Let me work [Wolfpelt]

Met zijn blik strak op het door de strenge koude verharde pad gericht beende de warrior statig langs een kleine stroom. Dunne platen ijs dreven op het koude, troebele water. Runelight Liet zijn blik nauwkeurig over zijn weg gaan, de rivier was leeg van leven, de tweebenen hadden sommige stromen vervuild en de weinige vissen die er normaal gezien door spetterden hadden zich een weg langs de verschillende waterlopen gebaand om uiteindelijk aan te komen in de grotere rivier die de territoria van de River- en de Thunder- clan doorklief. In statige passen liep Runelight verder, zijn immer neutrale blik gleed over het territorium, alles leek onthouden van indringers en ander gespuis. De massieve kater duwde zijn neus in de lucht, zoekend naar geuren die niet thuis hoorden in dit territorium. De krachtige Schadowclan geur overschaduwde* de andere markeringen, het waas een bittere maar machtige geur die elke rivaal schrik aanjoeg nog voor de gespierde krijgers op hen af slopen. Tussen de clangeur verschool zich een kleinere, haast onschuldige lucht,één die hier niet thuishoorde. Een kittypet. Runelight vertraagde zijn ademhaling, elk verkeerd geluid kon een onthulling zijn. Geruisloos draaide hij zich om, de warrior spitste zijn oren zodat geen enkele klank hem kon ontsnappen. In een bosje, vlak bij een zij stroom van de grotere rivier kwam een rossig gekleurde vrolijk zwiepende staart tevoorschijn. Met vlugge, geluidsloze passen kwam Runelight dichterbij, in zijn ogen schitterde het verlangen om zijn clan te dienen, het enige wat hij nog had. Een laatste keer checkte de warrior waar de bezoeker zich bevond, nog steeds achter dezelfde, opmerkzaam groene struik. Hij dook in één spande zijn spieren en duwde zich af tegen de koude aarde. Met veel kracht kwam Runelight neer op de kwetsbare schouders van de kittypet. Met een serieuze blik in zijn ogen observeerde hij de indringer. Een jonge, rossige poesiepoes met een lichtoranje kleur. Deze kater was nog niet naar de snjider geweest. "Zo zo kittypet" begon Hij koeltjes. Er sijpelde geen medelijden noch leedvermaak door zijn stem. Runelight zette zijn gesprek door, met een scherpe blik strak gericht op de indringer:"Waarom ben je hier". De jonge kittypet staarde bang in de ogen van de vele malen grotere krijger. "Ik kwam even op bezoek dacht ik, maar doe me alsjeblieft geen pijn", kirde de rossige kater. Hij bleef druk zetten op de schouders van zijn gevangene, genoeg zodat de poesiepoes niet ontsnapte, maar niet teveel, om blijvende letsels te voorkomen. "Vroeg ik soms wat je hier kwam doen? ik vraag waarom je hier bent" Merkte Runelight droogjes op. "En nee, ik ga je geen pijn doen, er is daar ander gespuis voor, rouge's gevoorbeeld" Breide hij er aan vast nog voor de kleinere kater kans kreeg om te antwoorden. "Om hier een muisje komen vangen, Meneer" piepte de huiskat angstig, alsof hij tegen de grond werd gedrukt door een schuimbekkende hond. "Heb je niet genoeg aan je eigen tweebeen voer, wij moeten van muizen leven, jij niet jij doet het enkel voor de lol, en ik ben een warrior, geen meneer" Gromde hij met een neutrale stem. "Oke, warrior, ik zal hier niet meer jagen" mauwde de kittypet. "Dat is je geraden, en nu oprotten poesiepoes en zog dat ik je vervelende geur hier niet meer vindt want dan pak ik je wat harder aan" Mauwde de warrior. Met een soepele beweging was de huiskat bevrijd uit zijn klauwen. Runelight hoorde hou het katertje hijgend wegrende. De krijger richtte zich weer op de patrouille, het deed hem deugt om iets te betekenen voor de clan, om een indringer te verdrijven zonder hun naam te bekladden. Het was het enige waar hij nog iets aan had, zonder de clan was het allemaal over. Runelight gleed om de struik heen. Het was een hulst plant, de leerachtige bladeren en vuurrode bessen gaven het aan, van dicht bij had hij het bosje meteen herkend. De tabby kater stond recht tegen over hem. Zijn pels had de kleur van berken schors, bleek en donker die door elkaar sneden. Twee groene ogen die gloeiden in de kort behaarde kop. Wolfpelt. "Goedendag Wolfpelt", Groette hij de mede-warrior neutraal. Runelight wist zijn naam, de naam van elke clankat in feite maar sympathiek had de massieve krijger Wolfpelt nooi. "Sta je daar al lang te pieren?" Mauwde Runelight droogjes. "anders had je wel eerder kunnen ingrijpen bij de indringer" Merkte hij afzijdig op.

Aangepast

*flauwe woordspeling nr 1 :}
&Wolfpelt

[De volgende post zal een stuk korter zijn x'D]