[Event] You need to give me an explanation mate…

Er hing een spanning in de lucht toen de drie katten de grens naderden. Vandaag gingen ze verhaal halen, over iets waar ze eigenlijk bar weinig verstand van had. Ze wist niet eens waarom Newtspark ruzie had met haar apprentice en nu was de poes opeens dood. Was Spottedrain echt zo onoplettend geweest? Deed ze het echt zo slecht in haar positie? Het gezelschap stopte even. "Daar gaan we dan.." Mompelde ze zachtjes, tegen niemand in het bijzonder. Tot zo ver haar goede band met Settleddust. StarClan, wat was ze toch impulsief om te geloven dat de vriendschap voor ook maar een tel had kunnen werken. Hij had gelijk. Ze wist echt niks. Met een knoop in haar maag stapte de poes de grens over, niet klaar voor wat er dan ook ging komen.

Prompt 80: "Steek een grens over"

Zelfs nu haar vader er niet was gebeurde er van alles. De gathering had duidelijk laten merken dat er iets was gebeurd toen Newtspark bij Thunderclan was en dat ze beschuldigd waren van spionage, maar dat alles was alleen omdat Thunderclan niet wist dat de medicine cat eigenlijk verbannen was. Wat ondertussen teruggedraaid was door Settleddust, maar lang had het niet mogen duren. Newtspark was niet al te lang geleden ineens dood aangetroffen door Settleddust samen met kittens, die niet anders dan van Newtspark konden zijn. Had haar vader er slim aan gedaan om de medicine cat te verbannen? Ze wist het niet zeker, maar het was duidelijk dat haar vader het niet had gedaan om de juiste redenen en antwoorden krijgen zat er niet meer in. Ze wist ook dat het allemaal niet opgelost zou zijn wanneer haar vader terugkwam. Nee, de clan was zich al tegen hem aan het keren en ze wist maar al te goed wat het uiteindelijk zou betekenen. Haar vader was tenslotte te trots en eigenwijs om zelf de stap te zetten die nodig zou zijn. Ze zuchtte zachtjes, hopende dat niemand van de patrol het zou opmerken. Tenslotte hadden ze een grens te controleren en was het dus niet een goed idee om afgeleid te zijn. Ze waren ondertussen bij de grens met thunderclan aangekomen en ondanks dat de geur van het donderpad veel verborg, rook ze een sterke geur van Thunderclan, een die te sterk was. Ze versnelde haar pas tot ze de bron van de geur ontdekt had en was voor een moment verrast dat het zowel de leider als deputy van Thunderclan waren. Ze kwam tot stilstand niet al te ver van de thunderclanners af en zorgde ervoor dat de weg verder het territorium in versperd was. "Eveningstar," Sprak ze de naam van de leidster uit. "Wat denk je aan het doen te zijn aan de verkeerde kant van de grens?" De leader en deputy waren beide hier, was dit een aanval? Maar ze waren maar met drie katten. Wat wilden ze dan?

_{Laatste tijd had ze een beetje het gevoel gehad dat Shadowclan op stelten stond. Stelten die ze nog redelijk in balans hielden, maar die soms wel zo hard beefden dat het riskant was. Ze was zelf gewoon bezig geweest met te doen wat ze dagelijks deed, haar best doende om een goede hulp te zijn voor de Clan. Vandaag was ze mee gevraagd op een patrol met een stel andere warriors en ze was vrij alert. Haar oren waren gespitst, haar kijkers gleden aandachtig rond. De mollige poes had laatst nog een Riverclan apprentice op hun gebied zien staan en dat vertelde eigenlijk genoeg over de bewaking van hun grenzen. Het verbaasde haar dan ook niet al teveel toen ze een anderclanse geur rook en versnelde samen met Beechresin haar pas. ‘Eveningstar’. Haar goude ogen observeerden de Thunderclan leider even en haar deputy – en de andere warrior die er natuurlijk bijstond. Ze had geen idee waarom ze over hun grens heen waren, hopelijk was het geen mini aanval – om eerlijk te zijn hield Buzzingbee niet echt van vechten. Ze probeerde alles altijd eerst vriendelijk te benaderen voor ze ten aanval ging, want het was niet erg verantwoordelijk meteen alles uit te vechten. ‘Wat denk je aan het doen te zijn aan de verkeerde kant van de grens?’, vroeg Beechresin waarop de calico enkel een knik op gaf. Ze wilde het ook wel weten, en daarbij had ze niet echt iets beters om eraan toe te voegen. Alles dat ze nodig hadden was een goede reden dat ze hier waren. En het liefst meteen.}

