Gets taken from your hands

Misschien moest hij niet zo vaak in de buurt van de rivier komen, maar hij kon het toch niet helpen om de apprentice nog een keer te willen zien die naar thunderclan territorium was gekomen om haar vader te zoeken. Eveningstar had de apprentice misschien heel duidelijk verteld dat haar vader Stagtine was, maar hijzelf wist maar al te goed dat er een kans was dat hijzelf haar vader was. Toch zou hij zich er niet mee moeten bemoeien, de kittens hadden het waarschijnlijk al moeilijk genoeg dat ze niet wisten wie hun vader was en hij zou ook niet de zekerheid kunnen geven dat hij hun vader was. Niet als zelfs Littlefish het niet wist en ze hadden het vast goed in riverclan toch? Hij wilde zich dan ook omdraaien om de bomen weer in te lopen toen hij een geluid hoorde en even bleef staan om erachter te komen waar het vandaan kwam.

[Blossomhail]

In plaats van op een groepje katten te wachten, besloot Blossomhail om zelf de grenzen te gaan patrouilleren. Was het slim? Misschien niet. Als ze een vijandige patrouille zou tegenkomen, had ze best wel een probleem, maar ondanks dat ze waakzaam waren rond ThunderClan hadden ze er voorlopig geen oorlog mee. Er waren een tijdje flink wat spanningen geweest omtrent de Sunningrocks, maar dat was altijd al wel een puntje geweest tussen ThunderClan en RiverClan en dat zou niet zomaar overgaan. Haar blik gleed naar voren, waar ze een ThunderClanner in de richting van haar territorium zag kijken. Was hij ook zoals haar gewoon op patrouille of zocht hij iets? Ze zag dat hij zich na een poosje omdraaide, maar bleef staan en weer in haar richting keek, waarschijnlijk omdat hij haar pootstappen hoorde. Duidelijk geen kat die zomaar op patrouille was. Ze herkende hem als Dustspirit omdat ze hem al eens eerder op een Gathering had gezien. Hij was iets ouder dan haar. ”Dustspirit,” sprak ze dan ook en ze gaf hem een knikje. ”Zoek je soms iets?” Haar blauwe ogen keken hem rustig aan, al was haar houding wel alert.

Hij wist niet of het een lichte teleurstelling was die door hem heen ging toen hij de warrior herkende van Riverclan of dat het wat anders was. Hij zou eigenlijk helemaal niet zo moeten denken, als hij zichzelf er nu gewoon van kon overtuigen dat de kittens niet van hem waren, maar van Stagtine, dan zou alles makkelijker zijn. Dan waren ze nog steeds familie, maar niet dichtbij genoeg om hem te laten hopen. ”Blossomhail.” Begroette hij de ander. ”Niet iets bijzonders nee, alleen de grens aan het controleren.” Dat was niet helemaal waar, maar de riverclanner hoefde niet te weten waar hij zelf naar op zoek was, dat zou meer katten in de problemen brengen dan hem lief was.

Blossomhail kon de blik in zijn ogen niet zo goed plaatsen. Ze had het vermoeden dat zij niet diegene was die hij had willen zien, maar zeker weten, deed ze dat ook niet. Haar blauwe blik gleed naar hem toen hij haar aansprak met haar naam en vervolgens ontkende dat hij iets zocht. Haar blik gleed kort over haar schouder, maar ze zag niks vreemds. ”Wel, zoals je kunt zien is hier niet echt iets te vinden,” sprak ze koeltjes tegen hem. ”Ik hoop ook dat er voorlopig niks te vinden zal blijven. Leafbare is al streng genoeg zonder dat er ook nog eens een oorlog komt tussen twee Clans.” ThunderClan en RiverClan hadden immers hun gedoe wel gehad de komende tijd. Meestal waren het border fights omwille van the Sunningrocks, maar die konden ze voorlopig ook wel even missen als kiespijn. Voor dit moment had RiverClan met geen enkele Clan een oorlog en Blossomhail hoopte dat dat voorlopig ook even zo zou blijven.

Hij had ook wel geweten dat er momenteel niets bijzonders was aan de grens, ook al had hij daar misschien een kleine hoop voor gehad. Maar sinds hij wist wie een van zijn mogelijke kittens was, had hij nog steeds niet goed geweten hoe hij zou moeten reageren als hij haar weer zag. De vorige keer was Eveningstar erbij geweest en had hij zich dan ook in weten te houden, om niks hardop erover te zeggen. En Eveningstar leek overtuigd te zijn dat de kittens van Stagtine waren en niet van hem. Of dat had ze gezegd in dat moment, hij wist het niet goed. ”Ik was niet van plan om iets te doen,” Want ze konden het inderdaad allebei niet gebruiken. ”Maar toch zullen we de grens moeten blijven controleren, je weet tenslotte maar nooit.” Deze riverclanner kon misschien wel zo zijn, maar ze hoefden niet allemaal hetzelfde te zijn.

Blossomhail gaf met een klein knikje te kennen dat ze het wel kon waarderen dat hij geen slechte bedoelingen had, al bleef ze alsnog op haar hoede. Er was immers een verschil tussen iets zeggen en iets doen en Blossomhail wist ook goed genoeg dat dit een façade kon zijn om haar vertrouwen te winnen en later alsnog haar territorium binnen te dringen, al nam ze aan dat Dustspirit met zijn leeftijd en zijn opgebouwde ervaring wel zou weten dat dat een dwaas ding zou zijn om te doen. Net zoals zij dat ook wist. ”Dat klopt. Al heeft RiverClan voorlopig geen slechteriken voor zover ik weet,” sprak ze koeltjes, al was er een lichte humoristische ondertoon te vinden in haar stem en haar blauwe ogen keken peilend in de richting van Dustspirit. Hij was immers enkele manen ouder dan haar en hoewel ze aannam dat ze van de heftigste roddels binnen haar Clan wel op de hoogte zou zijn, kon het natuurlijk altijd zijn dat hij iets wist van haar Clan dat zij niet wist. Of dat hij een persoonlijke vete met iemand in haar Clan had waar zij niks van wist, al zou het buiten haar straatje liggen om zich daarmee te bemoeien als dat zo was.