All we have is all we need

Ze hoopte dat het weer snel weer warmer werd. Ondanks dat ze bijna klaar was om een warrior te worden, wist ze dat als de rivier dichtgevroren zou blijven dan haar final assessment best wel eens zou kunnen bestaan uit landprooi vangen en ze wist niet goed of ze daar nu zo blij mee moest zijn. Ze was naar de rivier gegaan met een kleine hoop dat ze een plek kon vinden waar het ijs zwak was en waar ze dan ook misschien wat vis nog zou kunnen vangen, maar tot nu toe leek ze nog niet veel geluk te hebben. Ze liet haar blik naar de overkant gaan, ze hoopte stiekem dat ze geen thunderclan kat tegen zou komen. Nu de rivier bevroren was, waren ze tenslotte toch wel wat kwetsbaarder.

[Foxpaw]

Zoals altijd trok Foxpaw zich weer niks aan van de regels en liep ze zomaar het kamp uit. Haar drang om irritant te doen was er niet minder op geworden, zeker niet na die stomme ervaring met Runningwind waarbij hij blijkbaar was gaan klagen bij Eveningstar. Het kon haar eerlijk gezegd niet schelen hoe laat ze warrior zou worden en het kon haar ook niet schelen hoe haar Clanleader over haar dacht, maar één maan vastzitten in het kamp was beschamend te noemen. Hopelijk zou ze snel een mentor krijgen zodat ze die wat kon gaan irriteren. De apprentice rende door het territorium heen en luisterde kort of de ochtendpatrouille al was vertrokken. Ze rook geen verse geuren van haar Clanmates en hoorde ook geen poostappen, dus was het wel veilig om door te gaan. Ze trok kort met haar oortje toen scherpe visgeur haar tegemoet kwam en ze trok haar neus op. Gatver. Foxpaw liet haar blik kort naar de overkant glijden, waar ze de blauwe blik van een RiverClan apprentice ontmoette. ”Kun je het zien?” sneerde ze geïrriteerd naar de RiverClanner toe terwijl ze met haar oortje trok. Zolang de RiverClanner op haar eigen grens zou blijven, had ze niks te vrezen. En anders zou ze wel heel hard gillen. Dan konden anderen het vuile werk voor haar opknappen.

Ze had nog niet veel succes met het vinden van een zwakke plek in het ijs. In plaats daarvan kwam er een scherpe geur van Thunderclan haar neus binnen en trok ze kort een gezicht, terwijl ze haar blik omhoog richtte en de blik van een Thunderclan apprentice ving. Ze had ergens verwacht dat de apprentice misschien niet zo vijandig zou klinken, maar het was duidelijk dat ze de verkeerde Thunderclanner tegen was gekomen. Ze kon een zucht dan ook niet helpen. ”Heb je niks beters te doen dan commentaar op mij leveren?” Ze was niet iemand die snel geïrriteerd raakte, toch was het een oprechte vraag aan de jongere apprentice. Thunderclan apprentices hadden vast wel andere dingen te doen toch?

Foxpaw trok een gezicht toen de RiverClan apprentice haar woorden sprak. ”Wat doe je hier zo dichtbij de grens en waarom ben je naar ons territorium aan het staren?” Ze ontweek de vraag die dat de poes aan haar had gesteld. Want nee, ze had nu geen mentor dus nee, ze had niks anders te doen dan commentaar te leveren op de RiverClanner. Maar dat was iets wat de poes niet hoefde te weten. ”Of ben je soms iemand aan het zoeken?” Foxpaw vernauwde haar ogen wantrouwig en keek de ander scherp aan, met haar staart zwiepend.