Tidepaw werd opgeschrikt door de geur van Thunderclan in haar territorium - en het was niet ver van haar. De jonge kattin aarzelde even, maar besloot toen om een goede Shadowclanner te zijn. Ze zou de indringer buitenjagen! Maar toen ze dichterbijkwam en het gesprek vanuit het struikgewas begon te horen, was duidelijk dat dit groter was dan haar. Het was namelijk Eveningstar, die informatie kwam vragen over Newtspark's dood. De woorden Newtspark en dood in één zin lieten haar hart pijnlijk ineenkrimpen, maar het was de harde waarheid. Tidepaw deed haar best de traantjes terug te dringen voor ze het struikgewas uit zou lopen. Maar hoe kon de leider nu al weten dat Newtspark dood was? Dat kon enkel als Newtspark het haar zelf was gaan zeggen vanuit Starclan, toch? En dan moest ze ook willen dat ze hen de waarheid zouden vertellen. Dat was toch wat Tidepaw dacht. Daarom begon ze meteen te praten toen ze vantussen de struiken naar het groepje Thunderclanners, Buzzingbee en Beechresin afliep: "Z-ze is ov-over-over.." Ze kreeg het woord overleden niet over haar lippen, maar ging ervanuit dat men haar wel zou snappen. "T-t-tijdens h-h-h-haar b-b-b-evall-l-l-ling..", mauwde ze verder. Omdat ze zo hard probeerde niet te beginnen huilen, raakten de woorden nog meer verstrikt in haar keel dan anders. Toch sloeg ze er niet in om alle tranen terug te dringen, want een verrader ontsnapte haar ooghoekje. De apprentice zette zich naast Beechresin, die in veel opzichten meer een moeder voor haar was dan haar echte moeder, en zocht steun in diens blik.

Prompt 75

Al snel voegden drie katten zich op de frontlinie, waarvan gelukkig slechts één intimiderend. Jeetje, lette ShadowClan echt zo erg op haar borders? Spottedrain deed haar best om zich zo neutraal mogelijk op te stellen, maar het nieuws dat Newtspark blijkbaar was bevallen tekende toch duidelijk haar gezicht. "Heeft Newtspark kittens?" Uitte ze zich verbluft, waarna ze zich meteen schaamde. Dit was niet erg professioneel van haar. De poes schraapte haar keel en keek de tabby kattin aan, de aangewezen leider van het stel. Ze leek trouwens wel erg op hun leader.. Zij was vast één van zijn vele kinderen. "Zou je ons naar Acornstar of Settleddust kunnen begeleiden?" Vroeg ze beleefd, maar met een toon die kenbaar maakte dat "nee" geen acceptabel antwoord was.

Het was duidelijk dat het nieuws zich snel verspreid had over hun medicine cat. Of althans het deel dat ze dood was. Ze vernauwde haar ogen. Waarom wist Thunderclan dit al? Voor zover ze wist zou nog geen van de andere clans erover gehoord moeten hebben. Misschien had een patrouille het laten vallen? Voor ze echter de kans had om te antwoorden op Eveningstar, was er een andere bekende stem die begon te spreken. Haar blik viel op Tidepaw en verzachtte kort toen ze merkte dat de apprentice het duidelijk moeilijk had met wat er besproken werd. Ze had wel gemerkt dat de apprentice close was geweest met Newtspark en dit kon dan ook niet makkelijk zijn. Alleen had ze haar duidelijk moeten stoppen voor ze wat zou zeggen, want nu wisten de thunderclanners ook nog eens dat Newtspark dood was gegaan aan een bevalling. Kort liet ze haar staart rusten op de rug van Tidepaw, maar richtte ondertussen haar blik op de thunderclanners voor haar. Ze wilden iemand spreken, maar ze verder het territorium inlaten was niet iets waar ze ze op vertrouwde na de laatste gathering en zeker niet omdat ze al van Newtspark's dood af wisten. "Acornstar is niet beschikbaar." Begon ze te spreken. "Tidepaw, kun je Settleddust halen en hier naartoe brengen?" Dat zou goed genoeg moeten zijn voor de thunderclanners toch? "Gezien jullie alleen willen spreken met Settleddust, kan dat ook hier niet?" Ze ging ze in ieder geval geen stap verder laten zetten zonder dat Settleddust er vanaf wist.

