A work of heart

Sinds Fireteller er niet meer was en hem achtergelaten had met amper kruidenkennis was hij heel blij te weten dat hij training mocht krijgen van iemand die wel wat kennis had van dat soort dingen. Hij wist niet wat hij gedaan zou hebben zonder de trainingen, want vroeger toen er iemand gewond raakte voelde hij zich schuldig wetende dat hij niet veel kon helpen. En bij Twinkle die opeens kittens kreeg had hij grotendeels daar gewoon gestaan, lichtjes in paniek omdat hij niet zeker wist wat te doen. Maar het kwam goed nu, hij had hoop, wanneer hij naar boven keek op de frisse lucht zag hij nog steeds de zon stralen, zelfs al waren haar stralen niet warm. Het betekende meer dan genoeg dat er altijd een morgen kwam en dat alles goed zou komen. Vandaag zat die dan ook de wachten in de Cave of The Pointed Stones, hij zat hier laatste tijd wel vaker aangezien meerdere katten hem soms niet wisten te vinden als hij de hele tijd in andere delen van de cave verbleef. En hij was nu meer nodig dan ooit tevoren. ‘Shine?’ galmde zijn naam opeens door de ruimte. ‘Ben je hier?’ De zwart-witte to-be stapte wat dichter naar de ingang van de cave, want daar was het iets meer belicht dan achterin. Het was niet altijd even ideaal om een grotendeelse zwarte kat te zien in een donker stuk van de cave. “Ja hoor, ik ben er”, glimlachte hij zachtjes en kwam recht tegenover de verminkte kater te staan. “Ik ben benieuwd wat we vandaag gaan leren!”

Hij had erg veel zin om te leren vandaag. Want wat hij nu leerde, kon hij gebruiken om anderen te helpen, en er was niets anders dat hij liever deed dan dat. Het was altijd zijn grootste droom geweest om iedereen gelukkig te zien, in harmonie. En hoewel dat soms moeilijk te bereiken was deed hij zijn best, zeker nu Fireteller afwezig was. ‘Ik wou een kleine test met je doen. Ik noem enkele planten en kruidensoorten op die we hebben doorgenomen en jij verteld me op welke plekken ze het beste groeien en tijdens welke jaargetijden. Bonuspunten als je ook hun werkingen verteld en hoe we ze gebruiken’, legde de zwartrode kater uit aan hem. ‘Daarna gaan we naar buiten en gaan we de planten zoeken waarvan jij gezegd heb die er nu zijn.’ Ondertussen gaf de to-be een aantal knikken mee, als teken dat hij het aanvaarde. Het was ook wel een leuke manier om te leren zo, via kleine testjes. ‘Mocht je gelijk hebben dan nemen we wat van de planten mee terug naar binnen. Ik zal je dan laten zien hoe we de geplukte plantjes kunnen bewaren zonder dat ze rotten of hun geneeskrachtige waardes verliezen. In deze tijden moet een Medicine- Ik bedoel Healer, gebruik maken met wat er is. Er moet daarom altijd een voorraad zijn met planten die niet groeien tijdens de winter. Helaas is dat dit jaar niet helemaal gelukt, daarom gaan we ons nu al voorbereiden door het te leren voor als het water weer gaat stromen zodat je volgende winter een goeie voorraad kan klaarleggen.’ Het was een hele pak uitleg, maar het was ook wel logisch. Sommige planten, of in het algemeen – elementen van de natuur, kwamen niet naar buiten in de wintermaanden. En sommige elementen waren van groot belang, dus hij snapte wel dat ze een voorraad nodig zouden hebben.

Eventjes liet hij de woorden van de ander inzinken voor hij aangaf dat hij klaar was om te beginnen. Een groen licht gaf. Want desondanks hij soms erg geduldig kon zijn, was het daar vandaag niet de dag voor. ‘Ambrosia.’ Met een zwiep van zijn staart dacht hij eventjes na. “Die zijn hier in de gebergtes te vinden, en uh… Je vind ze elk seizoen!” Hij was niet honderd procent zeker of hij het correct had. Iets in zijn kop zei dat het toch enkel tijdens leaffall te vinden was, maar voor hoeverre kon je jezelf soms vertrouwen? Mogelijks was het eerste antwoord toch wel correct. “Volgens mij moest je het opeten en zorgt het ervoor dat diegene die het eet zich wat meer ontspant?” Het leek hem wel logisch dat dit kruid gegeten werd, het was niet meteen zoiets dat je tegen een wond zou drukken. Maar wat het ookal weer deed, was soms wel echt een raadsel. Mogelijks moest hij de kruiden wat meer herhalen voor hij ze echt spotless kon opnoemen.