Ook iets volmaakts moet soms breken [OPEN]

Tidepaw voelde zich.. Gevoelloos. Alsof ze de laatste dag zo veel gehuild had, dat ze niets meer in haar had. Ze was alleen het camp uitgegaan, iets wat vrij vreemd was voor haar. Ze had de drang om alleen te zijn nooit gesnapt; dat was iets nieuws. Ze kon niet zeggen dat ze het heel fijn vond. De grote kattin sleepte haar pootjes vooruit. Ze was vertrokken met de intentie om te gaan jagen, al wist ze dat dat nutteloos zou zijn. Ze had geen focus en geen motivatie. En ze moest normaal al heel veel moeite doen om iets te jagen, laat staan nu. Uiteindelijk ging ze gewoon ergens zitten, tussen de bomen. Haar blauwgroene oogjes staarden lusteloos voor zich uit. Wat had het voo nut? Als iedereen gewoon zomaar dood neer kon vallen? Waarom zouden ze het dan niet allemaal nu meteen een eind aanmaken? Dat zou iedereen toch zo veel leiden besparen, dan konden ze gewoon allemaal voor eeuwig samenzijn in Starclan, waar pijn en angst en verlies niet bestond.. Plots voelde ze zich bekeken. Tidepaw focuste haar blik en zag - een klein muisje, dat haar recht aankeek. Het bewoog niet. Had ze zo stilgezeten dat de prooi dacht dat ze weerloos was? Want, dat was ze ook wel. Of.. Was dit een teken? Newtspark's manier om te tonen dat ze oké was in Starclan, en dat ze op haar neerkeek? Newtspark had haar altijd muisje genoemd. Dat kon geen toeval zijn, toch? Tidepaw stond op en het muisje schoot ervandoor. Haar oogjes werden groot. Nee! Niet weggaan! Ze achtervolgde het diertje, maar sloeg er niet in om het weer terug te vinden. Uiteindelijk begon ze te twijfelen of ze het überhaupt wel echt gezien had, of alleen maar zou willen zien..

OPEN

Prompt 41

Het muisje vond ze niet meer terug, maar wel een andere vreemd bekende verschijning begroette haar. Even stond Tidepaw plotsklaps stil, mond vol tanden, alsof ze een geest gezien had. Remnantpaw- nee, Remnantwolf was het nu, dat had ze gehoord op de gathering. Maar de laatste keer dat ze elkaar één op één gezien hadden, was het in een plots om Newtspark op te vrolijken. Oh, hoe lang geleden dat leek.. Toen waren ze er samen in geslaagd om Tidepaw totin het Thunderclan camp te brengen, zodat ze haar vriendin weer kon zien. Nu zou zoiets niet mogelijk zijn. Het was niet alsof medicine cats anderen in contact konden stellen met Starclan.. Toch? Misschien was dat wel een poging waard.. Ze besefte plots dat ze wel heel lang stil geweest was. "R-R-R-Remnant-w-w-wolf..", fluisterde ze uiteindelijk, het enige dat ze kon uitbrengen. Het was dat haar tranen opgedroogd leken, of ze had waarschijnlijk weer beginnen huilen. De kattin bracht simpelweg te veel herinneringen boven..