<sub>Het beste was dat de leader en de katten die bij haar stonden een reden zouden geven waarom ze precies hier waren, en de reden die ze uiteindelijk besloten te geven was een naam. De naam van hun medicine cat – die nu overleden was, gestorven tijdens haar bevalling. Buzzingbee wist niet echt wat ze ervan moest vinden, ergens had ze de code verbroken door kittens te krijgen maar zo’n straf had ze toch ook weer niet verdiend? De poes schudde de gedachtes uit haar kopje en luisterde verder. ‘Ik wil weten waarom ze dood is. Ik wil Acornstar of Settleddust spreken.’, sprak de zilveren kattin met een nieuwsgierige blik in diens gouden ogen. ‘Wij komen hier niet met kwade bedoelingen. We willen enkel antwoorden.’ Antwoorden, dat wilde iedereen hebben. Maar zo opeens? En hoe wist Thunderclan zelfs van haar dood af, ze dacht dat enkel haar clangenoten en zijzelf het nieuws hadden gehoord. Tenzij iemand zijn bek weer eens te ver had opengetrokken, want zulke katten waren er jammer genoeg wel in de clan. Zoals diegene die net binnen hun gesprek kwam gewandeld en meteen met de deur in huis viel. ‘Z-ze is ov-over-over..’ overleden. Wanneer de kattin erbij stil stond, besefte ze wel dat het erg moeilijk moest zijn voor de arme apprentice. Ze waren zo close geweest, het moest heel veel pijn doen om iemand te verliezen zo. Buzzingbee zou niet weten hoe ze zich zou voelen als één van haar siblings opeens zou sterven, ze zou waarschijnlijk dagen lopen huilen. ‘T-t-tijdens h-h-h-haar b-b-b-evall-l-l-ling..’ de woorden raakten verstrikt door haar gevoelens, wat ervoor zorgde dat de warrior medelijden met haar kreeg. Echter probeerde ze zich nog steeds alert te houden, het was niet de bedoeling dat iedereen hier zomaar informatie ging doorspoelen aan de tegenpartij. ‘Heeft Newtspark kittens?’, vroeg de deputy van Thunderclan, voor ze haar keel schraapte en wat formeler werd. ‘Zou je ons naar Acornstar of Settleddust kunnen begeleiden?’ Eigenlijk vroeg de calico zich een beetje af waarom ze zo graag zoveel over Newtspark wilden weten, maar ze liet die gedachte maar in haar achterhoofd ronddwalen terwijl Beechresin ondertussen dingen regelde met Tidepaw en verder gesprek voerde met de thunderclanners. “Als jullie eventjes kunnen wachten dan kan Settleddust inderdaad in een ogenblik hier naartoe gebracht worden”, besloot ze maar te zeggen. "Als dat geen probleem voor jullie is" Zodat ze iets had gezegd in dit stresserend gesprek. Buzzingbee hield van gesprekjes, maar met de high ranks van Thunderclan kreeg ze toch een beetje de zenuwen, zeker over zo’n zaak zoals deze. Desondanks dat feit wilde ze wel niet als een stille volger lijken dus had ze maar geprobeerd om fors te zijn. Zoals een andere clan van een echte Shadowclanner zou verwachten. Maar vergeleken met de rest, was zij gewoon een marshmellow.



