Little moments

Onderwerp: Little moments di 5 apr 2022 - 13:15

Hij had afgesproken met zijn dochter. Het was alweer een poos geleden dat ze echt even samen hadden gezeten. Shrimpnose was druk in de medicine cat’s den. Hij was druk met zijn apprentices en pleegkittens. De kittens waar hij pleegvader van was en nu de opvoeding van had overgenomen, sinds zijn beste vriend en zijn partner in StarClan waren. Hij had nog elke dag verdriet om de dood van zijn beste vriend. Al zou hij dat aan niemand toegeven. Hij wilde er niemand mee belasten. Ook zijn moeder niet. Niet nu Crystalstar al zo veel had om zich zorgen om te maken. Dus hield hij het verdriet bij zich en rouwde er in stilte om. Toch was het fijn om weer even een momentje te hebben met zijn oudste dochter in RiverClan. Dus stapte hij haar den binnen. “Shrimpnose?” Vroeg hij warm.

@Shrimpnose

Onderwerp: Re: Little moments di 5 apr 2022 - 22:08

_{Het kwam niet vaak voor dat Shrimpnose zichzelf wat tijd gaf. Ze was vaak druk in de weer met patiënten en het opleiden van Mousepaw. En als ze eens op pad ging om haar kopje leeg te maken kwam ze altijd wel weer terug met kruiden waar ze dan plots aan dacht nog op te moeten halen. Ook het sorteren van haar kruidenmuurtje werd vandaag naar later geschoven, hoewel ze daar altijd wel rust in vond. Maar nu had ze tijd vrij gemaakt voor haar vader, wie net de Den binnen kwam lopen. Shrimpnose glimlachte warm naar hem. 'Hoi pap,' snorde ze. Ze werd altijd warm vanbinnen als ze hem zag. Hij was altijd haar baken van veiligheid geweest. Haar rots in de branding. 'Hoe gaat het?'}

Onderwerp: Re: Little moments wo 6 apr 2022 - 20:31

Er verscheen een brede lach op zijn snoet. Toen hij haar zag. Zijn prachtige dochter. Die de Clan zo goed diende, waar hij zelfs soms wat bewondering voor voelde. Hoe ze dat allemaal deed. Hij vond het knap. Hij zou het niet zo kunnen, niet zoals zij het kon. Hetzelfde gold voor zijn moeder. Alles wat op de schouders van Crystalstar en Shrimpnose lag. Hij wist niet of hij dat aan zou kunnen, of hij er niet onder zou bezwijken. Hij was ergens ook wel blij dat hij dat niet hoefde uit te testen. Nee, hij vond het prima zo. Hij kon er voor ze zijn en dat deed hij ook waar hij kon. Het waren sterke vrouwen, zij konden het. Al maakte hij zich toch wel zorgen om zijn moeder. Ze liet hem minder zien dan wat er echt op haar hart lag, dat zag hij aan alles. Hij hoopte niet dat het toch uiteindelijk te zwaar zou worden. Net zoals hij dat bij Shrimpnose niet hoopte. Ze deed zo haar best, soms misschien wel wat te. “Hallo lieverd.” Snorde hij terug. Hij duwde even zijn wang tegen de hare. Ze vroeg hoe het met hem ging, waardoor hij met een zachte zucht ging zitten. “Soms zie ik hem in ze weet je. Hij had nog niet naar StarClan mogen gaan.” Miauwde hij zachtjes, toen hij het over zijn beste vriend had die was verdronken onder het ijs. “Maar de kittens doen het goed. Ze groeien als kool, ondanks leafbare. Dus dat is geweldig.” Vervolgde hij toen. “Hoe gaat het met jou Skrimpnose?” Vroeg hij aan zijn dochter.

