We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: as the world caves in vr 22 apr 2022 - 23:28
if jesus died for all our sins he left one behind the body I'm in
Als hij eerlijk was dan was hij nooit verder gekomen dan de grenzen. Hij was nooit bij een gathering aanwezig geweest, hij had zelfs nog nooit in het rogue territory rondgekeken, een plek waar zijn vriendjes altijd graag rondkeken. Lithe vond de veiligheid van wat hij kende fijner dan dat wat onvoorspelbaar was. Katten die hij niet kende, andere geuren, schapen? Hij had alleen gehoord van de vreemde, wolkachtige beesten, maar dat had hij meer dan genoeg gevonden. Soms kon hij ze horen, als hij flink zijn best deed en de wind de goede kant op stond, maar dat vond hij ook zat. Ze klonken gevaarlijk genoeg. Het waren geen beesten waar hij ruzie mee wilde zoeken.
Onderwerp: Re: as the world caves in zo 1 mei 2022 - 22:11
here you come
× with a shield for a heart ×
Litheflower was altijd iemand die versmolt in hun territorium, maar hier op de grenzen met enkel velden voor zich, stak hij hard af. Settledstar keek een tijdje op een afstandje toe, maar uiteindelijk stapte hij naar de jonge kater. Nou ja, jong, hij was al warrior. Hij kon niet meer zijn jeugdigheid als excuus gebruiken. Misschien werd de leider zelf gewoon oud en werd iedereen om hem heen jonger. Hij ging bij de jonge kater staan, wind in zijn gezicht, die de frisse geur van regen met zich meebracht. Voor nu was het droog, maar misschien niet lang meer. ‘Wachter op de grens vandaag, Litheflower?’ vroeg hij met een lichte humor in zijn toon. Hij had zo naar de wereld voor zich gestaard.
Onderwerp: Re: as the world caves in di 3 mei 2022 - 17:17
Elke cel in zijn poten, in zijn lichaam kriebelde om voor één keer de grens over te stappen. Om zijn teentjes over de rand te steken, om ze in het water te dompelen om te zien of hij gebeten zou worden door de haaien die buiten de veilige grenzen van het gebied leken te zwemmen. Op welke manier dan ook. Dat deed hij niet. Zijn poten bleven braaf aan de shadowclan kant van de grens en weer leek er een klein stukje van zijn hart, het hart dat hij zo diep had weggestopt, te verkruimelen tot niks. De angst dat zijn ouders erachter zouden komen was groter dan de nieuwsgierigheid naar het onbekende. ”Wachter op de grens vandaag, Litheflower?” De jongere kater keerde zijn kop naar de leader naast hem en haalde zijn schouders op. Wachter op de grens was niet helemaal de juiste manier om hem op dat moment te beschrijven. Wachter klopte, maar misschien wachtte hij onderbewust totdat de grenzen van Shadowclan zich zouden verplaatsen. Misschien, als hij maar lang genoeg zou wachten, zouden ze wel bewegen. Steeds een stukje verder van waar ze lagen, steeds een stukje verder het gebied in wat hij niet kende. Het gebied wat hij misschien wel nooit zou leren kennen zoals andere van zijn leeftijd dat deden. ”Daar lijkt het op.”
I want to pull the thoughts from my head like the teeth from my mouth
Settledstar
Catministrator
Renske 2612 Actief Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?
Onderwerp: Re: as the world caves in ma 9 mei 2022 - 17:21
you're afraid to let yourself be happy because you know that it never lasts
Settledstar keek de grijze kater een moment aan, waarna hij weer ging zitten. Deze grens was wel beter dan de anderen bij het donderpad. Dit was koel en open, de wind in je pels en geen schaduwen om je heen. Maar buiten rollende monsters op een litteken in de aarde, vond hij het maar niets. Zonder zijn bomen en struikgewas, de ruigte van hun gebied, voelde hij zich blootgesteld. Hij had geen idee hoe de WindClanners het uithielden. Maar het was een mooi uitzicht, daar dan niet van. En je kon de sterren zien en de zon op zien gaan. Litheflower sprak weer en hij grinnikte zachtjes. ‘Mooi, dan worden komen er in ieder geval geen rogues binnen.’ Al hadden de eenlingen al lang geleden verleerd om zich met hen te bemoeien.