sorry voor deze rare post ik slaap hier letterlijk half HAHAH</sub>

Tidepaw had er niet bij stil gestaan dat het misschien niet zo slim was om zo'n dingen gewoon te vertellen aan de Thunderclanners, maar van Beechresin kreeg ze de steun die ze nodig had en ook Buzzingbee leek geen aanstalten te maken om er iets op te zeggen. Ze voelde de staart van haar pleegmoeder eve nzachtjes op haar rug, wat haar een beetje deed kalmeren. De tranen droogden op en haar hevig bibberen stopte lichtjes. Desondanks was Tidepaw nog steeds ontzettend nerveus. De deputy van Thunderclan vroeg iets over de kittens; Beechresin droeg haar op om Settleddust te gaan halen, zodat ze hier zouden kunnen praten. Eveningstar voegde daar nog aan toe dat dat beter snel moest zijn. Tidepaw knikte met grote oogjes en draaide zich om. Ze vertrok snel; maar haar poten bleven achter elkaar haken in haar haast en ze ging vlak voor de ogen van de Thunderclanners tegen de vlakte. Natuurlijk.. Tidepaw krabbelde snel recht, zonder achterom te durven kijken, en rende door het moeras weer terug naar het camp, waarbij ze schijnbaar elke boom en elke wortel leek aan te raken. In het camp zocht ze meteen naar Settleddust: "Th-thunderclan is in ons g-gebied om met je te s-s-spreken.", mauwde ze hem toe, ondertussen al voldoende gekalmeerd dat ze niet meer huilde, hoewel haar ogen duidelijk nog bloeddoorlopen waren van daarnet. Al even onhandig als ze hierheen gelopen was, liep ze met Settleddust op haar hielen weer terug naar het groepje.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Het was een kwestie van tijd geweest voordat het volgende hoofdstuk aan onraad weer zou beginnen. Hij had flink lopen stieren op de gathering, om een poes te verdedigen die het vergif in zijn clan was geweest. En hij kon niets anders dan zijn onschuld voor zich houden zodra de tijd vorderde, en langzaam zou ze uit de herinnering van zijn warriors verdwijnen als een medicine cat die gestorven was voor haar kittens. Maar het leven ging door en hij zat in het kamp een plezierig gesprek met Stormraiser te houden. Het waren deze kleine momentjes na de moord op Newtspark die hem in de realiteit hielden. Toch werd hij snel weer gedwongen in het harnas te springen toen Tidepaw naar hem toe kwam met een vervelende mededeling.

De deputy vloekte onder zijn adem. Iets in de trant van "achterdochtige wormen" en "slechte verliezers". Newtspark was nu eenmaal niet meer Thunderclan, gestorven als een Shadowclanner. En nu moest hij het nog gaan uitleggen zeker ook. Want hij wist dat Thunderclan maar één reden had om met hem te spreken, en dat waren de beschuldigingen die Eveningstar naar hem had geroepen op de gathering. Zijn blik ging naar zijn dochter. Ze had duidelijk gehuild en de blik in zijn ogen verduisterde. Als ie bosratten haar ook maar met één tengel hadden aangeraakt. ‘Dankjewel, Tidepaw. Haal even diep adem, ik kom zo terug.’ Soepel ging zijn blik naar Stormraiser. De warmte en jongensachtige plezier was in enkele luttele seconden verdwenen en vervangen door iets serieuzer en donkerder. ‘Ik wil dat je een patrouille met ervaren warriors verzamelt en het hele gebied tussen hier en de Thunderclan grens tot aan Fourtrees uitkamt om te zien of dit een afleidingsmanoeuvre is.’ Gewoon, om maar even zeker te zijn. Hij kon geen risico's nemen. Hij had geen idee waar de Thunderclan leidster toe in staat was, dus ging hij uit van het ergste. Eén ding wist hij wel: ze was niet bang om haar klauwen vuil te maken. ‘Als je niets vindt, kom richting mij toe en verschuil je.’ De orders kwamen er makkelijk uit, zelfs tegen haar. Ze zou het wel begrijpen. Hij zocht vervolgens Wolfblood en gaf haar precies dezelfde opdracht. Twee patrouilles moest voor nu genoeg zijn. Hij moest ook warriors overhouden die het kamp zouden beschermen, bovendien hing er nog een patrouille rond de Thunderclan grens. Misschien was die wel die Tidepaw had gestuurd. Het moest bijna wel, hij zou zijn dochter de informatie vragen als ze weer teruggingen.

