A Little Town

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust zag nog net een jonge warrior een kopstoot geven aan een boom. Hij grinnikte achter de rug van de kater en tikte bemoedigend tegen zijn schouder. ‘Het overkomt ons allemaal nog,’ sprak hij goedgemutst tegen de apprentice.. nee, warrior inmiddels. Littlenose, kersverse warrior uit de bergen gekomen. Hij had nog voorgenomen om met de twee jonge katers te praten. Ze vertrokken als jongen en keerden terug als man. Toch wilde hij ieder detail weten wat er op die berg was gebeurd, want hij vreesde dat hij ze niet uit Acornstar zou krijgen. ‘Ben je oké?’ vroeg hij vervolgens voor de zekerheid aan de cyperse kater.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust glimlachte kort toen de kleine kater sprak dat hij oké was. Dat was goed. Maar al snel ging het onderwerp naar wat er was gebeurd toen hij weg was. Perfect, hij stuurde het nu zelf al de goede kant op. Dus de deputy ging zitten en grinnikte zachtjes. ‘Laat dat "meneer" maar achterwege,’ zei hij eerst, voordat hij al met zijn antwoord begon. En likte kort de vacht op zijn borst plat, waarna hij knikte. ‘Ik heb het altijd druk,’ miauwde hij kort. Maar met een kleine grijns keek hij de Littlenose weer aan. ‘Maar ja, het was wel ietsje zwaarder zonder leider. Maar we hebben het goed gemaakt,’ antwoordde hij vervolgens zijn vraag. ‘Maar jij hebt het ook druk gehad. Warrior geworden, hm?’

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust keek de kleine kater een keer lang aan, toen hij vertelde dat hij het niet had verwacht. Hij had zelf vrijwillig deel gemaakt van de patrouille naar de bergen. Dus toen hij erover vertelde, glimlachte hij bemoedigend. ‘Een warrior zijn betekend niet altijd of je het beste kan jagen of vechten. Een warrior zijn, worden eigenlijk, laat meer zien of je het in je hebt in je karakter.’ Settleddust keek naar de kleine kater. ‘Je kan je hele leven nog trainen. Maar je kan ook warrior worden nadat je een uitzonderlijke daad hebt verricht. Zolang je leider maar denkt dat je waardig bent.’ Hij gaf hem een bemoedigend zetje met zijn poot. ‘En Acornstar zag dat kennelijk,’ miauwde hij met een knipoog. Dus kantelde hij nieuwsgierig zijn kop. ‘Dus, vertel me, heb je iets uitzonderlijks gedaan?’

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust keek met een schuine blik naar de kater toen hij vertelde dat hij enkel had meegelopen. Hm. Dus het was niet zo avontuurlijk als hij misschien had gehoopt. ‘En? Hoe was het daar? Ik was een kit toen de clans er voor het laatst waren. Er moet vast veel veranderd zijn.’ Hij keek met een bemoedigende glimlach naar de kleine kater. ‘Heeft de.. kleine triber haar overwinning gekregen? En Acornstar, heeft hij nog wat bijzonders gedaan?’ Kom op. Er moest meer achter dat masker van Acornstar zitten. Hoe gewillig hij naar de bergen wilde, zijn clan achter wilde laten terwijl hij iedereen zo erg wantrouwde.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust had al een dronkerbruin vermoeden gehad dat er een luchtje aan het verhaal zat. De kleine triber was misschien minder onschuldig dan ze leek. En toen Littlenose uitsprak dat hij bang was dat het de tribe niet had geholpen, rolde er een zachte, gefrustreerde grom over zijn lippen. Hij wist dat Acornstar een leven had verloren, dus het was ergens mis gegaan. Dus keek hij naar Littlenose en spitste zijn oren toen hij een pientere opmerking maakte. ‘Precies, dat denk ik dus ook,’ prees hij de bruin gestreepte kater. Een glimlach trok aan zijn lippen, maar zijn gezicht bleef in een plooi. ‘Ik denk dat hij een dubbele agenda heeft gehad. Maar Acornstar is leider, hij kan doen wat hij wil, maar het zorgde ervoor dat ik in zijn afwezigheid enige dingen heb recht kunnen zetten in de clan.’ Zijn groene blik ging weer naar de kleine kater, en hij vernauwde zijn ogen. ‘Dus denk. Hij heeft niets losgelaten, al die tijd?’

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Littlenose hield hem niet. Niet echt. Hij had het erover dat hij met de healer had gesproken en hij wist niet echt wat hij daarmee moest. Natuurlijk had hij gesproken, hij had gesproken met jan en alleman in de tijd dat hij weg was. Maar de inhoud zouden ze nooit achter kunnen komen. Dus beet Settleddust nadenkend op de binnenkant van zijn lip en draaide zijn oren naar achteren terwijl hij nadacht. ‘Dankjewel, Littlenose,’ sprak hij uiteindelijk. Zijn groene ogen richtten zich weer op de jongere warrior voor hem. ‘Ik weet zeker dat je een fenomenale warrior zal worden. Je hebt immers al heel wat meegemaakt.’

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Littlenose raadde hem aan om met Barkinghound te spreken. Dat was ook zeker zijn plan. Hij knikte dankbaar naar de jonge warrior, die vervolgens vroeg of hij zijn hulp nog nodig had. ‘Nee, dat was alles. Dankjewel, Littlenose.’ Hij glimlachte naar hem en keek even naar de zon. Hij had nog veel te doen, dus hij kwam overeind. ‘Ik zal maar weer doorgaan. Fijne dag verder.’ En na die woorden verdween hij in het struikgewas.

- Settled topic uit

Nadat Settleddust aangaf dat hij verder geen hulp nodig had en gedag te hebben gezegd, miauwde Littlenose ook nog een 'dag'. Daarna draaide de tabby zich om, klaar om verder te gaan met jagen. Ditmaal zou geen enkele boom hem in de weg staan! De kater proefde al snel een prooigeur en volgde de geur. Tijd om verder te gaan.