[OPEN] If I Need To Rearrange

Hij zou hiervoor in de problemen komen, waarschijnlijk. Maar dat boeide hem niet, het maakte hem allemaal niks uit! Settledstar mocht denken wat hij wou, maar Whitelip voelde zich goed. Hij had zin in een wandeling en hij had zin in sociaal contact. En hij kende iedereen uit de clan wel, hoor. Dat was niet speciaal genoeg. Hij snakte naar iets nieuws, iets.. Anders. Dus was hij naar de grenzen gegaan, ging hij op zoek naar een gesprekspartner daar. Ooh, hij zag die bruine vacht van zijn leader hem wel volgen. Voelde diens priemende ogen op zijn vacht. Hij werd constant in de gaten gehouden, ja, constant werd hij gevolgd. "Doe dan iets!!" riep hij. In plaats van alleen maar engig volgen, tik me dan liever op de vingers en sleur me terug het kamp in. Maar er kwam geen reactie, het bos bleef stil. Ja ja, Settledstar, verstop je maar. Whitelip schudde zijn kop. Nou, hij ging naar de grenzen, houdoe.

Veel te lang had hij zich rustig gehouden, konden ze geloven dat hij verdwenen was van de aarde. Gevlogen als een vogeltje die vluchtte voor de kou van Leafbare, maar vogels keerde terug. En hij was niet veel anders. Ze mochten denken dat ze van hem af waren, al zou hij snel genoeg hun hoop in vlammen laten opgaan. Het Rogue gebied had hij achter zich gelaten, vanaf zijn molen was hij richting de clans gaan lopen. Zijn pas was vastberaden en zelfverzekerd, maar niet de goede soort. Pijn. Hij wou pijn veroorzaken. Hij wou schelden en schreeuwen, zolang en zo hard dat het leek alsof het nooit zou ophouden. Ze hadden hem pijn gedaan, dus waarom mocht hij het niet terugdoen? Zijn oorspronkelijke plan was een bezoek aan Riverclan geweest, zijn oude thuis. Maar een luide roep vanaf Shadowclan waar hij nu langs passeerde veranderde zijn interesses. Wie moest wat doen? Het klonk alsof iemand in nood was. Hoe interessant. Grimestripe gooide zijn plan in de wind en week af van zijn route, luisterend naar meer geluiden. Het bleef echter stil. Er was wel beweging te zien en Grimestripe school zich achter een boomstam, vanaf een afstandje het in de gaten houden. Een zwartwitte kater kwam tevoorschijn. Nog jong, maar wel al Warrior leeftijd. Was hij degene geweest die zou geschreeuwd had? Hoe dan ook, hij leek alleen te zijn. Jammer voor hem, maar wel leuk voor Grimestripe. Had hij enige reden om deze voor hem onbelangrijke en onbekende Shadowclanner lastig te vallen? Nee, totaal niet, maar de gestreepte Rogue kon dat bar weinig schelen. "Blijf toch lekker in je veilige bosje''sprak hij vanuit zijn schuilplaats, wachtend tot de andere hem door zou hebben. Misschien dat hij er wel een pleziertje uit kon halen.

Hij trok met zijn oren op woorden van een stem die hem niet bekend was. Kort keek hij om zich heen, al wist hij eigenlijk wel beter. Stemmen hoorde hij vaak zat (al waren ze dan meestal wel herkenbaar, van iemand). Maar hij zag niemand, wist dat het in zijn kop zat, en liep rustig door. Waarom zou hij niet naar de grenzen gaan? Waarom zou hij in zijn zogenaamd veilige bosje blijven? Alsof het hier zo veilig was. Zacht grinnikte hij, bloed kleefde aan zijn poten. Hmmhmm. Niet veilig at all.