Tidepaw bracht hem richting de grenzen. Ze had verteld dat Beechresin en Buzzingbee de ThunderClan patrouille had onderschept. Terwijl ze dat stotterend uitlegde, moest hij haar opvangen toen ze rechtstreeks tegen een boom aan liep. Hij wist dat Tidepaw ermee worstelde om te focussen, helemaal nu ze zo gestrest was. Want het ging over Newtspark, natuurlijk. Eveningstar wist dat de medicine cat gestorven was en Tidepaw had verteld waarom. Interessant... Onderweg probeerde hij zijn apprentice zoveel mogelijk gerust te stellen. Vertelde hem dat ze moest focussen op haar ademhaling en op haar zintuigen.

De grens kwam dichterbij en hij verscheen uit zijn comfortabele schaduwen. Zodra hij aankwam bij het bonte gezelschap, wenkte hij Tidepaw richting zijn warriors en liep zelf naar voren naar de drie ThunderClan warriors. Zijn groene ogen gleden even onderzoekend over hen heen, maar zijn blik bleef donker terwijl hij zijn blik op Eveningstar vestigde. ‘De Thunderclan leider en deputy, waaraan heb ik het genoegen?’ miauwde hij humorloos. Hij hief zijn kin omhoog en keek vervolgens kort naar Tidepaw. ‘Mijn apprentice vertelt om te praten. Nou, dat moet maar beter een dondersgoed gesprek zijn.’ Want waar anders hadden ze het gore lef om de grens over te steken. Ze had vriendelijk kunnen vragen. Hij was erg schappelijk.

Al snel verscheen Settleddust op het toneel, met een blik op zijn gezicht die maar al te erg liet blijken dat hij hier niet van gediend was. "Doe rustig, Settleddust." Bries ze. Alle eerdere openhartigheid die ze hem had getoond, was verdwenen. "Als je op de gathering niet hebt gelogen, dan is er niks waar jij je zorgen om hoeft te maken." De kattin liet haar blik over de kater glijden. Hij leek haar verre van ontspannen. "Wat is er met Newtspark gebeurd?"

Ze had Tidepaw eropuit gestuurd om Settleddust te halen, maar de woorden die Eveningstar nog net zei over dat het snel moest zijn, leken Tidepaw alleen maar op te jagen, waardoor ze ook nog eens viel. "Doe rustig aan en wees voorzichtig." Ze wierp ondertussen een blik naar de thunderclan leader. Ze hoefde een apprentice niet op te jagen. Als ze een warrior had kunnen sturen om Settleddust te halen dan had ze dat gedaan, maar als de thunderclanners besloten om ongeduldig te zijn en er toch langsheen probeerden te gaan, dan zouden ze sterker staan met twee warriors, dan met een warrior en een apprentice. Waarom had haar vader het ook alweer een goed idee gevonden om zijn clan achter te laten en voor een tijdje naar de bergen te gaan? Settleddust was goed genoeg om dit op te lossen, maar als het op een gevecht aan zou komen zouden ze toch in een nadeel zijn. Hoe graag ze het ook niet toe wilde geven als er iets was dat haar vader wel goed in was, dan was het vechten ondanks zijn leeftijd.
Ze had geen idee hoe lang het duurde voor Tidepaw terug was en gelukkig Settleddust bij zich had. Anders had ze het zelf op een manier af moeten zien te handelen, maar dit maakte het iets gemakkelijker. Natuurlijk was Settleddust niet blij om thunderclanners op hun gebied te zien en als het niet de leader en deputy waren, dan had ze ze ook allang teruggestuurd naar Thunderclan zonder Settleddust ook maar te halen. Maar dat was in dit geval wel anders. Hoe Spottedrain alleen vervolgens reageerde, beviel haar niet helemaal en haar haren rezen iets overeind, terwijl ze een stap naar voren zette om dichter bij Settleddust te staan. "Dat kan je ook netter vragen." En ze wisten het antwoord al door Tidepaw, ook al had ze daar zelf nog geen bevestiging op gegeven naar de thunderclanners.

