Iets duurt het langst, wat ook alweer?

_{Misschien was hij vanmorgen niet helemaal eerlijk geweest. Dat was wel de bedoeling, eerlijkheid was belangrijk. En hij wilde ook wel eerlijk zijn tegen Settledstar, heus. Maar hij had ook heel graag niet de hele dag in het kamp willen zitten. Hij was richting de grens aan het gaan, maar niet de grens met Thunderclan. Daar bleef hij ver vandaan. Hij liep richting Windclan, niet dat hij daar wat te zoeken had. Gefluister kwam in zijn oren, schimmen bewogen in zijn ooghoeken. Vooral zag hij mama, mama's gele ogen, haar vlekkenvacht. Ze prees hem, schold hem uit. Hij was haar prinsje en ook haar grootste fout. Zijn oren duwden in zijn nek. Lafaard, werd er gesist. Zwak ding, een elder, werd er gesneerd. Je bent mama's liefje, alles doe je voor mama, toch? werd er gevraagd. En hij kon alleen maar luisteren en kijken naar die gele ogen die overal waren. Hij was gaan hyperventileren zonder dat hij het zelf doorhad.
- Litheflower}