Onderwerp: Re: Little moments ma 11 apr 2022 - 22:47

_{Hij groette haar terug, zijn wang tegen de hare duwend. Ze snorde, genietend van het moment samen. 'Soms zie ik hem in ze weet je. Hij had nog niet naar StarClan mogen gaan,' miauwde Icecream zachtjes. Shrimp zuchtte en knikte. Ze leefde met hem mee. Het was een tragisch ongeluk geweest, iets waar zij als Medicine Cat niets aan had kunnen doen. Toch deed het pijn, voor iedereen. Haar vader was zijn beste vriend geweest, en had de zorg van de kittens op zich genomen. Net als hij eerder had gedaan, met haar en het nest daarna. 'Maar de kittens doen het goed. Ze groeien als kool, ondanks leafbare. Dus dat is geweldig,' vervolgde hij, waardoor Shrimp een zacht glimlachje liet verschijnen. Ze hield alle kittens in de gaten, zeker in deze koude en schaarse tijden. Het was fijn om te zien dat alles goed ging. 'Hoe gaat het met jou Shrimpnose?' Oei, de vraag die ze altijd wel een beetje lastig vond om te beantwoorden. Ze glimlachte hem automatisch geruststellend toe. 'Het gaat oké. Z'n gangetje,' miauwde ze. Het was wel de waarheid, maar het kon natuurlijk altijd beter. 'Ik ben blij dat het goed gaat met de Clan, ondanks er zo weinig prooi is deze leafbare. Soms is het wel eens lastig om kruiden te vinden, maar ik heb geen grote tekorten,' vertelde ze. 'En het trainen van Mousepaw.. Dat gaat ook wel oké,' knikte ze als laatste. Ze had eigenlijk helemaal niet zo'n goed beeld van wat haar Apprentice allemaal aan het uitspoken was, iets waar ze niet heel blij mee was. Maar ze probeerde de jonge poes zo goed mogelijk op te leiden, meer kon ze ook niet doen natuurlijk.}

Onderwerp: Re: Little moments di 12 apr 2022 - 11:23

Shrimpnose luisterde naar zijn woorden. Hij vond het fijn om het even te kunnen benoemen. Natuurlijk wist zij het zelf ook wel, ze hield ze in de gaten. Net zoals hij dat deed. Alleen deed zij dat misschien nog op een iets andere manier, met haar medicine cat achtergrond. Hij was in ieder geval blij dat hij dat stukje gezondheid van de kittens niet alleen hoefde te doen. Toen vroeg hij hoe het met haar was, want dat was even belangrijk. Hij wist nog wel toen ze kleiner waren geweest, hoe blij ze ‘goed!’ hadden kunnen zeggen. Als hij had gevraagd hoe het ging. Die tijd was voorbij. Er kwam een oké, een zijn gangetje en nog een oké. Waardoor hij even met zijn oren wiebelde en zijn kop kort wat schuin hield. “Dat is mooi. Maar hoe is het met jou Shrimpnose, echt met jou?” Het was goed dat haar medicine cat bestaan niet leed onder leafbare, maar hij vroeg naar haar. Naar het welzijn van zijn dochter, haar gevoelens. Die deden er voor hem net zo veel toe.

Onderwerp: Re: Little moments za 16 apr 2022 - 12:46

_{Ze voelde het al aan komen aan de manier hoe hij zijn oortjes wiebelde, en zijn kop schuin hield. 'Dat is mooi. Maar hoe is het met jou Shrimpnose, echt met jou?' Een vraag die ze wel verwacht had. Een kleine glimlach vormde op haar snoetje, gepaard met een zacht zuchtje. 'Ik ben een beetje bezorgd, om eerlijk te zijn. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik Mousepaw niet goed kan bereiken..' miauwde ze haar zorgen uiteindelijk toch. Het was vanaf het begin al lastig geweest, en hoewel ze af en toe wel een paar doorbraakjes hadden kon ze de grijze Apprentice nog steeds niet goed lezen. 'Maar het moet wel goed komen, ze leert het wel.' Daarbij.. voelde ze sowieso dat ze anderen niet zo goed kon bereiken. Maar dat was een kwestie die ze op dit moment liever niet uitsprak.}