Natuurlijk schoot ze overeind toen haar zus het kamp in kwam rennen en haastig wat aan Settleddust vertelde. Ze had het gevoel een redelijke band te hebben opgebouwd met de deputy. Waarom kwam hij dan niet naar haar toe? Hij stapte naar Stormraiser en gefrustreerd snoof ze. Die was ook al tussen haar en Settleddust gekomen tijdens de Winter Solstice. Dimveil liep erop af, maar voordat ze kon opvingen wat er aan de hand was, liep de deputy al naar de volgende warrior. Dit keer was het Wolfblood, de ex-mentor van Ravenstrike. Iedereen leek voor haar te komen. Dat stak. Zij was toch kampioen geworden? Zij had toch zo haar best gedaan?! Maar natuurlijk werd ze niet bij de situatie betrokken wanneer het er echt toe deed, ook al was ze een warrior, net zo echt als Stormraiser en als Wolfblood. Jaloezie trok aan haar en met resolute passen liep ze achter Settleddust aan, die alweer verdwenen was, het kamp uit. Ze ontweek bewust de blik van Tidepaw. Die zou ze later wel spreken, want tijd was nu haar vijand. Als ze niet snel genoeg bewoog zou ze opnieuw alle actie missen, net zoals alle moons terug toen ze van Settleddust niet had mogen meevechten in de oorlog. Nou, nu was ze oud genoeg en mocht ze ook deelnemen aan dit soort dingen. Ze stak haar neus in de lucht en achtervolgde de geur van de deputy. Na een tijd rook ze Thunderclan in de lucht. Haar ogen verwijdden zich en meteen droeg ze zichzelf een stuk zorgzamer. Ze bleef in de schaduwen, vermeed objecten die geluid konden maken. Na een tijdje zag ze een groep katten staan. Ze waren in conversatie, en Dimveil spitste haar oren om te luisteren waarover. De toon van het gesprek was niet bepaald vriendelijk.
- dimveil annoying era

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Spottedrain vond zichzelf al helemaal mevrouw de deputy, door hem te manen dat hij "rustig" moest blijven. Hij trok een wenkbrauw op en wierp haar een vernauwde blik toe. Hij was benieuwd hoe zij zou piepen als hij zonder waarschuwing de grens over kwam marcheren. Hun arrogantie stoorde hem, maar hij beet niet toe. Nog niet, totdat ze direct weer het gesprek wilden voortzetten dat op de gathering was gevoerd. Hij zuchtte, nadat Beechresin nog verrassend beleefd reageerde. ‘Jullie wantrouwen is vermoeiend.’ Hij had niets anders gedaan dan de waarheid gesproken op de gathering. In de dagen na de gathering had hij veel, heel veel, nieuwe informatie verzameld. Maar op dat punt was alles waarheid geweest en bovendien, dat was het nog steeds. Newtspark was geen spion geweest. Eveningstar zou hem moeten bedanken dat ze dood was. Toch zou hij naïef zijn als het geen staartje zou krijgen, alleen had hij het niet zo snel verwacht.

Het was Eveningstar die direct weer met een beschuldiging kwam. Hij trok weer zijn wenkbrauwen op en keek niet op of om toen ze die blik in de zijne priemde. Hij bleef statig staan en hief zijn kin uiteindelijk een fractie. ‘Interessant.’ Newtspark probeerde vanuit haar helse gevangenis nog hem een steek na te geven. Natuurlijk maakte hem dat nerveus, maar hij toonde er niets van. Hij had allang gemeesterd hoe hij zijn gevoelens moest verschuilen. Tegenwoordig zover dat hij bijna verveeld leek. Bijzonder dat Newtspark Eveningstar probeerde op haar klauw te draaien, die haar dagen ervoor als spion had beschuldigd. Maar wat nog opmerkelijker was, was dat Eveningstar had geluisterd. Want het kon niet anders dat ze in de Dark Forest was geweest en hier zijn territorium op kwam lopen met vragen waarom Newtspark dood was, terwijl haar lichaam nog nauwelijks in de grond lag. Tidepaw rouwde nog duidelijk. Het was ongepast, maar wat kon hij anders verwachten van een beul. Hij bleef voor nu nog stil, terwijl hij haar onderzoekend aankeek.

