I've got so much time to kill

Het wandelen lukte steeds beter. Nou ja, wandelen… Je kon het eigenlijk nog steeds meer waggelen dan wandelen noemen, maar het ging er op vooruit. Hij had het idee dat hij ook iets groter was geworden, maar dat was misschien maar schijn. Hij was immers nog steeds maar één maan oud en dus nog steeds een jonkie. Hij liet zijn blik kort naar zijn moeder glijden, maar zij lag lekker te slapen en het bracht een glimlach om zijn gezicht toen hij zag hoe vredig ze erbij lag. Zijn mama. Waar nooit iets mee mocht gebeuren. Ondanks dat hij jong was, voelde hij al een beschermend gevoel voor haar. Hij hield van haar, ondanks dat hij nog niet wist wat liefde was. Hij hield van zijn siblings, al wist hij niet precies wat dat betekende. Hij drukte zijn neusje even kort tegen de vacht van Sootkit en wilde hem niet wakker schudden toen hij de aanwezigheid van iemand anders opmerkte. Een jonge kater was de nursery binnen gelopen en Thrivekit probeerde zich zijn naam te herinneren, maar hij dacht dat hij de kater nog niet eerder had gezien. Hij gaf de kater een begroetend knikje en keek hem aan met zijn nieuwsgierige groene ogen. Misschien wilde hij wel een praatje maken!

Er waren al wat maanden verstreken sinds hij warrior is geworden, het is een zware taak maar met 1 doel. Beschermen van de clan en iedereen voeden. Toen die leerling was wist niet hoe zwaar het zal zijn, maar hij is wel voor opgeleid door zijn geweldige mentor. Turtle moest ook denken aan zijn kittenstijd in de moederden, hoe warm het daar toen was. Maar uiteraard is die daar weer te groot voor, alsnog wil die de den wel een keer bezoeken. Er zijn al wat kittens geboren de afgelopen maanden. Hij liep richting de kraamkamer, maar voordat hij naar binnen gaat verzorg die eerst zijn vacht. De kater stapte naar binnen en liet de omgeving in zich opnemen, hij zag een jonge kitten met grote ogen naar hem kijken van nieuwsgierigheid. Zelf kwam die niet meer op de naam helaas, het was wel door de clan gegaan maar wist niet meer de naam. "Hey, hoe heet jij?"

De kater was groter dan hem, dat was één ding dat zeker was. Maar ja, hij was dan ook nog maar één maan oud. Dan mocht hij nog niet te veel van zichzelf verwachten. Hij was er echter wel zeker van dat hij straks iedereen zou inhalen met zijn groeispurt! Hoe groter hij werd, hoe beter hij zijn mama kon beschermen. En zijn siblings! Thrivekit werd uit zijn ambitieuze gedachten gehaald door de kater die aan hem vroeg hoe dat hij noemde. ”Divekit!” sprak hij trots uit, zijn naam verkeerd spellend zodat het anders klonk dan hoe hij daadwerkelijk noemde. Sommige lettergrepen en klanken waren best moeilijk voor hem. Hij kon de namen van zijn siblings dan ook niet correct uitspreken, maar dat kwam nog wel. ”Jij?” vroeg hij vervolgens terwijl hij wat dichterbij de warrior kwam. De lange staart van de warrior viel hem meteen op en Thrivekit liep achter de warrior door, waarna hij één keertje speels met zijn pootje naar de staart van de ander sloeg. Hij wilde ook zo’n lange staart hebben!