[Final assessment] I hope I'm ready

Ze wist welke dag het vandaag was. Ze hoopte dat het goed zou komen, dat ze genoeg prooi wist te vangen, want daar was ze toch wel een beetje bang voor. Hyenafang had haar alles geleerd wat ze moest weten, maar toch zou ze zich zelfverzekerder voelen als ze alleen maar mocht vissen. Maar met de huidige weersomstandigheden, wist ze dat ze ook op land zou moeten gaan proberen. Ze strekte zich kort uit, terwijl ze op haar mentor wachtte en ook op wat voor instructies hij haar zou geven. Ondertussen probeerde ze zich alle goede plekken te herinneren waar prooi zou kunnen zitten.

[Hyenafang]

Ze wist de woorden die gingen komen, dat het waarschijnlijk verstandiger was om op land te gaan jagen. Ze wist dat ze bij de waterval kon proberen om te vissen, maar wist ook dat het water daar snel stroomde. Misschien was het dan toch beter om op land te gaan proberen. Een waterrat was natuurlijk altijd een optie. Ze knikte naar haar mentor en dat ze het had begrepen en begon toen haar eigen weg te gaan. Ze opende haar bek iets, om de geuren in haar omgeving in haar op te nemen. In eerste instantie rook ze niks, maar een eindje verder en dan rook ze toch de geur van waterrat. Ze zakte in een sluiphouding en deed haar best om zo stil mogelijk naar het die toe te kruipen. Eenmaal ze dichtbij genoeg was, maakte ze de sprong en haakte ze haar klauwen in de waterrat om het dier vervolgens te doden. Ze liet de waterrat achter op een plek waar ze wist dat ze deze terug kon vinden en vertrok vervolgens een andere richting uit, meer richting de bomen. De geur van eekhoorn kwam ze al snel tegen en ze zakte weer in een sluiphouding, alleen had de eekhoorn haar door en schoot het dier richting een boom. Ze probeerde de weg ervan nog te blokkeren, maar was net te laat. Ze was geen goede klimmer, dus leek het haar verstandiger om de eekhoorn ook niet achterna te gaan. Ze draaide zich dan ook weer om en opende haar bek weer in de hoop nog een prooi te ruiken. Alleen was het leafbare, dus dat ging mogelijk nog lastig worden.

Nadat Drizzlepaw verdwenen was, begon hij haar geurspoor te volgen. Waarschijnlijk wist ze wel dat hij toe zou kijken, maar het zou natuurlijk zonde zijn als hij haar jacht verpestte doordat hij weer lomp in het zicht rondliep. Ook moest zijn apprentice zich concentreren en met een mentor op je hielen, stijgen de zenuwen en kan dat ook het resultaat verpesten. Hyenafang was net op tijd om te zien hoe zijn apprentice een waterrat ving. De kater glimlachte lichtjes. Dat was een mooi begin. Haar volgende slachtoffer leek een eekhoorn te zijn, maar helaas lukte het Drizzlepaw niet. Echter was de bengal er niet al te kritisch over. Zelfs de beste warriors lukten het niet altijd om een prooi te vangen. Eekhoorns kwamen niet al te vaak voor op RiverClan territorium, dus oefenen ging minder makkelijk dan bij een muisje. Drizzlepaw had nog geprobeerd het beestje tegen te houden en die inzet vond de snow bengal voor nu even genoeg. Of ze moest alle prooi die ze straks tegenkwamen niet vangen, maar daar geloofde Hyenafang niet in.

Het was niet een al te best begin vond ze, maar ze wilde nog niet naar de rivier toegaan. Op zoek gaan naar een zwak stuk in het ijs wist ze dat het veel tijd in beslag zou nemen en dat kon ze zich nu niet veroorloven. Ze besloot dan ook om bij het bos te blijven en er wat verder in te trekken. Ze hield al haar zintuigen op scherp, terwijl ze luisterde voor geritsel of misschien een geur die ze als eerste zou ruiken. Toen ze het geluid van fladderende vleugels hoorde en een merel niet al te ver voor haar zag landen. Zakte ze vrijwel meteen in een sluiphouding. Ze wilde de vogel niet laten schrikken tenslotte. Ze sloop dichterbij tot ze de sprong kon maken en deed dat ook. De merel probeerde nog net op het laatste moment weg te komen, maar ze had haar nagels al in de vleugels geslagen en ze beet snel de keel door van de vogel. Ze liet haar prooi achter op een plek waar ze het straks terug zou kunnen vinden en ging weer verder. Ze was een stukje verder toen de geur van muis haar opviel. Ze stopte en keek om haar heen, op zoek naar eventueel wat geritsel. Ze zag wat blaadjes bewegen en sloop dichterbij. Ze zag een kopje kort tussen de blaadjes uit komen en besloot op dat moment te springen. Ze voelde de muis, meer dan dat ze deze zag en beet het diertje snel dood. Ze had geen idee hoe lang ze dit moest volhouden, maar ze merkte wel dat het haar tijd kostte tussen de prooien door om een nieuwe te vinden.

Ze waren nu al een tijdje bezig en Drizzlepaw ging lekker. Hyenafang keek vol trots toe hoe zijn apprentice verschillende prooien te pakken kreeg. Er was misschien niet enorm veel te vinden, maar wat ze vond, ving ze ook. De snow bengal twijfelde een beetje. Zou dit goed genoeg zijn? Het was nog koud en het was nou eenmaal een feit dat je minder vond dan in Greenleaf. Ze had al een waterrat, een merel en een muis. Ach, wat zou hij nog meer van haar willen? De kater stapte uit zijn schuilplek en liep naar haar toe. "Ik denk dat je wel genoeg hebt laten zien," miauwde Hyenafang. Het zou elke keer langer duren voordat Drizzlepaw een nieuwe prooi zou vinden. Zijn final assessment had ook geen hele dag geduurd. "Je hebt het prima gedaan, Drizzlepaw. Ik ben trots op je." De snow bengal gunde haar een warme glimlach. Ze verdiende het. "Ik zal aan Crystalstar doorgeven dat je er klaar voor bent om een warrior te worden," Hij knikte naar haar waarna hij zich omdraaide en richting het kamp liep. Drizzlepaw was er zeker klaar voor. Daar twijfelde hij niet aan.