Onderwerp: Re: Little moments ma 2 mei 2022 - 14:55

Ze begon over Mousepaw, waardoor hij ongerust met zijn snorharen trok. Het klonk echt wel verontrustend wat ze vertelde. Zijn zusje kon eigenwijs zijn, maar hij hoopte toch wel dat ze het serieus zou nemen. Het was haar taak immers om samen met Shrimpnose de Clan gezond te houden. Hij zou het erg vinden als ze dat niet serieus zou nemen. “Ik wil ook best een keer met haar praten als je dat fijn vind?” Stelde hij dan ook aan haar voor. Misschien kon hij tot Mousepaw doordringen, of zou hun moeder er aan te pas moeten komen. Dat hoopte hij niet, want ze had al zo veel aan haar kop.

Onderwerp: Re: Little moments za 21 mei 2022 - 13:58

_{Ze merkte dat Icecream wat geschrokken was toen ze het over Mousepaw had. Ach, het was natuurlijk ook niet heel geruststellend, wat ze vertelde. 'Ik wil ook best een keer met haar praten als je dat fijn vindt?' stelde hij voor, waarop Shrimpnose al snel haar kop schudde. 'Oh, nee,' zei ze met een klein lachje. 'Dat hoeft echt niet, pap. Maar dankjewel.' Ze wilde haar vader niet nog meer zorgen opbrengen. Ze moest dit zelf zien uit te vogelen. Daarbij wilde ze Mousepaw niet de verkeerde gedachtes geven, dat ze moeilijk deed of iets dergelijks.}

Onderwerp: Re: Little moments ma 23 mei 2022 - 20:37

Even keek hij Shrimpnose nog wat onderzoekend aan. Toen ze aangaf dat hij echt niet met haar hoefde te praten. “Oké dan.” Zei hij na een tijdje. Een zacht glimlachje gleed over zijn lippen. Er viel een stilte, dus keek hij even voor zich uit. Bemoeide hij zich nog wel genoeg met Shrimpnose, of juist te veel? Hij wist het even niet meer zo goed. Zijn blik richtte zich weer op zijn pleegdochter. “Ik hou van je.” Zei hij toen maar zachtjes. “Je doet het super allemaal, ik ben zo trots op je.”

Onderwerp: Re: Little moments ma 20 jun 2022 - 15:07

_{Hij stemde ermee in. Shrimp wist niet of hij het ook fijn vond, maar ze wilde liever niet dat hij zich ermee ging bemoeien. Ze wilde niet weten wat voor problemen er dan zouden kunnen ontstaan. Ze zuchtte in de stilte die volgde. Zou het wel goed komen met Mouse en haar? Oh, ze hoopte het zo. 'Ik hou van je.' Ze keek naar hem op, was eigenlijk best verrast bij zijn woorden. Niet dat vreemd was van hem om te zeggen, maar.. 'Je doet het super allemaal, ik ben zo trots op je.' Shrimpnose glimlachte, knipperde snel om van haar waterige oogjes af te komen en duwde met haar kopje tegen zijn lichaam. Het waren precies de woorden die ze nodig had. 'Dankjewel papa... Ik hou ook van jou.'}

Onderwerp: Re: Little moments di 12 jul 2022 - 10:36

Hij snorde even zachtjes toen ze haar kop tegen hem aanduwde. Hij legde even zachtjes zijn kin boven op haar kop. Zijn mooie dochter. Ze gaf aan ook van hem te houden en zijn hart zwol op. Het was de reden waarom hij zich zo inzette, voor zijn pleegkittens. De reden waarom hij zielsveel van ze hield, omdat hij het ook terug kreeg. Die liefde was hartverwarmend en hield hem op zijn poten, tussen alle ellende. “Ik zal nog meer even wat gaan doen, voordat Carrioncough achter mij aankomt.” Vervolgde hij, uit zijn stem klonk dat hij maar een grapje maakte over hun deputy. “Tot snel Shrimpnose.” Hij haalde weer van zijn kop van die van haar af, gaf haar nog stiekem snel een lik tussen haar oren en verliet toen haar den, om nog een taak op de pakken.

[Topic uit]

Onderwerp: Re: Little moments