[Totem Ritual] It's like the tides always falling and rising

Enkele manen geleden had hij voor het eerst gezocht naar zijn totem. Helaas was het toen niet zijn dag geweest, maar hij gaf de hoop voor zijn totem niet op. Het was daar ergens, het waakte over hem, en het wachtte tot hij klaar was om hem echt te vinden. En Shine geloofde, dat vandaag die dag was. Hij voelde zich er eindelijk klaar voor. Het was dan ook ergens vroeg in de ochtend toen hij de Cave uitging en het hoofdpad van de bergen begon te bewandelen. Hij bewandelde de bergen heel vaak, maar vandaag was het bijzonderder. Want nu was hij nog aandachtiger. Hij luisterde, hij keek rond, en hij volgde zijn hart. De kater voelde. Benieuwd zijnde wat de nieuwe dag zou brengen, benieuwd naar het avontuur dat hem deze keer te wachten stond. De jonge kater was erg nieuwsgierig om te weten wat het was, en hij wilde het uitvinden. Daar had hij de zelfvertrouwen voor.

+ Totem Ritual Poging 2

Geduld is een schone zaak en een toekomstig Healer moet meer dan wie ook leren omgaan met tegenslagen. Één gefaalde poging is dan ook geen reden om op te geven en je voelt dat een nieuwe kans op je wacht. Hoop hangt in de lucht. Zul je me dit keer vinden, jonge Shine?

Het was zijn eerste keer misschien niet gelukt. Maar dat betekende niet dat hij op ging geven, dat was het laatste wat zijn totem wou. Het was daar ergens, en het had alle geduld om op hem te wachten. Dus hij had ook geduld gehad. En nu, wanneer hij zich er weer bereid toe voelde, ging hij weer zoeken. Hopende te vinden wat hij zocht, iemand om hem verder te helpen in zijn leven. Shine voelde de hoop die in de lucht rondhing en dat er een nieuwe kans voor hem bloeide. Twee speciale termen, hoop en kansen. Zonder de een was de ander er niet, ze stonden allebei in harmonie. En hij hield nu beide goed vast in zijn hartje terwijl hij verder stapte in de bekende bergen, zijn thuis. Iedere dag genoot hij van de schoonheid van de bergen en vandaag, desondanks hij ondertussen ook zijn hart volgde, genoot hij ook van het uitzicht. Het was een prachtige wereld tenslotte. En vandaag ging hij het nog dieper verkennen.

De bergen zijn mooi vandaag, nietwaar? Zonlicht laat de besneeuwde toppen schitteren. De lucht erboven is vlekkeloos lichtblauw als spreeuweneieren, onbezoedeld door enig wolkje... maar misschien toch niet helemaal leeg. Een schaduw kruist de jouwe...