewoon naar Settledstar en vertel je hem wat op je lever ligt? Laat het echte werk maar over aan de echte warriors,” zei hij met een grijns, de ander uitdagend aankijkend met zijn amberkleurige ogen. En misschien ergens ook wel om een beetje te verdoezelen dat hij de rode kater probeerde te helpen. Op zijn eigen arrogante manier dan, that is.

Een grom verliet Maroonwhisker zijn keel. Zijn haat naar Foulpaw groeide met de minuut. Hoe kon hij zo minachtend denken over Queens? Zij waren de katten die er voor zorgde dat de clan nieuwe krijgers kregen en moeste dag in dag uit voor de kits zorgen. Dat was net zo zwaar als elke dag jagen en patrouilles doen. Pff. "Er komt echt alleen maar onzin uit jouw bek of niet?" snauwde hij naar de leerling. Nu ging hij Foulpaw wel even wat laten zien. Hij ging de leerling laten zien wat voor goede mentor hij wel niet zou kunnen zijn. Hij was een echte krijger. En hij ging het bewijzen ook! Zijn hart klopte in zijn keel en Maroonwhisker voelde zich duizelig bij de gedachte van alle druk die hij weer op zich nam. Hij moest aan de clan bewijzen dat hij een echte krijger was... Straks moest hij weer terug naar leerling zijn. Alles behalve dat. Hij had geen keus.

Foulpaw snoof geïrriteerd. Dan deed hij eens moeite om een ander te helpen en dan werd het weer niet geapprecieerd! Maar goed, Maroonwhisker kon stikken in zijn eigen problemen. ”Veel succes met het laten falen van een apprentice. Mijn hulp krijg je niet,” snauwde hij terug, waarna hij de kater demonstratief de rug toekeerde. Het lag er duimendik bovenop dat Maroonwhisker onzeker was over zijn eigen kwaliteiten en Foulpaw had hem proberen te helpen, maar het was duidelijk niet nodig. Wel, dan mocht de kater lekker in zijn eigen sop gaarkoken. Dan kon hij eens een keertje goed lachen als de rode kater op zijn bek zou gaan. En dus snoof Foulpaw nog een keer geïrriteerd en liep toen weg van de kater. Hij was er alweer helemaal klaar mee om de goedzak uit te hangen, dat was één ding dat zeker was!

OOC: Foul topic uit!