‘Beechresin, Buzzingbee. Escorteer de Thunderclan deputy en de warrior terug naar hun eigen territorium. Neem ook Tidepaw met jullie mee.’ Zijn stem dulde geen tegenspraak. Hij zou hun vragen wel moeten beantwoorden, alleen zouden ze even geduld moeten hebben. Settleddust nam vervolgens plaats op zijn eigen territorium en maakte Eveningstar een gebaar om hetzelfde te doen. Hij wilde best praten, maar alleen met de leider zelf. En als ze slim was, accepteerde ze dat aanbod. Want anders zouden al haar smerige geheimen openbaar worden voor Shadowclan en Thunderclan gelijk. Als ze hem wilde beschuldigen, prima. Maar dit was haar laatste kans om een volwassen gesprek te houden, als ze dat kon met al haar licht ontvlambare beschuldigingen.

_{Al snel kwam Settleddust toe, nadat Buzzingbee tegen de anderen had gezegd dat als ze even zouden wachten hij er snel aan zou gekomen hebben. Maar goed, het werd er niet veel beter op. Ze begonnen weer verder over Newtspark, en de Thunderclan leader vroeg waarom ze Settleddust een rat vond. De mollige poes was niet echt meer mee in dit gesprek, vaak was ze een babbelkous maar nu leek ze haar tong verloren te zijn. Ze zette enkele stappen naar achteren, liet de anderen het woord voeren en begon zelf een beetje dag te dromen. Hopende dat dit snel voorbij was. Echter schrok ze opeens weer wakker toen na een tijdje de deputy haar naam uitsprak samen met die van Beechresin. Oh? ‘Escorteer de Thunderclan deputy en de warrior terug naar hun eigen territorium. Neem ook Tidepaw met jullie mee’, beval hij. De poes knipperde enkele keren verbaasd voor ze een knikje gaf en alvast vooruit stapte, de anderen meewenkend. “Kom maar mee”, miauwde ze simpelweg. Ze hoopte maar dat hier geen conflicten uit zouden bloeien. Dat was het laatste wat ze wilde.}

De deputy wierp een geïrriteerde blik op de cyperse kattin, maar had geen tijd om op haar provoceren in te gaan. Eveningstar besloot namelijk een wel erg uitdagende vraag te stellen, één waar Settleddust geen antwoord op leek te willen geven. Spottedrain vernauwde haar ogen toen de kater zijn clangenoten opdroeg haar en Olivebranch weer naar de grens te leiden, maar ze besloot geen scène te trappen. In plaats daarvan gunde ze de staartloze kater een alleszeggende blik. Er zijn dus toch problemen, hm? Vervolgens stapte ze met rechte rug voor de twee ShadowClan kattinnen uit. Het was spijtig, hoe plotseling de relatie tussen haar en Settleddust achteruit was gegaan. Wie weet ging dat nog verbeteren. Wie weet..

[Spotted topic uit]

Ze had geen idee waarom de thunderclan leader zo geïnteresseerd leek in Newtspark. Ze was er tijdelijk geweest om hun medicine cat op te leiden en ze was verdacht geweest van spionage, maar daar leek het allemaal niet om te draaien. De opmerking die Eveningstar maakte deed haar blik naar Settleddust gaan voor een moment, maar er was niks af te lezen aan de kater. Ook al maakte dat het misschien juist verdacht. Het was echter niet aan haar om er wat over te zeggen, ook al fronste ze wel toen hij aangaf dat ze de deputy en warrior terug naar Thunderclan gebied moesten brengen. Dat zou betekenen dat hij alleen met Eveningstar zou blijven, was dat verstandig? Ze kon hem alleen moeilijk tegenspreken waar thunderclanners bij waren, dus was het enige dat ze kon doen de thunderclanners terugbrengen naar hun territorium en zo snel mogelijk weer terugkomen. Buzzingbee wenkte iedereen alvast mee, maar zij wachtte nog een moment langer. "We zullen zo snel mogelijk weer terug zijn." Het was ook meer een waarschuwing naar Eveningstar dat ze niets moest proberen in de tijd dat ze weg was. Met die woorden volgde ze achter de rest van de katten aan en keek ze voor de zekerheid ook nog of Tidepaw mee kwam.